Mijn dappere, kleine vriend

Een simpel, klein snaarinstrumentje. Simpel in meer opzichten. Een eenvoudige constructie. Slechts vier snaren. Eenvoudig te bespelen. Een bescheiden geluid. Voor velen niet al te hip. Tot je een paar mensen met ukuleles op één plek samenbrengt. Dan gebeuren er grootse dingen.

Afgelopen weekend organiseerden wij ukulelefestival UkeTown in Den Bosch.  Wij zijn Rhea Knipscheer, Andre Hendriks en ondergetekende. De achterliggende motivatie was het delen van onze liefde voor de ukulele en de promotie van het instrument. Nu is het organiseren van de financiën, sponsoren, ruimte, artiesten en wat promotie één ding. Op die ene dag zelf moet het echter wel allemaal samenvallen.

En dat deed het! Die kleine, dappere ukulele wist zeven uur lang te boeien, vermaken, ontroeren, lachen, huilen, binden en te verbinden. Zo'n organisatie wordt zo veel simpeler als dat ene instrumentje al het werk voor je doet.

Presentator Gijs Vennix, die zeven uur lang scherp, gevat, ontroerend en dolkomisch wist te blijven. Optredens van een keur aan artiesten. Een open podium met het ene na het andere verrassende optreden. Workshops voor absolute beginners. Ervaren en minder ervaren spelers die een paar stoelen bij elkaar schuiven en samen musiceren. Het uitwisselen van liedjes, technieken en ervaringen. En de hoofdacts die na hun optredens gewoon bij hun publiek aanschuiven, om samen nog meer muziek te maken.

Sowieso. Bij welk ander evenement dan een ukulelefestival neemt een groot deel van het publiek zelf een instrument mee, om naast de optredens vooral heel veel zelf en samen muziek te maken. En bij welk ander evenement gaan tientallen mensen met een nieuw en vaak hun eerste muziekinstrument naar huis?

Binnen deze krappe zeven uur en binnen al dit plezier was er zelfs ruimte voor rouw. Eén van de artiesten die op had moeten treden was enkele weken terug jammerlijk en plotseling overleden. Een moment van respect, herinnering, eerbetoon en rouw voor onze te vroeg overleden ukulelemakker, met enkel het geluid van opnieuw die kleine, dappere ukulele als begeleiding.

UkeTown was een onverdeeld succes. Van elf uur 's morgens tot de afsluiting om zes uur. Met die kleine, dappere ukulele in een absolute hoofdrol. Ik doe mijn best, maar kan het in woorden amper bevatten. Samen met mijn maat Andre mochten we als Ukulele Duo The D' Ukes spelen, vermaken en onderwijzen. Maar het was die kleine, dappere ukulele in onze handen die ons leidde, vermaakte en weer nieuwe dingen liet zien.

Woorden schieten daadwerkelijk tekort. Daarom verwijs ik ook graag naar de pagina van UkeTown en de geweldige fotoreportage die van deze fantastische dag is gemaakt.

Voorlopig kan ik enkel nog nagenieten. Daarna gaan we weer plannen maken voor de volgende keer. Want een volgende keer moet er komen. En zál er ook komen.

In de tussentijd staat mijn eigen dappere, kleine vriend naast me op de bank. Ik kijk opzij en vraag me stiekem af welke grootse en geweldige dingen die kleine, dappere ukulele me nog gaat brengen.

Wil je je eigen column submitten? Mail je stuk o.v.v. je username naar bert@fok.nl!