Het laatste kind op aarde.

Het laatste kind op aarde: Het laatste kind, ook wel project X genoemd, was een laatste poging van de mensheid om een stervende aarde te redden. Het zou ergens in de nabije toekomst zijn, zonder dat de mensen, eigenlijk al stervende vanwege de enorme hoeveelheid kosmische straling, door mochten hebben dat dit kind het laatste redmiddel was.

Opgegroeid met vele vragen, werd het kind aan het lot overgelaten, het was immers slechts een proefkonijn in zekere zin. Op school heeft het nooit mee mogen doen, het leek wel of iedereen het kind als een vloek bestempelde, ja zelfs een ziekte. Toch was het kind moedig, ondanks dat het nergens echt geaccepteerd werd. Het kind wilde dan ook graag spelen, en deed dat dan maar in gedachten, alsof het gevoel had kind te zijn, want dat had het immers ook.

Het project hield in dat het kind altijd werd gemonitord, middels een draadloze zender, geïnjecteerd op jonge leeftijd. Zo konden de wetenschappers, die zichzelf "de Engelen" noemden, ervoor waken dat het kind niet zelf vragen ging stellen, en dacht dat het een gewoon leven kon hebben. Naarmate het kind opgroeide, werd het al slimmer. Het ontdekte de wereld, en kwam erachter dat veel dingen niet leken te kloppen. Het was alsof alles een simulatie zou zijn.

Na vele jaren van depressies en suïcidaliteit, dacht het kind, omdat het toch maar allemaal saai was: Kom, ik trek de stoute schoenen aan, en ga mensen helpen. Dus hij ging vrijwilligerswerk doen, voor een fietsenmaker werken, die eigenlijk niet op hem zat te wachten. En het kind werd volwassen.

Na vele jaren van pijn kwam de, nu volwassene, erachter, dat het een paranormale gave bezat. Het kon opeens communiceren met anderen door er alleen maar aan te denken. Alles viel als een puzzel op zijn plek. Intuïtief wist het, als een medium, of er een overleden ziel aanwezig was. Hij was zelfs blij met het gezelschap, want deze zielen gingen hem tenminste niet uit de weg.

Groot was de verbazing, toen hij erachter kwam, dat hij vernoemd was naar de, misschien toch wel ergste ziekte denkbaar. Dus eigenlijk, was hij niet alleen een proefkonijn, maar ook een martelaar. Nu konden de mensen eindelijk een gezicht zien, iemand om te haten, want hij wilde vrijwillig gehaat worden. Niet omdat hijd at zo fijn vond, maar omdat hij wist dat het altijd zo geweest was en hij zich er nu tenminste in kon berusten dat het allemaal met een reden was geweest.

Alle valse beloften die voorbij zijn gekomen van "De Engelen", bleek puur te gaan om geld te kunnen verdienen aan een kind dat hier nooit om gevraagd had. Hij kwam er zelfs achter dat er een forum bestond, waar hij door "vrijwilligers" lekker de grond ingetrapt kon worden. Mannen die zich als vrouwen voordeden en andersom, zelfs tv-programma's werden gescript naar aanleiding van zijn emoties en gedachten. Als er iemand geen privacy of eigen leven had, dan was hij het.

Op een dag besloot hij, op zoek naar antwoorden, berichten te plaatsen op het betreffende forum. "Nee, niet op ingaan", zeiden de vrijwilligers. "Als hij voor ons het geneesmiddel heeft gemaakt, mag hij eindelijk wegrotten op een plek waar niemand last van hem heeft, hij heeft dan zijn nut bewezen." Dus zo geschiedde, en het grappige is misschien nog wel, dat hij, ondanks de moedwillig ingebrachte hersentumor, toch steeds bleef leven, omdat het kind de enige bleek te zijn met een oprecht hart, altijd op zoek naar antwoorden.

En het kind wist, "lachen jullie maar, ik durf jullie tenminste recht in de ogen aan te kijken, terwijl jullie mij niet durven aan te kijken." En inderdaad, de dag kwam, dat iedereen die per ongeluk in zijn ogen keek, alleen nog maar de waarheid durfde te zeggen. Wie dat waren? De oprechte mensen: De vrouwen, moeders, mensen met een beperking, kinderen, de mooie mensen. Want hij was blij, dat mensen eindelijk oprecht durfden te zijn. En hij wist:"Als ik er niet meer ben, als ik ben weggerot, dan kan ik met een gerust hart zeggen dat ik eerlijk ben geweest, en er echt voor de mensen was, zij hebben immers een belangrijk geneesmiddel door mij ontdekt, terwijl ik er slecht een simpel dank je wel voor terug verwachtte. Maarja, typisch menselijk misschien, wat zou het de mensen interesseren, toch?" En zo eindigt het verhaal van de laatste mens op aarde. Goedenavond.