Waarom ik me geroepen voel om voor kinderen op te komen

Al vanaf mijn twaalfde levensjaar houden thema’s als opvoeding, kinderverzorging, gezondheid en psychologie me bezig.
Ook toen merkte ik al dat er veel niet klopt in onze wereld. Dan zag ik voor me hoe het anders kon. Hoe opvoeders hun kinderen of leerlingen met respect konden bejegenen.
Gelukkig zag ik ook gezonde voorbeelden, van mensen die wel betrokken en liefdevol met kinderen omgingen. Dan was de sfeer heel anders en zaten de kinderen duidelijk lekkerder in hun vel. Zij waren socialer en meer met zichzelf en hun omgeving in contact.
Al toen ik zestien was, wilde ik een platvorm oprichten om voor leerlingen op te komen. Later ging mijn aandacht uit naar alle kinderen.

Zelf heb ik ook ervaren hoe het is om niet gehoord, gezien en begrepen te worden. Hulpverleners creëren vaak een nog grotere afstand tussen ouders en kind.
Ik ben door een diep daal gegaan, maar ben er sterker uitgekomen, ook dankzij mensen die wel in me geloofden en naast me stonden.
Van mijn ervaringen heb ik veel geleerd. Deze wil ik inzetten om andere mensen te steunen.

Toen ik twintig jaar was, kon ik er niet meer om heen. Kinderen in de verdrukking. Kinderen die schreeuwden, huilden of in zichzelf opgesloten waren. Soms was de oorzaak duidelijk, soms moest ik er echt in verdiepen. Voor al die kinderen wilde ik iets betekenen. Hun pijn raakte me alsof het mezelf overkwam.
De meeste ouders houden van hun kinderen en doen hun best. Maar vaak zien ze niet wat er aan de hand is. De onnatuurlijke manier van leven zijn we normaal gaan vinden.
Deze mensen wilde ik helpen om zich te bevrijden van algemene ‘waarheden’, zodat ze zich kunnen laten leiden door liefde en inzicht.

Ik ging zelf op onderzoek uit. In wat voor een wereld leefden we?
Hoe kan het simpeler, mooier, natuurlijker. Daar houd ik me al jaren intensief mee bezig.
Ook hoop ik anderen te inspireren.
Zo schreef ik Wat je niet verteld is..., om mensen bewust te maken wat kinderen meemaken in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij.

Kinderen hun stem teruggeven zie ik als een levensopdracht.
Dat zij natuurlijk, gezond en gelukkig op kunnen groeien en hun innerlijke stem kunnen volgen. Dat ouders vertrouwen krijgen in zichzelf en hun kinderen.

Een goede vriend Iwanjka kwam op het woord Kind-Zijn. Het woord dekte voor mij de lading. Het verwijst naar onze oorsprong. Ons ware Zelf. Kinderen zijn nog puur en eerlijk.
Is het wel eens opgevallen hoeveel liefde baby’s uitstralen?