Droeftoeterweer en -werk

Hoera, zowat de hele bende beneden is geschilderd, en het is nog goed gelukt ook. Alleen de voordeur moet nog een keer, want de deklaag dekt niet, zodat de onderlaag een egale kleur dient te hebben. Wit van plamuur schijnt heel raar door, dus daar gaan we nog iets aan doen. Moeders heeft met de meiden de boel behangen, terwijl ik de zooi in de keuken heb ontvet en gelatext. Het is niet zo dat ik deze ellende nog een keer wil meemaken, maar voorlopig ben ik er lekker vanaf.

En dan blijven er nog een paar van die klussen over waarvan je denkt: wat moet ik daarmee? De afzuigkap hangt er al een jaar of dertien, en de filters erin vielen er steeds weer uit, zodat de kap meestal zonder filters werd gebruikt. Inmiddels had ik de kap wel zo aangepast dat de filters bleven zitten, maar ik vond dat ik de boel toch eens moest gaan schoonmaken. Kap van de muur, alle onderdelen eruit schroeven en schoonmaken, en dan de hele reut weer monteren. Zoals Jeremy Clarkson zegt: how hard can it be? Nou, heel hard, daar kwam ik algauw achter. Als je de filters niet gebruikt slaat de vuiligheid neer op andere delen van de afzuigkap. Alles is overdekt met een stinkende, plakkerige laag meuk, en die moet eraf. De omstandigheden waren ook al niet ideaal. Binnen mocht ik deze werkzaamheden niet verrichten, want dat stonk te veel. Dus naar buiten, waar we een breed zonnescherm hebben dat toevallig een stukje was uitgedraaid toen het begon te regenen. Het scherm indraaien kun je dan pas wanneer het weer volledig droog is, anders gaat het doek schimmelen en rotten. Mooi, dan kan ik daaronder lekker uit de regen zitten en mijn klus uitvoeren. Jep, ware het niet dat in voorbije jaren onze mannen boven wel eens een sigaretje rookten en dan de brandende peuk uit het raam schoten. Ja, op het uitgedraaide zonnescherm, waardoor er op diverse plekken brandgaatjes in zitten. Een ervan bleek zich met wiskundige preciesie boven mijn blote nek te bevinden.

Een gruwelklus, dat was het. Je begint met een aardappelmesje de grootste bende van de onderdelen af te krabben, waarna je de boel stevig inspuit met een sterke ontvetter. Als laatste houd je het onderdeel onder de warme kraan, onderwijl ijverig poetsend met een ouwe tandenborstel en kijk, de juiste kleur komt langzaam weer boven. Sommige onderdelen hadden deze behandeling meerdere keren nodig, maar uiteindelijk was – na vele uren rotwerk – alle troep grondig verwijderd en alles blonk weer alsof het nieuw was. Ik monteerde de motor weer op het gereinigde frame en zette verder alles weer netjes in elkaar. Na montage van de kap probeerde ik of het motortje wilde draaien. Nee dus, het zoemde alleen maar. Dus riep ik onze schoonzoon erbij. Die was wat brutaler dan ik en durfde de lagers van de motor met ontvetter te lijf te gaan, met prima gevolg - ze draaiden weer. Na montage heb ik de buitenkant van de kap nog even behandeld met rvs-reiniger en het resultaat mag er wezen. Mooi vele honderden euro's bespaard, maar schoonmaken van een afzuigkap in deze toestand is een nachtmerrie. Dat u het maar even weet. Niet aan beginnen, het is echt geen doen.

Tussen de bedrijven door had ik ook nog een motorfiets die niet lekker liep. Nadat we de carburateurs hadden laten schoonmaken en de boel hadden gesynchroniseerd, begon het gedonder: hij hield in de hoogste versnellingen een beetje in. De motor kreeg te veel benzine ten opzichte van de toegevoerde hoeveelheid lucht, dus moest de hoeveelheid benzine worden ingetoomd door de carburateurs opnieuw af te stellen. Door de deskundologen werd voorgesteld om de fiets maar eens op de rollenbank te zetten en daar de motor goed af te stellen. Jaja, en Gramps kan voor de kosten opdraaien. Dus begon ik zelf maar eens te piekeren. Wat als de hoeveelheid benzine wel goed was, maar de hoeveelheid lucht te klein? Met andere woorden, is het luchtfilter misschien aan vervanging toe? Bezichtiging door mijn monteurs leverde weinig op, ze vonden dat het filter er eigenlijk nog best netjes uitzag.

Thuis dook ik dus het internet op, om te zien hoelang een papieren filter eigenlijk mee kan. Een paar sites gaven als antwoord tienduizend kilometer. Ik rekende eens terug: ikzelf had twintigduizend kilometer gereden, en er is geen enkele reden om aan te nemen dat je een tweedehands motor op de kop tikt met een splinternieuw luchtfilter. Reden om te gaan speuren naar een nieuw filter. De eerste webwinkel die ik vond wilde 45 euro hebben, een volgende 35. De derde winkel, gevestigd in Tiel, lekker in de buurt, vroeg zeventien. Kijk, zo kom je ergens. Vorige week donderdag ging ik er even heen op de motor en verving daar na de transactie meteen het oude filter. Het resultaat is naar mijn idee buiten proportie. Ik denk zelfs dat het filter reeds bij aankoop niet al te vers meer was, want ik ken mijn motor niet meer terug. Ik heb het idee dat ik een 25 of 30 pk bij heb gekregen. Hij gilt als opoe in de Python.

Rijden is nu dus dubbel feest, maar mijn vrouw komt toch echt eerst. Het is nu zowat drie weken geleden dat ze werd geopereerd, dus ze mag nog ruim drie weken bijna niks doen. En dat wordt iedere dag lastiger. Schat, hoelang mocht ik geen auto rijden? Vier weken. O, daar zijn we al bijna. Nee, het is bijna drie weken. Ja, maar ook bijna vier. Dat werk, er gaat gruwelijk gesmokkeld worden, wat ik je brom. Als ik dus wil gaan rijden zorg ik altijd dat er wat andere strenge lieden in de buurt zijn. Om haar het werk uit handen te trekken en haar in haar stoel te poten. Of naar bed te sturen.

Kortom, het was hier in huize Gramps een tijdje afvoerlucht en aanvoerlucht als Leitmotiv. Met kledderweer en een steeds dwarsere mevrouw Gramps ter verluchting van het tafereel. Maar het liep allemaal boven verwachting goed af. Les: zorg vaak voor een schoon luchtfilter in je brommert en koop zo nodig een verse afzuigkap. Want schoonmaken is haast niet te doen.