Kom in opstand!

We moeten in opstand komen. 1% van de mensen in Nederland bezit een kwart van al het vermogen in Nederland. Dat moet niet kunnen. Het geld zou beter verdeeld moeten worden, maar daar is een opstand voor nodig. Waarom is die opstand er dan nog niet? Vooral de Millennials, mensen geboren tussen 1981 en 2000, zouden het slecht hebben. Zij zouden de eerste generatie zijn sinds de Tweede Wereldoorlog die het slechter heeft dan de vorige generatie. Gezien opstanden en revoluties vaak beginnen bij tieners die vol goede moed zitten, zou het logisch zijn als zij in opstand komen. Toch gebeurt het niet.

Maar hebben de Millennials het nou zoveel slechter dan de vorige generatie? Iedere Millennial heeft een vaak dure smartphone, een auto, een tv en daarnaast ook nog een redelijke computer. Ook tablets en laptops, die regelmatig vervangen worden, zijn bij hun te vinden. Uitgaansleven kost ook een bak geld, maar dat kan er ook nog wel bij. Er is nog best wat over voor Netflix, het abonnement voor de smartphone, Spotify en vakanties in Verweggistan. Alhoewel er een relatief hoge werkloosheid heerst onder de huidige jonge generatie, is er dus ook een compleet andere mentaliteit. Het uitgavenpatroon is compleet anders. De vaak gehoorde klacht dat hun ouders wel een huis konden kopen toen ze hun leeftijd hadden, ligt, mijns inziens, meer aan het andere uitgavenpatroon dan aan een toen betere economie.

Volgens Rutger Bregman moeten we wel in opstand komen, maar hebben we het te goed daarvoor. Waarom zou er dan in hemelsnaam een opstand moeten komen? Omdat 1% nog veel meer heeft? Wat maakt dat dan uit?! In Nederland hebben we een degelijk vangnet. Er moet tegenwoordig inderdaad geleend worden om te kunnen studeren, maar daartegenover staat een lage rente en een goede afbetaalregeling. Dat heeft ook geen invloed op het kopen van een huis, gezien de bank die gegevens niet in mag zien. Als je werkloos raakt, kan je rekenen op WW en, mocht je dan alsnog geen baan kunnen vinden na twee jaar, een bijstandsuitkering. Als je ziek wordt als werknemer, dan kom je in de ziektewet. Als je een beperking hebt, zowel lichamelijk als geestelijk, kan je een uitkering krijgen. Als jongere, en zeker als je een relevante studie hebt gedaan, kan je prima leven van je loon. Als het grootste gedeelte het dus goed heeft, maar zich druk maakt over de 1% die meer heeft, dan noem ik dat jaloezie.

De relatieve “armen” willen het geld dat de middenklasse heeft, de middenklasse wil even rijk zijn als de rijken en de rijken willen nog rijker worden. Volgens de mensen die de kloof hekelen zou de 1% ‘de wereldarmoede oplossen als ze hun rijkdom zouden delen’. Ik kan alvast meedelen dat het niet zo werkt. Niet alleen de 1% denkt namelijk ‘hebben, hebben, hebben, hebben’, dat denkt vrijwel de gehele wereldbevolking. Als dat niet in geld is, dan is het nog wel in materiële of immateriële zaken als auto’s, uitgaan, juwelen en ga zo maar door. Verdeel het geld en je ziet in een zeer korte tijd dat er een groep mensen is die (veel) meer geld hebben dan een andere groep.

In Nederland is er amper sprake van armoede. Dat gaat ook nogal moeilijk in een rijk land als Nederland. Er zijn slechts 25.000 mensen in Nederland dakloos, dat is 0,15 procent van de bevolking en een gedeelte daarvan is gewenst dakloos. Slechts 75.000 mensen in Nederland zijn echt arm. Dat is fors minder dan begin vorige eeuw.

Kortom, een revolutie in Nederland is nergens voor nodig. Het aantal mensen dat het hier slecht heeft wordt schromelijk overdreven, de slechte economische positie van Millennials is lariekoek en de kloof tussen arm en rijk is irrelevant voor de gemiddelde Nederlander.