Een positief cannabis-product? Nee toch!

Ja, natuurlijk is het schijnheilig, zelf roken en drinken en tegelijkertijd gruwelijk de pest hebben aan blowen. Ik geef het toe, ik ben hypocriet, maar daartoe heb ik, net als iedereen gewoon het recht. Een columnist hoeft echt niet altijd rechtlijnig te zijn. Liever niet zelfs, vermoed ik. Ik heb gewoon een enorme hekel aan wietlucht. En heb vele malen gezien welk effect regelmatig blowen kan hebben op iemands leven. Er is al rotzooi genoeg in ons leven om tegen je welzijn te zondigen en naar mijn mening kunnen we deze troep heel erg goed missen. Mijn mening aangaande wiet was dus al heel wat jaren door-en-door negatief. Weg met die vuiligheid was mijn devies.

De positieve zaken aangaande de cannabisplant zijn me evenwel niet ontgaan. Tenminste, wat betreft de cannabis zonder THC, het bestanddeel dat wiet zo aantrekkelijk maakt voor blowers. We hebben het hier over de hennepplant die een enorm potentieel heeft voor de industrie. Ik noem de hennepvezels voor linnen en touw, papier, ongelooflijk sterke plastics, brandstof, veevoer. Het rijtje wordt gaandeweg langer. Ik weet niet of het helemaal een broodje-aapverhaal is, maar men zegt dat de katoenindustrie de oorsprong is van de hetze tegen cannabis wegens hun vrees voor het gebruik van linnen als kledingstof, concurrerend met de katoen. Zeker is wel dat we van de hennep nog lang niet genoeg hebben gehoord.

En dan is er het wereldwijd groeiende leger mensen met pijnlijke aandoeningen die cannabis gebruiken als pijnstiller. Die manier van gebruiken was voor mij verklaarbaar, want blowen ontspant en iemand die altijd pijn heeft verkrampt. Ik kan me voorstellen dat iemand met voortdurende pijn kan uitkijken naar zijn dagelijkse blowtje. Inmiddels is het wereldwijd wel zo ver gekomen dat dit soort gebruik wordt begrepen, gereguleerd en toegestaan. Hier hebben we de stichting Mediwiet die zich sterk maakt voor medicinale toepassing van cannabis.

Nu eerst iets anders. Vaste lezers hebben vorig jaar mijn dramatische verhalen gelezen over de vele mensen in mijn buurt die alvleesklierkanker hadden en daaraan ook snel stierven. Het was zelfs zo erg dat vorig jaar bij ons het alvleesklierkankerjaar is geworden. Het is binnen de medische wereld het schrikbeeld van de oncoloog: als het wordt gediagnosticeerd is het al veel te laat om met enige kans op succes in te grijpen. Een periode van enkele weken tot drie maanden en het is Schluss voor de patiënt. Zo ook de moeder van een kennis van ons: ze is moeder van een groot gezin, 67 jaar oud, na een zwaar leven net gescheiden van een ontzettende rotvent en dus in afwachting van een rustiger tijd met kinderen en kleinkinderen. Als je dan zo'n tijding krijgt is dat een ontzettende klap, voor haar maar ook voor haar familie. Iedereen gunde haar wat geluk en dan krijgt ze van de oncoloog te horen dat de kanker al veel te ver is, dat ze overal metastasen heeft, dus een eventuele afspraak met de notaris moest uiterlijk de komende week doorgang vinden. Anders zou ze wel eens te ziek kunnen zijn voor een gesprek over haar testament.

