Weer op zoek

De aanstaande nieuwe wetgeving aangaande flexibel werk is grofweg in twee delen op te splitsen. Aan de ene kant wordt de flexibele werker beter beschermd. Aan de andere kant wordt het makkelijker om vaste medewerkers te ontslaan. Natuurlijk zit het complexer in elkaar, maar dat zijn wel de grote lijnen.

Voordelen? Die zijn in de eerste plaats voor bedrijven en op zich snap ik dat. In economische toptijden deden werkgevers alles om werknemers te binden. Tot 2007 kreeg zowat iedereen met een paar geschikte competenties al een vast contract en een leaseauto. Dat was lullig toen ze een paar jaar later alles en iedereen op straat moesten flikkeren, want dat werd verdomde duur.

En toch waren de keuzes begrijpelijk. In toptijden moet je wel alles doen om de handjes in huis te houden. Als je niks meer te doen hebt, ga je failliet als je met hetzelfde personeelsbestand doorgaat. Logisch dat hier maatregelen in moesten worden genomen.

Toch lijkt het ook aan te sluiten op een nieuwe generatie werknemers. Nog niet zozeer op de werkvloer, maar zeker wel vanaf het middenkader zie je steeds minder dat mensen bij één bedrijf 'het vak' willen leren om op die manier carrière te maken. Het jobhoppen is steeds normaler geworden. Het leger zzp'ers is explosief gegroeid. Het binden aan één bedrijf is steeds minder normaal geworden.

In een beroerdere economie heeft flexwerken ook duidelijke voordelen voor werknemers. Als vaste banen onmogelijk zijn te vinden, leveren tijdelijke banen gewoon meer kansen. Bij een onzekere toekomst is het handiger om daar te zijn waar het werk ligt en vervolgens weer vlot over te kunnen stappen naar die andere plek waar het werk ligt.

Al met al zie je die verschuiving naar flexwerken en de noodzaak van aangepaste wetgeving. En laten we het ook niet groter maken dan het is. Sinds de industriële revolutie was een vaste baan bij een vaste werkgever een dikke anderhalve eeuw de standaard. In de eeuwen daarvoor had je andere constructies en nu is de tijd gekomen voor weer wat anders.

Een nadeel? Goede kwaliteit binnen een bedrijf bereiken en vasthouden wordt steeds lastiger. In sommige bedrijven is zowat de hele productie ingevuld met flexwerkers en is zelfs een deel van hoger en lager management ingeleend. In mindere tijden raak je dus een groot deel van je kennis en ervaring kwijt. Bij ieder groot project zal zo'n bedrijf zichzelf opnieuw uit moeten vinden. De befaamde 'lessons learned' verdwijnen met het oude personeel en de nieuwelingen mogen het wiel zelf weer bedenken.

Zelf ben ik helaas ook weer de lul. In september begon ik als uitzendkracht bij een bedrijf met vooruitstrevende toekomstplannen. Het zou een vaste baan worden. Helaas zijn een hoop projecten die deze verwachtingen motiveerden teruggetrokken en zitten ze zeker dit jaar met aanzienlijk minder werk. Volgende week sta ik dus weer op straat. Oude of nieuwe wetgeving had hier weinig aan veranderd. Het is zoals het is.

Gelukkig zit ik nu in een markt waar op andere plekken het werk gewoon ligt. Juist als ik bereid blijf flexibel te werken. Als ik nu enkel een vaste baan zou willen, heb ik dikke pech. Maar als ik mijn cv weer online zet, zijn er tientallen uitzendbureaus die mij benaderen.

Komt goed.