Grillmasters

HijZiet

Wat is er voor vrouwen meer erotiserend dan mannen in hun blote gespierde torso barbecueënd voor een groot vuur waar een groot karkas druipend van het vet boven hangt? Wat roetige zwetende bovenlijven en nasmeulende hipsterbaardjes?

Dat moest RTL4 ook bedacht hebben en zo kwamen zij met het programma grillmasters. Wat een deceptie.

Mijn vriendin zat al op het puntje van de bank wachtend op de goddelijke karbonadebakkers. Daar kwamen ze. Stoer door het gras lopende bierbuiken en één vrouw. Niets wat de voorafgaande bierreclame beloofde stond bij een barbecue. Het hele programma was een grote gesponsorde Albert Heijn instuif. En een beetje Weber.

De heren en dame werden door Herman den Blijker in een oversized design spatlap gehesen Zo’n leren schort met een broekriem die de boel om de schouder bij elkaar houdt. Herman had er zelf twee om. Vervolgens liepen ze naar hun gesponsorde keukenblokken. Ze vertelden met droge ogen dat het écht barbecues waren, maar mij hielden ze niet voor de gek. Mijn tuin is kleiner dan hun barbecuetje.

Ze gingen zalm bakken. Zalm van een echte visboer. Van Albert. Mijn hersens kregen hier een soort van interne tweestrijd. Bij vis kopen denk ik aan een markt, of viswinkel. Nooit, maar dan ook absoluut nooit denk ik aan een Albert. De combinatie van echte visboer én Albert veroorzaakte nog net geen epilepsie in mijn brein.

De roze monsters hadden het rooster nog niet aangeraakt of… reclame!

Een man die rechtstreeks uit een Chileense Inca tempel gelopen leek, verscheen beeld. Mal mutsje op, lederen spatlap voor zijn buik en daaronder geheel in het wit. Als hij niet door de Albert Hein wandelde, had ik gedacht dat hij reclame maakte voor een of andere Bengalese tantra kaartclub. Afijn, de man, laat ik hem Appie noemen, Appie banjerde vrolijk door de winkel met een plateau vol stukjes plastic worst. Had hij zelf ontwikkeld als échte slager bij de Albert. Nu liet hij de mensen deze lekkernij proeven, want hij was er trots op. Ja, ja, al die bakken E-nummers van in plastic darmen gevulde noodslacht is lekker. Als Appie dat belachelijk uitziende schort niet had aangehad, had hij best wel voor een slager door kunnen gaan. Alleen begon hij toen te praten. Een zacht, hoog, lispelend stemmetje kwam bij mij de woonkamer in. Zelfs zijn worst ging slap hangen. Die man zou beter scoren bij een Happinez festijn.

Gelukkig begon grillmasters weer. De zalm werd opgediend met gesponsorde groenten en zelfs met een complete keuken tot hun beschikking wisten de meesten het te presteren om de échte zalm van Heijn te doen laten mislukken.

Mijn inmiddels opgedroogde vriendin en schuimbekkende mezelf hielden het vol tot aan het einde van het programma. We doorstonden alle Appie reclames. Ik had mezelf al bijna bekeerd tot Chileens hoogpriester. Er kwam nog een grill-off. Twee teams moesten iets grillen om verder te mogen. Er kwam een piepschuimen bakje tevoorschijn. Grote blauwe sticker AH erop. Herman, de man van authentiek, maakte het open. Worstjes!