Superbaas

In een vorige column klaagde ik over de kutbaas en om niet al te negatief uit de hoek te komen, nu ook maar een stukje over de baas die het wél goed doet.

Manager zijn is een vak en sommigen beheersen dat vak uitstekend. We zijn in Nederland gewend om te klagen en te zeiken over managers, maar een goede manager weet het allerbeste uit zijn team te halen en is op die manier zijn salaris ruimschoots waard. Ik verkeer in de gelukkige situatie dat ik nu voor een baas werk die tot die topcategorie behoort.

Het is lastig om te beschrijven wat een manager nou precies goed maakt, maar het valt wel enigszins te schetsen. Hij heeft een enorme mate van zelfbeheersing, is intelligent, begrijpt dat horen belangrijker is dan spreken en hij zal zichzelf alleen op de voorgrond stellen als dat noodzakelijk is. De woedende werknemer die zijn kantoor binnenstormt, gaat een halfuurtje later weer opgelucht en als het even kan zelfs met een glimlach weer aan het werk.

De topmanager weet dat hij in dienst staat van de organisatie. Hij geeft leiding door te ondersteunen. Hij weet dat zijn organisatie bestaat door wat er op de werkvloer gebeurt en spreekt dat ook regelmatig uit.

De topmanager veroorzaakt geen conflicten, maar hij lost ze op. Niet door partij te kiezen, maar door het conflict te analyseren en rustig te bespreken met de betrokkenen. Hij snapt dat conflicten veroorzaakt worden door emoties en zorgt ervoor dat die emoties verdwijnen omdat emoties zakelijk handelen heel vaak in de weg staan.

En soms is er wel eens slecht nieuws. Er moet iemand weg. Bij de kutbaas komt zo iemand met rode ogen het kantoor uitgelopen. De topmanager krijgt het voor elkaar dat de vertrekkende werknemer zelf ziet dat het echt niet langer gaat. De teleurstelling blijft, maar zo iemand kan een maand later weer eens binnenvallen voor een kopje koffie en een praatje. Zelfs een ontslagen werknemer kan zo voor gratis reclame zorgen.

Maar bovenal is de topmanager de man van de schouderklopjes. Zelden heb ik me op het professionele vlak zo gewaardeerd gevoeld als toen ik ongeveer een jaar geleden, ergens in een pauze aangeschoten werd door mijn baas.

"Hé, het was de afgelopen weken nogal druk en ik waardeer het ontzettend dat je zelfs in de avonduren zo vaak aanwezig bent geweest. Dat heeft echt veel geholpen."
"O, dank je, maar dat zit wel goed hoor."
"Ja, weet ik, maar je hebt ook nog een gezin natuurlijk. Weet je wat je even moet doen dit weekend? Ga lekker met je vrouw uit eten en dan lever je het bonnetje bij mij in. En wel doen hè!"

In een groot bedrijf is zoiets maar een heel klein dingetje, maar het voelt echt als een enorme erkenning van inzet. De maanden daarna heb ik er half onbewust nog een schepje bovenop gedaan. Zo makkelijk gaat zoiets en de topmanager snapt dat.