Als verre kennis vraag je geregeld bij haar zoon naar de toestand van zijn moeder. Ze blijkt verbazingwekkend sterk, want een paar maanden na de laatste chemo leeft ze nog steeds. Van die chemo werd ze overigens zo vreselijk ziek dat ze verdere kuren gewoon weigerde. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en deze week vroegen we de zoon weer naar zijn moeder. Het gaat goed, vertelde hij. Ze was door haar ziekte graatmager geworden, maar inmiddels weer zeven kilo aangekomen, ze heeft haar gezonde eetlust weer terug. Ze fietst weer hele einden, komt geregeld bij haar zoon op kantoor een bakkie doen en gaat dan weer op haar fiets terug naar huis. We waren uiterst verbaasd, wijs geworden door onze ervaringen van het afgelopen jaar. Ja, vertelde de zoon, ze gebruikt sinds een paar maanden wiet-olie. Ze begon met drie druppels, maar zit inmiddels op 27 en het gaat iedere week weer beter. De oncoloog ziet dat de kanker in haar hele lichaam de strijd aan het verliezen is.

Zelden ben ik zo totaal verbouwereerd op huis aan gegaan. Dat kan niet! Die kanker is 100% dodelijk en dan ook nog heel snel. Dat ze ruim een jaar na de diagnose nog leefde was al een groot wonder, maar wietolie! Pleur nou effe helemaal op! In mijn ogen is dat net zoiets als een Statenbijbel gaan aanschaffen bij de duivel. Volslagen onmogelijk. Millecam tot de vierde macht, minstens. Thuisgekomen dook ik zo snel het internet op dat ik niet eens de moeite nam om te gaan zitten. Wat ik las was tot dan toe, door mijn aversie tegen wiet praktisch volledig buiten mijn gezichtsveld gebleven. Cannabis bevat een honderdtal cannabinoïden, waarvan THC de meest bekende en beruchte is. Cannabidiol of CBD is een andere. In bepaalde gevallen versterkt deze de werking van THC, in andere gevallen werkt hij de THC juist tegen. Maar bij wietolie gaat het vrijwel uitsluitend om de CBD, THC zit er vrijwel niet in.

Wat cannabinoïden met kankercellen doen is al langer bekend. Bij muizen en ratten werd eind vorige eeuw geconstateerd dat deze stoffen de groei van kankercellen stoppen (iets dat door het lichaam wordt geregeld bij normale cellen)
en de bloedtoevoer naar gezwellen afbreken, zodat het gezwel afsterft. Enige tijd later begon men op beperkte schaal in het wietwereldje met dit gegeven te experimenteren. Men kwam algauw uit op CBD-olie met een hoog gehalte aan deze stof en weinig tot geen THC, zodat bij inname van de olie het hallucinogene effect achterwege blijft. Men wordt er wel rustig en ontspannen van, maar dat kan nooit kwaad. Bronnen stellen, nadat een groot aantal mensen deze therapie heeft geprobeerd dat in de helft van de gevallen genezende werking te bespeuren valt, in een kwart van de gevallen brengt het verlichting. Het laatste kwart heeft geen baat bij dit middel.

Ook in mijn omgeving blijken zich enkele verbazingwekkende zaken te hebben voorgedaan, met zieken die al helemaal waren opgegeven door de reguliere geneeskunde. En je moet het ook zo zien met terminale kanker, al zou er geen genezing optreden: iedere dag gewonnen is er één, en leven met weinig pijn of ongemak is een waardevol extra. Ik ben er vol ingedoken op het internet, en er zijn een rijtje geloofwaardige sites, sommige sites spreken elkaar op details tegen en andere sites zijn van een vrij hoog wappie-piep-tuutgehalte. De fora zijn vrijwel unaniem lovend en vreugdevol, en ik kan me nauwelijks voorstellen dat je als zwaar ziek mens een hallelujaverhaal gaat zitten schrijven als je verrekt van de ellende.

Op een bepaalde Amerikaanse website werd gesteld dat CBD-olie ook werkt bij een heel rijtje andere aandoeningen, meerdere ervan auto-immuunziekten. Mijn vrouw heeft er een paar en ze haat het middel methotrexaat dat haar tegen haar reuma is voorgeschreven zo erg dat ze het niet eens meer neemt. Dan maar liever pijn. Ik ga dus echt serieus op zoek naar meer gegevens, want kwaad kan het zeker niet, een poosje iedere dag een paar druppels van die olie. Uit wat ik op vele plekken heb gelezen is het zeker niet kansloos.

Alle beetjes helpen. Zei de mug en pieste in zee.