Over een knappe kop op een goddelijk lijf

Mijn eerste column na de verkiezingen. Dat wil zeggen: mijn laatste column publiceerde ik twee weken terug zo’n beetje gelijk met de uitslagen. Mijn conclusies tot op heden? We gaan nog steeds niet naar de kloten. Nog niemand weet precies waar we wel heen gaan. En wat mij betreft laat ik dat politieke gezeik dus weer even achter me. Laat mij maar weer ouderwets over mezelf lullen. Dat doe ik tenslotte graag en veel.

 

Ik heb eventjes thuis gezeten en ben afgelopen maandag weer aan de slag gegaan op een nieuw project. Een nieuwe werkplek zou je het haast noemen. Ware het niet dat het exact hetzelfde schip is, waar ik hiervoor ook al op werkte. Alleen werk ik nu voor de eigenaar. Ik noemde het toen al een kloteproject op een kutboot en zo noem ik het nu nog. Met als belangrijkste verschil dat ik daar nu anderen de schuld van mag geven. Elk nadeel heb z’n voordeel zei ooit één Amsterdammer. Nu zegt iedereen dat overigens.

 

Een paar maanden thuis zitten heeft met name met dat beroerde kloteweer in Nederland weer een nadeel met een voordeel dat achteraf een nadeel blijkt te zijn. Ik heb een paar maanden even letterlijk heerlijk geen reet uitgevoerd, met als gevolg dat ik na drie dagen werken nu dus wel een lijf vol spierpijn heb. Ik word oud!

 

Nou ja. Oud? Ouder zou ik liever willen zeggen. En in mijn familie worden wij – de mannen binnen mijn familie - er met de jaren écht wel knapper op. Vraag het al mijn broers, neven en ooms maar eens. Stuk voor stuk zullen ze het bevestigen. Anderen noemen onze familie ook weleens arrogant, maar daar hebben wij – de mannen binnen mijn familie - dan weer schijt aan. Hoeveel waarde moet je tenslotte hechten aan de mening van lelijke mensen? Nee, daar staan wij – de mannen binnen mijn familie – echt wel ver boven!

 

Had ik trouwens al gezegd dat wij ook zeer getalenteerd zijn? Of laat het me anders stellen: ik meen dat vooral ik behoorlijk getalenteerd ben. Over de rest van de mannen binnen mijn familie ben ik niet altijd even zeker. Nee, nee. Het is niet alleen maar een knappe kop op een goddelijk lijf. Deze jongen kan nog best wel wat ook hoor! Ook dat zal door 'sommigen' best wel worden tegengesproken of als arrogant worden betiteld. Maar daar schijt ik dus op. Voor iemand met mijn uiterlijk en met mijn grenzeloze competenties weegt wat 'sommigen' zeggen nu eenmaal stukken minder zwaar.

 

Maar goed. Het blijft dus heerlijk om nu eens geen politieke column te schrijven. Het voorkomt in ieder geval dat 'sommigen' zich aan mij blijven ergeren of mij arrogant en zelfingenomen blijven noemen. En dat is ook weleens lekker. Bovendien noem ik dit tevens een voordeel dat alleen maar voordelen kent. Ik blijf dicht bij mezelf en de lezer hoeft zich geen seconde over mij of mijn mening op te winden.