Als het kut is, dan is het maar klote

Thako (Okaht)

Ik weet niet hoe het met u zit, maar zelf heb ik toch wel eens van die dagen dat ik moe word van mezelf. Laat staan dat een ander me nog kan volgen. Het prettige is dan doorgaans dat anderen dat ook niet hoeven, omdat ik er zelden een ander mee lastig val. Maar vandaag bent u toch gewoon de lul.

In het verleden liet ik me vrij gemakkelijk leiden door omstandigheden, gevoelens en emoties. Dit 'leiden door' werd niet zelden een 'lijden onder', dus op zeker moment was het eigenlijk wel goed dat ik daar een keer wat verstandiger in werd. Of eigenlijk moet ik zeggen 'verstandelijker'. En dat dan ook meteen vrij extreem. Als ik mijn eigen leven een beetje kritisch bekijk, heb ik nu eenmaal de neiging om altijd in alles wel een beetje te overdrijven.

Soms is het ook wel een beetje de makkelijke weg om meteen een draai van honderdtachtig graden te maken, als je tot besef komt dat de eerste weg niet deugde. Je komt er een heel eind mee, maar aangezien geen enkele weg heilig en zaligmakend is, kom je ook dan weer op een punt waar je een beetje vastloopt. Het is nu eenmaal maar zelden zwart-wit.

Er was best wel een behoorlijke periode waarin ik letterlijk alles rationaliseerde. Soms is dat handig en zelfs aan te bevelen. Als je werkelijk voor een enorme op te ruimen bende of een ander zwaar  probleem staat, is het soms goed om eerst de op te lossen zaken netjes te analyseren en ze stuk voor stuk af te werken. Als je op die momenten ook nog eens naar al je twijfels en emoties moet gaan luisteren, kan ik je garanderen dat er van dat oplossen al snel niks meer terechtkomt. Even alles op verstand en juist niet op gevoel dus.

Waar ik mezelf later dan weer op betrapte, is dat ik veel te veel zaken bleef rationaliseren. Dat is best weleens lekker als je je maar even klote voelt. Als het eventjes wat tegenzit. Een simpele redenatie is dan: het kan altijd erger. Of: morgen weer een dag. Maar je negeert er al snel allerlei andere gevoelens en emoties mee. Het gevoel hebben er alleen voor te staan kun je best wel weg redeneren. Het geeft alleen weinig motivatie om gezelschap of een helpende hand op te zoeken. Verliefdheid kun je als het even niet uitkomt best wegredeneren. Dit daagt echter ook weer niet uit om het 'risico' eens aan te gaan. Als je teleurgesteld wordt door iemand die je dierbaar is, kun je dit wegzetten als onbelangrijk omdat je niet afhankelijk wilt zijn van andermans gedrag of mening. Maar daarmee verdiep je nooit je relaties.

Soms zit het gewoon echt tegen en kun je het klotegevoel ook echt niet meer wegredeneren. Geen verstandelijke oplossingen voorhanden en geen makkelijke weg om je snel weer wat beter te voelen. Je kunt niet altijd alles in de hand blijven houden. En dan heb je het maar te ondergaan.

En nee. Ik ga het nu ook niet rationaliseren. Ik ken de oorzaken en ik hoop op oplossingen in de nabije toekomst. Als het kut is, dan is het ook maar even klote. Ik kan het even niet 'wegdenken'.