Alles in de column

Het leven van een columnist gaat allerminst over roosjes.
Zoals gevoeglijk bekend, is het voor mij een hels karwei om altijd maar weer aan de goede kant van de deadlines te blijven. De reden daarvan kan worden samengevat met de woorden: ‘zo veel te doen’, niet geheel toevallig de titel van de pal binnen de aanlevertermijn geproduceerde column van vorige week.

Toch is die reden nog altijd niet voor iedereen duidelijk. Mogelijk is het mijn holle blik, misschien zijn het de inhoudsloze gesprekken; hoe het ook zij, feit is dat men mij verdenkt van een chronisch gebrek aan fantasie. Anders kan ik onmogelijk verklaren waarom me uit alle hoeken en gaten onderwerpen voor de eerstvolgende column worden toegefluisterd. Of toegebruld.

Serieus, bij ieder wissewasje zeggen vrienden, vage kennissen of volslagen onbekenden dat ik er écht over moet schrijven. Struikelt iemand over een stoeprand, dan mag dat zeker niet ontbreken in mijn oeuvre. Schijt een meeuw op mijn zadel, dan dien ik dat meteen op te tekenen. Strompelt er een halve gare door het dorp, dan moet dat absoluut wereldkundig worden gemaakt. Liever vandaag dan morgen. Als het aan anderen ligt tenminste.

Ik heb in mijn jonge jaren heel wat uren gevuld met het schrijven van strafwerk. Ik mag geen gum tegen de meester gooien en Ik mag in het biologielokaal de douche niet aanzetten, zijn slechts twee willekeurige voorbeelden van zinnen die ik een keer of duizend diende te repliceren, zodat ik weer eens te laat op tennisles kwam. Maar zou ik de zin ‘Daar moet je een column over schrijven!’ telkens op papier moeten kalken wanneer deze mij ter ore komt, dan zou dat niet alleen ten koste gaan van mijn tenniscarrière, maar van werkelijk alle denkbare carrières, tot en met die van voortplanter aan toe.

Als het aan mijn vrienden ligt, dan heb ik geen leven meer. De columns die ik alleen al deze week moest schrijven:
Een vrouw rijdt met haar boodschappenkarretje tegen haar auto aan + ca. 490 woorden
Ajax kan er echt he-le-maal niets van + 493 woorden
Op vakantie kan het soms regenen + 494 woorden
Als je tien bier op hebt zeg je soms dingen tegen vrouwen waar je de volgende ochtend spijt van hebt + 480 woorden

Gunst, wat een flutonderwerpen. Was ik maar hagelslagglanzer geworden. Maar ja, een vak leren tussen alle strafregels door was geen sinecure. Laat die vrouw toch gewoon onbekommerd de winkelkar tegen haar Suzuki Swift beuken. Dat Ajax er niets van kan is al jaren algemeen bekend, dus waarom moet dat in godsnaam allemaal in een column?

Laatst was er zelfs een halve zool die opperde om een column te schrijven over personen met allerlei dwaze ideeën voor mijn volgende stuk. Weer zo’n bizarre suggestie. Linea recta de prullenbak in. Het idee alleen al.