De Keuze!

Richting de vijftig gaan heeft wat nadelen. Niet veel, maar toch. Ik noem de lastig te handhaven sixpack. Ik refereer aan gewrichtspijntjes. Spierpijn als je even net te fanatiek je tuin doet. De schrik als je een leesbril nodig blijkt te hebben. Die ouwe rotkop als je 's morgens in de spiegel kijk! Eén ding neemt echter alleen maar toe! 'De Keuze'!

'De Keuze'? Wat lult die ouwe gek nu weer? Wees gerust beste lezer: ik ga het weer uitleggen.

Als zestienjarig Thakootje ging mijn belangstelling uit naar vijftien- tot achttienjarige meisjes. Lullig, want al die meisjes keken naar de reeds wat oudere jongens. Gevolg van deze bij voorbaat verloren zaak was een almaar tanend zelfvertrouwen, wat het lef om mijn horizon te verbreden rap minimaliseerde. Ik durfde mezelf nog geen jaartje aan extra keuzes te gunnen!
(Note: ik was ook wel een werkelijk godsgruwelijk verlegen jongetje)

Als jonge twintiger werd de keuze langzaamaan breder. Een vrouw van dertig was nog wel degelijk een dame op leeftijd, maar  ik legitimeerde mezelf dan weer wel om straffeloos vanaf de wettelijk toegestane leeftijden tot aan de midden twintigers om me heen te kijken.

Straffeloos? Wie zou mij nu straffen? Nou, ikzelf dus! Blijkbaar legde ik vooral mezelf strikte leeftijdsgrenzen en ernstig beperkte keuzes op!

Als jonge dertiger versoepelde ik mijn normen aanzienlijk. Dames van een jaartje of acht onder of boven mijn eigen leeftijd werden stukken minder bezwaarlijk. Een speling van zestien jaar! Maar dat was dan ook wel weer in een tijd waarin ik vooral mijn lul achterna liep. Niet allemaal even doordacht.

Rond mijn veertigste sloeg dat nadenken juist weer toe. Met daaraan gekoppeld het besef dat je ten opzichte van veel jongere meiden een steeds oudere viespeuk aan het worden was. Niet dat ik dit ooit te horen kreeg. Ik keek vooral naar mijn eigen oudere kop en mijn steeds minder strakke buik. Als ik vervolgens naar die loeistrakke jongedames keek, zakte mij spontaan de moed in de schoenen.

Die paar leuke dames van mijn leeftijd? Allemaal bezet!

Inmiddels is er dus wel wat veranderd. Met name sinds ik de vijftig nader. In de eerste plaats interesseert het me nu echt geen ruk meer wat anderen over mijn leeftijd of uiterlijk denken. Als ik aan een wat strakkere buik werk, is dat enkel omdat ik zelf last krijg van die pens. Kijken naar vrouwen doe ik nu zonder duidelijk doel, maar puur omdat ik verrekte graag naar vrouwen kijk. Ik kan genieten van het uitzicht op- en het gezelschap van dames van achttien tot zestig, zonder mezelf te frustreren met de vraag 'of het wat zou kunnen worden'. En als het wat wordt? Ook goed.

Oké. Ik noem dus nog wel die zestig. Er is dus nog een licht beperkende grens in keuzes. Maar stel je voor dat ik straks op mijn tachtigste in een bejaardenhuis zit! Tegen die tijd naai ik álles wat los en vast zit én kan ik nog schaamteloos naar de tieten van de stagiaires kijken ook!

Of ik moet daar met een lieftallige, tachtigjarige vrouw of vriendin zitten. Dan blijft het enkel bij kijken naar tieten. Maar ik kies de tieten dan écht wel zelf uit!