Als het praten ophoudt, kan het gesprek beginnen.

“Als het praten ophoudt, kan het gesprek beginnen.”
Paul van den Bergh

Minder is meer. Als alle cliché's bevat het een kern van waarheid.
Er zijn momenten, zeker als ik het druk heb, dat ik nauwelijks belangstelling op kan brengen voor mensen, zeker als zij mij 'lastigvallen' met onbenulligheden.
Delen ze iets omdat het echt iets voor hen betekent of eerder uit gewoonte of om maar iets te zeggen?

Vaak zag ik er al tegenop op mijn mails door te moeten ploegen. Ik wil mijn tijd zinvol besteden, met zaken die ergens toe leiden.
Hoe snel en doeltreffend mensen elkaar kunnen bereiken kan zowel een zegen als een vloek zijn. De e-mail is handig als je snel iets wilt afstemmen. Gewone post doet er minstens een dag over, een digitale brief kan de bestemming binnen seconden bereiken.
Van steeds dezelfde vragen, verhalen en verzoeken werd ik niet blij. Mijn mening is waarschijnlijk niet belangrijk voor anderen. Beter kan iedereen zelf op onderzoek uitgaan en tot zich nemen waar hij iets aan heeft. Nieuwsgierig zijn, ervaringen opdoen en geestelijk groeien, in plaats van in herhaling te vervallen.

Niet zelden heb ik moeite om de informatie te scheiden van de gebakken lucht. Als ik een boek lees, verwacht ik ook dat de woorden iets te betekenen hebben. Iets waar ik alert op 'moet' zijn.
Boeken zijn voor mij doorgaans beter te begrijpen dan mensen, zelfs al zet de auteur van het verhaal me bewust op het verkeerde spoor. Ik omarm het mysterie, zolang het zin en betekenis heeft.

Het filteren van informatie, zowel wat iemand geeft als ontvangt, blijkt een moeilijke opgave. Elke ademtocht moet met de 'wereld' worden gedeeld en vereeuwigd op het Internet.
Maar niet alles is interessant voor anderen.
Veel van wat men uitzendt is fastfood; snel en gemakkelijk verkrijgbaar, maar zonder 'voedingswaarde'. Je wordt er niet wijzer van, het slokt vooral veel tijd en energie op. Zelf wil ik mijn kostbare tijd aanwenden voor iets dat zinvol aanvoelt. Anderen ook, neem ik aan.

Ook in het dagelijkse 'echte' leven, praat men over 'niets'. Sommige 'zenders' horen zichzelf zo graag, dat er geen stilte kan vallen en anderen er nauwelijks aan bod komen. Ook een manier om jezelf te verbergen. Wat er werkelijk toe doet raakt al snel verdrongen door klachten over van alles dat hinderlijk is, maar niet levensontwrichtend.
Zelf heb ik er ook aan meegedaan, vooral als ik me rot voelde en niet wist wat ik eraan kon doen.
Wie niet lekker in z'n vel zit, gaat al snel op van alles afgeven, omdat de werkelijke pijn opgesloten zit. Iemand durft niet te zeggen wat hij echt op z'n hart heeft, of is zich er niet eens bewust van. Het kan tijd en geduld kosten om de bron te achterhalen en iemand het vertrouwen te geven om te delen wat er nu echt aan de hand is.

Oppervlakkige gesprekken gaan me al snel vervelen, vaak hoor ik het niet eens meer. Ze kunnen daadwerkelijk aangrijpende of wonderbaarlijke gebeurtenissen aan het zicht onttrekken.

De wereld gaat op in een kakofonie, in technologie en smartphones.
De huidige samenleving lijkt meer op het beeld dat Aldous Huxley heeft geschetst in Brave New World, dan op de dystopie 1984 van George Orwell.

Veel van wat mensen zenden vinden zij vooral zelf de moeite waard.
Een klein deel van de verhalen overstijgt de persoonlijke grens en is de moeite waard om met anderen te delen, omdat het zo herkenbaar is, of juist wonderbaarlijk.
Nog minder vaak is iets de moeite waard om met het grote publiek te delen.

Kwaliteit draagt bij aan ons welbevinden. Een diepgaand gesprek, een boek of een lied dat je ontroert. Een uitspraak die je bijblijft en waar je mee verder kunt. Oprechte belangstelling of het delen van een passie. Ook wanneer de tranen in de ogen schieten van het lachen, is er iets moois bereikt. Lachen is werkelijk gezond, het verhoogt de weerstand en de levenskracht.

Door te lezen wat me interesseert en ook door gesprekken met vrienden over wat ons werkelijk bezig houdt, weet ik wat een goed verhaal is. Van elke creatieve uiting kan ik enthousiast worden. Met een kanttekening: Of iets oprecht is of geveinsd, heb ik meestal zo door. Soms bevat een lied wijze woorden, maar is duidelijk te horen dat het vooral mooie woorden zijn en de 'boodschapper' er geen gevoelscontact bij heeft.

Misschien lijkt het dat je alleen iets 'mag' delen dat van levensbelang lijkt, maar dat hoeft niet zo te zijn. Alles wat inhoud heeft, daar zullen mensen doorgaans wel langer oprechte aandacht voor kunnen opbrengen.
Een werkelijk goede tekst of mooi lied kan je diep raken en een blijvende positieve invloed hebben op je leven. Het verruimt je belevingswereld.

Tijdens mijn zwartste en somberste periodes uit mijn leven waren het onder andere de boeken en muziek die me er doorheen sleepten, samen met gesprekken met mensen die werkelijk geïnteresseerd in me waren.

We hoeven onszelf niet altijd te horen. Soms is luisteren of gewoon stil zijn ook fijn.