Vijftienjarige kutkinderen

Op mijn vijftiende zat ik in mijn examenjaar van een ouderwetse LTS. Ik had een bijbaantje in een schoenfabriek. Ik besloot er toen zelf een extra schooljaar aan vast te plakken om op een hoger niveau te komen. Geheel zelfstandig besloot ik te stoppen met dat bijbaantje omdat dit niet was te combineren met dat best wel zware schooljaar. Ik bleef nog wel op de zaterdagen wat bijverdienen. Na dat extra jaar ging ik meteen aan het werk en verdiende ik geheel zelfstandig mijn eigen centen.

Ik schrijf dit niet om aan te geven dat ik zo'n 'goeie jongen' was. Ik wil vooral aangeven dat ik op die leeftijd blijkbaar prima in staat was om zelfstandig en zelfs zonder inmenging van mijn ouders dit soort belangrijke besluiten te nemen. En om mij heen zag ik niet anders. Jongens en meisjes besloten relatief jong of ze verder wilden studeren of aan het werk wilden en al vroeg besloten ze in welke richting ze het wilden zoeken. Rond ons eenentwintigste had zo'n beetje iedereen een baan en een redelijk volwassen leven.

Is er na dertig jaar plotseling iets veranderd in het menselijk DNA? Heeft er een vorm van degeneratie plaatsgevonden bij onze moderne jeugd? Lichamelijk lijken jongeren dan wel steeds verder te evolueren. Vroeger geslachtsrijp en een stevig gestegen levensverwachting. Maar geestelijk lopen er toch echt steeds meer randdebielen tussen. Geestelijk lijken ze inmiddels járen achter te lopen. Soms vraag ik me oprecht af of vijftienjarigen nog wel in staat zijn zelfstandig hun reet af te vegen!

Nu acteren ze vaak wel op een ogenschijnlijk zéér volwassen wijze. Zoals in een heuse scholierenvakbond. Maar die bewijst meteen zijn failliet als ze gaan klagen over 'moeilijke woordjes' en 'lastige rekensommetjes'. Verder moeten en zullen ze op scooters rijden, maar de voor het brommerrijbewijs opgedane kennis verdwijnt acuut als ze op zo'n ding zitten. Allemaal eisen ze een mobiele telefoon met mobiel internet, maar verantwoordelijkheidsgevoel voor de kosten is afwezig. Rond hun eenentwintigste rollen ze uit de schoolbanken en mag het bedrijfsleven een poging wagen om er met een beetje geluk nog 'redelijke' werkkrachten van te maken.

Vijftienjarige kutkinderen die andere vijftienjarige kinderen in elkaar trappen, dit door andere vijftienjarige kutkinderen laten filmen en het vervolgens vol trots op sociale media dumpen. Met op de beelden weer andere vijftienjarige kutkinderen, die helemaal in een deuk liggen omdat een ander kind bijna dood wordt geslagen. Dit zou toch het einde moeten zijn van iedere vorm van trots op onze 'prinsjes en prinsesjes'? Je zou je als samenleving toch de ogen uit de kop moeten schamen?

Oké. Al die video's wekken weerzin en woede op. Heel Nederland wenst de daders de gruwelijkste straffen toe. 'Naming and shaming' knalt meteen over dezelfde sociale media. Maar ondertussen stonden we dus wel toe dat dit soort kutkinderen uit konden groeien tot de monsters die ze uiteindelijk zijn geworden.

De jeugd heeft de toekomst. Mij beangstigt dat ernstig. Ze kunnen de verantwoordelijkheid voor zichzelf niet eens aan! En dat moet straks mijn reet afvegen?