De Kreukeltjes gaan kamperen (slot)
Hier lees je deel 2Aloysius stond verbaasd naar het lege luchtbed van zijn vrouw te staren. Al snel kwamen er beelden in zijn hoofd. Teutje in een sandwich met Bert en Hans. Hij had het wel gezien 's avonds. Ze had gewoon geil zitten kwijlen tijdens het eten bij de Griek. Ze had expres langzaam met haar tong langs de pen met de souvlaki gelikt en het vlees er langzaam afgehapt. Dat had niets aan de verbeelding over gelaten. Hoe meer beelden Aloysius kreeg, hoe kwader hij werd. Hij ritste de voortent zo hard open dat de hele voortent bijna naar beneden kwam, liep met grote stappen naar de caravan, begon op de deur te bonken en schreeuwde: 'Kom direct naar buiten, kutwijf. Ben jij helemaal besodemieterd?!' Hij bleef hard op de deur bonken.
Het duurde even en toen kwam het hoofd van Bert om de hoek van de deur en even later de rest van zijn lichaam. Hij was van boven naakt en had alleen een roze onderbroekje aan. Hij zag er niet slaperig uit, dus ze waren vast nog met Teutje aan het spelen, dacht Aloysius. 'Wat is er aan de hand, Aloysius? Je vrouw is hier niet, hoor. Waarom zou ze hier zijn?' Aloysius werd alleen maar kwader. 'Ik zie heus wel dat je nog niet hebt geslapen. Hoelang zijn jullie al met haar bezig, stelletje goorlappen?!' Bert keek Aloysius even wazig aan, maar toen tot hem doordrong wat die bedoelde, begon hij hard te lachen. 'Wat valt er te lachen, lul?' Als Aloysius een pistool bij zich had gehad, zou hij Bert ter plekke hebben neergeschoten.
Bert riep Hans bij zich en tot grote verbazing van Aloysius gingen de beide vrienden vlak voor de neus van Aloysius hevig staan tongen. Na een lekker lange tongzoen zei Bert: 'Snap je nu waarom ik moest lachen, lieverd? Je vrouw zou zich eerder zorgen om jou moeten maken. Heb jij soms trek in een sandwich met twee knakworsten zonder mosterd?' Hij had het nog niet gezegd of ze hoorden de stem van Teutje achter zich. 'Jezus, wat is hier allemaal aan de hand?' Aloysius was lijkbleek geworden. Hij wilde het liefst een gang naar China graven en erdoor vluchten. Bert vertelde lachend wat er was gebeurd en hoe ze Aloysius hadden laten zien dat hij zich geen zorgen had hoeven maken. Teutje was eerst ook wel verbaasd. Dat had ze niet gezocht achter die twee lekkere boys. Maar dan moest ze toch ook lachen. 'Ik ga nou eenmaal 's nachts niet buiten poepen, Aloysius. En in de tent hebben we geen toilet.' Weer moesten de boys lachen en Teutje lachte mee. Tot ze vanuit een andere caravan hoorden: 'Shut up!!'
Het was benauwd, maar op het strand was nog een heel klein briesje dat de temperatuur net iets aangenamer maakte. Teutje en Aloysius hadden twee stretchers en een parasol gehuurd. Teutje las een doktersromannetje en Aloysius lag een beetje bij te komen van het nachtelijk avontuur. Hij hoorde nog wel de geluiden om zich heen, maar kreeg ook al droombeelden en dat waren geen verkeerde beelden. Een sexy vrouwtje in bikini kwam langzaam naar hem toe, Ze knipoogde naar hem en deed haar topje uit. Toen ze bij hem was, ging ze naast de stretcher zitten en legde haar hand op een plekje waar Aloysius die hand het liefste zag. Meteen voelde hij daar echter een hevige pijn. Hij schrok wakker en zag een grote plastic bal op zijn kruis liggen. Het was daar toch al zo gevoelig na de greep van Teutje de eerste nacht.
'Mogen we de bal terug, meneer?' Een jongetje van een jaar of negen stond hem onschuldig aan te kijken. Twee vriendjes stonden achter hem te gniffelen. Aloysius werd ineens verschrikkelijk kwaad. Hij moest pijn lijden en zij stonden gewoon te lachen. Hij stond op, schopte de bal heel ver weg en gaf het kind een enorme duw. 'Ga hem maar halen kutjong.'
Teutje had nu ook haar boekje weggelegd en keek verbaasd naar Aloysius. 'Zo ga je toch niet met kinderen om, Aloysius', zei ze hoofdschuddend. 'Nee,' zei deze, 'maar wel met ettertjes die ballen op je ballen gooien.' Hij had de woorden nog niet gezegd of hij verstijfde van schrik. Er kwamen twee getatoeëerde gorilla's zijn kant op en hun blikken voorspelden niet veel goeds. Misschien had hij zich toch beter wat kunnen inhouden daarnet.
