Dodelijke date 47

Dick (Bornfree)

Hier lees je de vorige delen...

Ik prepareerde het monster van de zieke vrouw voor de incubator. Eerste stelde ik vast of het om Legionella ging. Dat ging het. Ik voelde een idiote extase door mijn lijf gieren. Het prikkelde aan de zijkanten van mijn tong. Ik dacht aan Cinthia, ik zou haar hulp goed kunnen gebruiken. Het hele scenario zat al ik mijn hoofd. De gaten waren de momenten dat ik alleen was. Ik zou haar hulp kunnen gebruiken op bepaalde belangrijke momenten, maar wilde haar hier absoluut niet bij betrekken.

Het ging mij niet meer om het doden van allen, maar meer om mijn vlucht in de chaos die zou ontstaan. Er gingen nachten voorbij dat ik alleen naar de groei van de bacterie keek, alhoewel daar niets aan te zien was. Tussen de 25 en 40 graden Celsius, dan zouden ze het hardst groeien.
Beveiliger Buldog - die naam had ik hem gegeven omdat ik zijn Turkse naam toch niet zou onthouden, alhoewel ik twijfelde of hij wel een Turk was - leek het gedrag van Kalasjnikov te hebben gekopieerd. Hij kwam ongevraagd binnen omdat hij iets vermoedde, tenminste zo deed hij. Nu zou ik dit weer aan Fabio kunnen vertellen, maar iets in mij zei mij dat hij slimmer was en meer uit op aandacht van mij dan die abnormale nieuwsgierigheid van Kalasjnikov. Ik mocht hem wel. Hij liet zich ook snel wegsturen door mij, hij luisterde naar mij en keek mij dan met zijn harde blauwe ogen aan. Maar nu zag ik hem niet snel genoeg binnenkomen.
‘Wat is dat?’ vroeg hij en hij stond voor de incubator. Ik schrok mij dood, veronderstel dat hij het zou openen.
‘Dat is een onderzoekje dat ik doe naar een lastige bacterie die hier heerst’, zei ik. ‘En die jullie gaat doden of tenminste erg ziek maakt’, dacht ik.
‘Ga je er dood aan?’ vroeg hij.
‘Alleen als je je fruit en groente niet opeet.’ Hij glimlacht zijn parelwitte tanden, die in een jong lichaam woonden, bloot. Ik schatte hem nog geen dertig. Zijn blond golvend haar en hoekig gelaat deden mij meer denken aan een Zweed of een Noor dan aan een Turk. Ik merkte dat ik naar zijn spieren keek door zijn doorzichtige, witte blouse. Ik betrapte mijzelf op reactie op hem. Hij had geen groot wapen bij zich, alleen een pistool in een holster aan zijn heupriem. Godzijdank waren ze niet gescreend op intelligentie, maar op spieren en eventuele vechtkunsten.
‘Hoe heet jij?’ vroeg ik.
‘Karl.’
‘Maar natuurlijk’, zei ik op een laffe manier.
‘Ik vind u mooi.’
‘O god, zo’n jonge knaap’, dacht ik.
‘En wat nog meer Karl?’ vroeg ik door, ik wilde hem uitdagen en wist niet waarom.
‘Wat nog meer? Laat mij eens nadenken, eigenlijk niet nadenken. Ik hou van intelligente vrouwen’, zei hij terwijl hij voor mij ging staan. Ik zat nog op mijn bureaustoel en keek dus tegen hem op. Ik schatte hem boven de een meter negentig.
‘Dat is mooi. Dan weet je vast wel dat ik je moeder had kunnen zijn?’
‘Ha ha, dat is goed hoor, lieverd. Ik vind je lief, zou willen dat je mijn moeder was.’
Hij knipoogde naar me, ik voelde mij ongemakkelijker worden en toch ook weer niet. Ik voelde een rare tweestrijd in mij met betrekking tot deze knaap.
‘Wat is dat met jou, Karl? Waarom voel ik een tweestrijd?’
‘Ik houd jou al een tijdje in de gaten, Martha, ik hoop dat ik je zo mag noemen?’
‘Ga gerust je gang, Karl.’ Ik begon mij steeds gemakkelijker te voelen bij hem, alsof ik bij Ralf was.
‘Ik ben niet wat jij denkt, Martha’, zei hij rustig. Ik dacht aan een geheim agent. Een infiltrant.

