Heerlijk die korte rokjes

Als mijn ogen handjes zouden hebben, zouden ze constant onder korte rokjes zitten. Maar mijn ogen voeden slechts mijn fantasie, meer niet en dat moet ook niet. Maar wat kunnen sommige vrouwen zich toch geil kleden. Je kunt het smerigste chocolaatje toch heerlijk laten lijken door de verpakking. Pas als de verpakking eraf is, is de magie ook weg. Dus aanhouden en afblijven zou ik zeggen. Laat het oog genieten, laat de vrouw zich vrouw voelen en de man daarmee man. Toch zijn er velen die daar anders over denken….

Vrouwelijke baliemedewerkers van de afdeling Burgerzaken in stadsdeel Nieuw-West in Amsterdam hebben kledingvoorschriften gekregen: ze mogen geen korte rokjes of jurkjes meer aan. Nu schijnt het in dit geval vooral te gaan om een vrouwelijke medewerker die wel een heel kort rokje aanhad. Zo kort dat je tegen haar billen aankeek wanneer zij bukte. Nu snap ik sowieso al niet dat een ambtenaar zou moeten bukken, maar dat terzijde. Collega’s voelden zich hier bijzonder ongemakkelijk door. Nou? Ben blij geen collega van haar te zijn. Ik ben namelijk een benenman terwijl ik van een mooie vrouwelijke kont ook erg gecharmeerd ben.

Aanstoot nemen aan korte rokjes of knielaarzen - en vlak de boezeminkijk ook niet uit - waar gaat het nu eigenlijk om? Hoe je je kleedt zou toch in belangrijke mate moeten afhangen van wat je doet op dat moment. Wanneer ik tegenover een gemeenteambtenaar zit met een kort rokje en knielaarzen en ik probeer onder mijn hondenbelasting uit te komen, dan weet ik zeker dat ik deze belasting blijf betalen tot de dood van mijn hond. Ik bedoel maar. Niet ingegeven door mijn fatsoen, geloof of moraal, nee gewoon mijn concentratie.

Ik kan niets, maar dan ook helemaal niets met die ‘übergelovigen’ en hypergevoeligen voor alles met vrouwelijke rondingen. Liever kopen zij stiekem een spannend blaadje, of huren een pornootje, sluiten de gordijnen, dan dat zij zo plotseling geconfronteerd worden met zo’n slet. Schrijf je nu slet? Ja, slet. Wie kent de eerste ‘slettenmars’ (slutpower) nog, gelopen door sletten in Amsterdam op 4 juni 2011. Daarvoor waren er al ‘slut walks’ in Toronto, Canada. Hiermee zochten zij de directe confrontatie met alles wat Christus en moraliteit in hun hart draagt. Ervoor uitkomen dat je een slet bent, draagt natuurlijk niet bij aan een fatsoenlijk discussie over wat nu eigenlijk normaal is om te dragen en wat niet. De discussie over het wel of niet dragen van korte rokjes in bepaalde situaties irriteert mij mateloos omdat het de persoonlijke vrijheid van de vrouw aantast. Het gedram van de fatsoensrakkers, al dan niet ingegeven door het ‘hogere’, tast iemands persoonlijke vrijheid aan. En eigenlijk ook die van mij, want naar wijde broeken en slecht geklede mensen kijk ik niet. Die ontwijk ik en ik loop tegenwoordig kilometers om met al dat ontwijken.

Conclusie? Korte rokjes en knielaarzen moeten kunnen in de context van het moment van dragen. Dus bij de bakker, slager en de visboer wel en niet als je een publieke functie hebt. En geloof belijd je in je eigen hart niet door je mening op te dringen.