'Toen we laatst tegen elkaar zeiden dat we nu toch echt geen kinderen meer wilden had ik niet gedacht dat een sterilisatie zo goedkoop kon, Aloysius. Gewoon een paar knietjes en klaar. Je lijkt trouwens wel the Iceman met die zakken ijs op je ogen en in je zwembroekje en je zit ook nog eens in een wak.' Onze vrienden waren eerder van het strand gegaan dan gepland, maar dat was bittere noodzaak geweest. Teutje zat nu voor de tent en Aloysius lag op zijn rug op een grote handdoek in het gras, want hij kon nog een tijdje niet zitten. Hij was niet blij en de woorden van Teutje hielpen niet echt om een beter humeur te krijgen. En er kwam nog meer teleurstelling. 'Trouwens, schat, die pizza die je vanmorgen uit de supermarkt hebt meegenomen voor het avondeten moet in de oven. Zie jij hier een oven?' Aloysius had eigenlijk helemaal geen zin in ruzie op dat moment. 'Zet hem maar gewoon hier buiten, want het lijkt hier ook wel een oven. Er zou wel eens onweer kunnen komen.' Onweer. Het woord was gevallen. Daar was vooral Teutje zo bang voor. 'Ik hoop het niet, Aloysius', zei ze terwijl ze met een schuin oog naar de zendmast keek, 'En zeker niet met die harde paal zo dichtbij onze tent.' Aloysius kreunde. 'Teutje, wil je het op dit moment even niet over een harde paal hebben?'
De Kreukeltjes hadden toch nog een pizza kunnen eten, want er bleek een pizzeria op het terrein aanwezig. Ze hadden nog wat gezellig voor de tent gezeten met een wijntje en wat toastjes met brie en daarna waren ze vroeg naar bed gegaan. Vooral Aloysius had behoefte aan rust en slaap. De vorige twee nachten had hij niet echt van zijn nachtrust kunnen genieten en bovendien had hij nog behoorlijk last van de massage die de getatoeëerde gorilla's hem hadden gegeven.
En weer werd Aloysius midden in de nacht met een schok wakker. Hij hoorde een enorm gekraak. Dat was het tentdoek dat scheurde. Een deel van de tent was al afgescheurd door hevige windvlagen. De regen kwam met bakken uit de hemel en door de inktzwarte lucht schoten regelmatig felle lichtflitsen. Het rommelde voortdurend, maar boven de herrie van de wind en het onweer uit hoorde Aloysius zijn vrouw met een schelle hoge stem om hulp roepen en verschrikkelijk vloeken. Logisch, vrijwel de hele rechterzijkant van de tent en de helft van het dak waren al afgescheurd en de regen had vrij spel. Teutje stond in de voortent te gillen. Ze probeerde tussen de kreten door wat spulletjes bij elkaar te rapen en in een vuilniszak te doen. Aloysius was nu ook klaarwakker en verliet snel de slaaptent, die al aardig nat was geworden. Hij was zelfs even zijn zere plekken vergeten. Hij had die avond uit voorzorg nog een geultje om de tent heen gemaakt met een schepje, want hij had eens gelezen dat zo'n geultje het water uit de tent houdt, maar als de helft van de tent weg is, helpt dat natuurlijk ook niet meer. Sterker nog, het water stroomde nu uit het geultje zo de tent in. Toen hij de voortent inkwam, klampte Teutje zich meteen aan hem vast. 'Die zendmast is levensgevaarlijk met die bliksem, Aloysius. De bliksem zoekt altijd het hoogste punt', zei ze met een van angst trillende stem. Aloysius keek langs de flarden tentdoek naar de caravan van Bert en Hans. Misschien hadden ze Teutje wel horen roepen en kwamen ze hen helpen. Maar de caravan stond er niet meer en de mast was ook weg. Ze waren met de stille trom vertrokken blijkbaar. Zeker vanwege het naderende onweer. De Kreukeltjes hadden er niets van gemerkt. Teutje was wel een beetje gerustgesteld dat de mast weg was. Snel pakten ze de belangrijkste bezittingen en spoedden zich naar de auto. In de auto verwisselden ze de natte kleren met min of meer droge uit de vuilniszak. Het duurde erg lang voor het ochtend werd en het onweer voorbij was. Van de tent was niet veel meer over. Het kamperen zat er eerder op dan verwacht. De meeste spullen konden ze gelukkig wel terugvinden. 'Misschien hadden we hem toch iets beter moeten vastzetten, Aloysius', zei Teutje toen ze onderweg naar huis waren, 'Daar moeten we de volgende keer bij de nieuwe tent goed op letten.' Aloysius keek zijn vrouw verbaasd aan. 'De volgende keer? Waarom? Je kan niet goed koken in een tent, je slaapt niet lekker in een tent en je kunt niet neuken in een tent. Wat moet je dan in godsnaam in een tent? De volgende vakantie gaan we mooi in een huisje.' Maar Teutje hield voet bij stuk. 'Ik wil de volgende keer best weer kamperen. Een tent is net als seks, Aloysius. Je moet er aan wennen, je moet het leren, maar als je het eenmaal kan, wil je steeds meer. En als jij niet wil dan ga ik alleen of met een vriendin en dan ga jij maar naar een huisje. Een trekkershutje lijkt me dan wel wat voor je.' En zo was na dit kampeeravontuur weer alles bij het oude.