‘Weet jij wat ik denk dan?’ zei ik beheerst.
‘Ik mag je, ik volg je hier al maanden, onopvallend. Ik geef om je op een andere manier. Ik beheers verschillende vechtsporten. Ik houd van het fysieke in de mens. Ik ben goed in wat ik doe. Ik ben een huursoldaat en verhuur mijzelf aan de hoogste bieder. Neemt niet weg dat ik op mannen val en absoluut niet op vrouwen, seksueel dan hè.’
‘Ik begrijp je, ik begrijp je, schat. Nu vallen er verschillende kwartjes...’
‘Als ze het hier weten, Martha, betekent dat mijn dood. Maar ik kan gewoon niet helpen dat ik gevoelens voor je heb. Als een vriend. Ik vind je zo dapper, zo’n sterke vrouw. Een vrouw die hier al zo lang gevangen zit. Die zelfs moord niet uit de weg gaat om vrij te komen. En terecht Martha, begrijp mij niet verkeerd, terecht. Ik zou ook blijven vechten tot de laatste zucht, levensadem.’
‘Weet je Karl, vertrouwen komt met de ervaringen die je met iemand hebt. Zintuiglijk vertrouw ik je, maar ik heb de ervaring nog niet en dat maakt het voor mij levensgevaarlijk. Over krap twee weken is jullie feest. Nog tien nachten tot die grote nacht.’
‘Ik geef helemaal niets om dat feest. Het zijn momenten dat ik ontmaskerd kan worden, Martha. Dan drink je, dan wordt je gedwongen te drinken. Dan weet je het, dat weet je, dat je te veel gaat praten. En natuurlijk lopen er mannen die ik verschrikkelijk aantrekkelijk vind. Ik wil het liefst niet in die positie gebracht worden, dus mij zul je niet zien op dat feest. Ik heb gevraagd of ik al die extern aangetrokken beveiligers kan aansturen.’
‘Slimme zet, Karl, een heel slimme zet’, zei ik enthousiast.
‘Hoezo? Je bent wel erg enthousiast.’
Ik slikte mijn glimlach weg en voelde dat ik mij moest inhouden. Maar het was nog wel tien nachten en god, wat had ik een maatje nodig nu. Hij zou perfect zijn. En als hij het was die in mijn scenario paste, dan was dit weer een bewijs dat er iemand buiten alle zichtbare logica in met mij begaan was.
‘Ik ben gewoon blij hier een maatje te hebben, Karl. Ga nu maar, ik heb nog zo veel werk te doen.’ Hij keek mij aan met zijn grote blauwe hondenogen. Teleurgesteld, maar wat wilde hij nu? Ik wil het nu niet bespreken. Vertrouwen zou moeten groeien de komende dagen.

Het vertrouwen groeide. Hij bracht mij lekkernijen en deed in mijn aanwezigheid heel erg vrouwelijk. Ik zag hem de komende dagen wel eens bij zijn collega’s en observeerde hem dan nauwlettend. Dan was hij de man, de stoere man, niet zoals ik hem bij mij kende. Hij was bijzonder gevoelig en liet de komende dagen vaak zijn tranen de vrije loop. Het was raar om dit te zien bij hem. Zo’n afgetraind lichaam, vol tatoeages en een zware stem. Ik begon hem te vertrouwen en vroeg mij af wanneer ik het hem zou gaan vertellen. Het zou mijn dood kunnen betekenen. Maar er zaten gaten in mijn scenario, gaten waar een tweede persoon in hoorde zodat de tijd- en realiteitsgaten gesloten werden. Acht nachten voor het grote feest zat ik ’s avonds nog te werken toen Karl plotseling binnenkwam.
‘Sorry Martha, ik moet gewoon even uitblazen. Ik kan niemand vertrouwen hier, zeker niet als het over mijn geaardheid gaat’, zei hij. Daarna was het stil en keek hij strak voor zich uit.
‘Is er iets gebeurd dan? Is het bekend geworden?’
‘Ik weet het niet. De shiftleader knipoogde naar mij, dat heeft hij nog nooit gedaan. Hij keek op een manier naar mij die ik nog niet eerder gezien had bij hem. Alsof ik minderwaardig was. Ik ben direct naar jou gegaan. Jij geniet een soort onschendbaarheid bij Fabio.’
‘Het is misschien wel handig dat je er toch een keer over praat met iemand hier.’
‘Ben je gek?’ zei hij geschrokken. ‘Ze vermoorden me als ik zeg dat ik homo ben. Hoe kun je nu zo stom zijn, Martha?’ Hij liep kwaad weg. Ik kon er niet te lang mee zitten, had het ook druk met allerlei voorbereidingen op de voor mij grote dag. Er gingen uren voorbij. Ik maakte wiskundige berekeningen met betrekking tot tijd, hoeveelheid en oplossing in water, gedronken of verspreid via nevel. op de achtergrond hoorde ik heel veel rumoer in de bunker, maar dat was niet ongewoon. Het waren de geluiden van mannen die zich vergrepen aan vers vlees. Toch klonk dit anders, het geschreeuw van de vrouw was anders, angstaanjagender. Ik schonk er geen aandacht aan.

Mijn deur werd opengegooid. De deurkruk sloeg een gat in de muur van zacht gips. Ik schrok wakker en keek naar het lawaai. Er werd iemand naar binnen gegooid die zacht kreunde en onder haar eigen bloed zat. Ik ging ervan uit dat het een zij was omdat ze een bebloede jurk aan had. De beveiligers verdwenen direct weer. Toen zag ik het, het korte blonde haar vol bloed.
‘Karl? Jezus Christus! Karl?’ Ik pakte zijn hoofd en probeerde hem overeind te helpen. Hij hielp een klein beetje mee en strompelde naar mijn behandelbed. Hij ademde zwaar. Ik maakte hem schoon en onderzocht de schoongemaakte delen. Eerst zijn borst en vitale delen, daarna zijn onderbuik, hij reageerde heftig op mijn aanrakingen.
‘Vertrouw mij, Karl.’ Hij spreidde zijn benen. Ik zag direct dat ik moest hechten ter hoogte van zijn anus. Hij pakte mijn hand en kneep zacht en keek mij in mijn ogen.
‘Ik doe alles voor jou, alles. Help mij. Help mij mijn waardigheid terug te krijgen door hun te vermoorden, graag langzaam. Ik weet dat jij het kan, Martha.’
‘Het komt goed Karl, het komt goed. Ik heb plannen die ik ga delen met jou. De mannen die jou dit hebben aangedaan, ze komen er niet goed vanaf, dat beloof ik je.’