Hoe verloopt een faillissement?

Maurits (Tocqueville)

Niet zo lang geleden is mijn bedrijf, en daarmee ikzelf ook, failliet gegaan. Van tevoren had niemand mij verteld hoe zo’n faillissement eigenlijk te werk gaat, buiten dat ik naar de rechter moest en er een curator aangesteld werd. Nu zal elk faillissement wel anders verlopen, maar ik deel graag mijn verhaal. Ter lering ende vermaeck.

Als eerste wat achtergrondinformatie. Mijn bedrijf bestaat nu zo’n twee jaar. Ik heb een winkelpand gehuurd voor verkoop en ik deed ook in reparatie. Hiervoor had ik geld geleend bij mijn pa en mijn huurcontract liep drie jaar. Ik was te ambitieus en ik had veel meer inkomsten verwacht. Daarom had ik een vrij groot pand dat in het centrum van het dorp stond. Dit zorgde voor een flink hoge huur. Met alle andere vaste lasten, zoals de telefoon, gas, water, licht en internet, zorgde dit voor een behoorlijke aanslag. Daarnaast waren de marges op mijn verkoop zeer laag. Mensen die mijn winkel niet binnenkwamen dachten ook dat ik duur was, omdat andere kleine winkels in mijn branche dat wel zijn. Echter rekende ik prijzen die ongeveer gelijkwaardig waren aan de grote concurrenten.

Na twee jaar doormodderen en lening op lening besloot ik zelf dat er geen leven in de zaak te krijgen was. Omdat mijn huurcontract wel doorliep en mijn verdere hoge schulden, was de enige oplossing een faillissement. Dit heb ik dan ook zelf aangevraagd en ongeveer een week geleden stond ik voor de rechter.

Hoe nu verder? Ik had zelf geen flauw benul hoe een faillissement verliep. Natuurlijk wist ik de horrorverhalen. Ik woon nog bij mijn ouders en volgens sommigen zou de curator het huis binnenstappen en alles verkopen wat hij kon vinden, ook al was het van mijn ouders. Ik heb zelf geen cent en mijn eigen bezittingen bestonden uit twee telefoons en een laptop.

De dag van de rechtspraak had ik een afspraak met mijn curator. Zij wilde weten wat mijn inventaris, inboedel en persoonlijke bezittingen waren en wilde ook een schatting van de waarde. Ook wilde ze mijn administratie hebben en werden mijn pinpassen meteen ingenomen. Ze had mijn contracten nodig om ze te kunnen verbreken. Mijn bezittingen worden aan de hoogste bieder verkocht en een van mijn rekeningen mag ik houden, zodat ik gewoon een baan kan hebben. Dat was het dan.

Wat niemand mij had verteld is hoe lang een faillissement minimaal duurt. Gezien het bedrijf van mijn vader mijn grootste schuldeiser is en ik geen schulden bij de bank of fiscus heb, kan er binnen relatief korte tijd een crediteurenakkoord voorgelegd worden en wij, mijn vader en ik, hadden het idee dat dit faillissement binnen een half jaar afgerond kon worden, waarna de curator een betalingsregeling had getroffen. Dit bleek niet zo te zijn. Een faillissement loopt minimaal 13 maanden, waarna er weer een rechtszaak is. Het duurt zo’n 3 maanden tot je die rechtszaak krijgt, waardoor het complete traject zo’n anderhalf jaar duurt. Gezien ik een baan heb gevonden waar ik binnenkort aan de slag kan, wordt mijn loon in die tijd ingehouden en moet ik dus leven op €150 per maand. Ik mag blij zijn als ik mijn benzine daarvan kan betalen :’)

Al met al een langdurend traject. Vragen zijn natuurlijk altijd welkom.

Inb4 faillissement :’)