Ruzie is goed

Wie kent het nog? De zomervakantie: vader rijdt, moeder navigeert aan de hand van een kaart, de kinderen achterin maken over alles ruzie....

Zo herinner ik mij nog menig zomervakantie. In de auto, met z'n vijven naar Frankrijk. Nog voor we de grens met België hadden overgestoken, was de eerste waarschuwing al gevallen: "Wie zich nog een keer misdraagt, mag gaan lopen". Maar dat gebeurde nooit. Alhoewel, het kwam één keer héél dichtbij!

Enfin, we kwamen elke keer wel op onze bestemming. Soms met een omweggetje, soms wat later dan verwacht, maar we kwamen er wel.

Dit jaar besloten mijn vrouw en ik dat we de reis zonder navigatiesysteem wel konden. Van Amstelveen naar Bremen, via Groningen, dat moest toch wel kunnen? En dan door naar Berlijn. Vol goede moed op pad... en natuurlijk ging het niet altijd even goed. Ruzie over een onduidelijke instructie, gedoe bij kruisingen en voorsorteren. De spanning was soms om (af) te snijden.

Tot ik mij besefte dat de reis een deel van de hele belevenis van een vakantie is. Ook door een slingerende bosweg met 60 achter een vrachtwagen, wachtend tot ik veilig kon inhalen, hoorde bij de reis. Mijn vrouw af en toe in de stress, omdat er dan toch een tegenligger kwam, maar goed: veilig aangekomen hebben we die avond rustig nagepraat en besproken waarom wij allebei zo'n stress hadden van het rijden.

Ruzie is goed. Uitpraten beter.

De rest laat ik aan jullie fantasie over