AOW of de dood

In het laatste regeerakkoord wordt alweer gesproken over een nog vlottere verhoging van de AOW leeftijd. Paniek alom. In 2021 zou die leeftijd al op 67 jaar moeten liggen. Drie jaar vroeger dan in de oorspronkelijke plannen. Maar is die paniek terecht?

Eerst even de oorsprong. Toen de AOW werd ingesteld, werden Nederlanders amper ouder dan hun AOW gerechtigde leeftijd. Je was met zestig al aardig bejaard en tegen de zeventig aardig dood. Met een beetje pech in je beroepskeuze, haalde je die vijfenzestig niet eens. Stoflongen of artritis hielpen nooit echt mee.

De ellende begon pas echt toen die oudjes ineens gewoon bleven leven. Toen werd het duurder. En door de keuze om ook nog eens steeds minder kinderen te werpen, kwamen er ook nog eens steeds minder arbeiders om het te betalen.

Logisch dat die leeftijd omhoog moest. Zeker als je meeneemt dat leeftijden van tachtig jaar inmiddels geen uitzondering meer zijn en de gemiddelde vijfenzestiger tegenwoordig nog vlot tientallen kilometers aflegt op al dan niet elektrisch ondersteunde fietsen. En dat dan ook nog eens na amper veertig jaar echt werken! Vanaf je dertiende in de kolenmijn is nu ook weer geen realistisch scenario.

Twee jaar langer werken, terwijl je toch nog ruim tien jaar langer hebt te gaan. Is dat nu zo'n ramp? Is het zo'n drama dat dat drie jaar eerder gebeurt? Volgens mij komt die verhoging toch al veel te laat, enkel omdat geen politicus er de vingers aan wilde branden.

Twee jaar langer mogen en kunnen werken of bijna dood nog een paar rotcenten ontvangen. Ik noem dat nog steeds vooruitgang.