Lekker je privacy verkopen met ING

De bom is gebarsten in bankenland. Grote reus ING heeft zijn staatsschuld nog niet afbetaald, of de bank stort zich in een nieuw klantafstotend avontuur door bankgegevens aan commerciële partijen te verkopen. Maar ING-klant, maakt u zich vooral niet druk: het is énkel en alléén met uw expliciete toestemming dat de ING dit zal doen. Het volgende logische steekwoord van de bank is anonimiteit. De bank zal zéér zorgvuldig met alle gegevens omgaan. Dat geldt natuurlijk óók voor uw gegevens, meneer J. de Vries uit Amsterdam.

Lang geleden, toen banken nog betrouwbaar waren en men in Nederland niet nadacht over het risico van faillissementen, over de investeringen van de lokale bank in de wapenindustrie en toen men nog gewoon naar de balie kon om daar een onnozele vraag te stellen, toen waren er geen banken. Toen was er alleen dé bank. Het maakte dan niet uit bij welk merk je begon: de Postbank, ING, Rabobank, of ABN, je ouders hadden die bank voor je gekozen en je bleef er je hele leven bij. De bank deed waar hij goed in was. Op je 4e accepteerde het je spaarvarken, op je 12e kreeg je je eerste magische bankpas en op je 26e sprak je de hypotheekadviseur voor je eerste eigen woning. Verder deed de bank maar weinig gekke dingen. De bank was er immers voor jou.

Na de Grote Bankencrisis is er toch het een en ander veranderd. Jij, ik en Jan de Vries uit Amsterdam zijn ons ineens bewuster geworden van de rol en de risico’s van de banken. Leuk hoor, zo’n hypotheek, maar hoe zit het met eventuele restschuld bij een (gedwongen) verkoop van de woning? Hoezo, investeren in de wapenindustrie? En zeg, wat kost zo’n bankpakketje met twee passen en een mogelijkheid tot rood staan nou eigenlijk, kan dat nou niet anders? Wat moet dat met die staatsschuld, zijn we dan nog wel zeker van ons geld, of wordt het tijd om weer wat oude sokken te vullen voor onder het matras?

Dat banken meer geld willen verdienen en er van alles bij doen, vooruit. Ook een bank mag wat met zijn tijd meegaan, zolang het maar een specialist blijft op het gebied van geldzaken. De ING leek dat ook best leuk te doen, met zijn huishoudboekje Tim. Online inzicht in je eigen inkomsten en uitgaven, dat is vet handig. En jezelf een beetje vergelijken met de andere Tim-gebruikers, dat was ook best leuk. Want geef je nu relatief veel uit aan kleding en schoenen, of doen de buren daar nog een flinke schep bovenop?

Wat begon met een leuke en nuttige service aan klanten, is nu doorgeslagen naar pure verkoop van privacygevoelige gegevens. (Geanonimiseerd, meneer de Vries uit Amsterdam, maakt u zich vooral géén zorgen!) Maar de bank heeft helemaal geen recht op de verkoop van onze persoonlijke gegevens. Dat ze de gegevens zelf hebben en bijhouden uit veiligheidsoverwegingen in verband met pintransacties in Nederland en eventuele skimmers elders, vanzelfsprekend. Om zelf een overzicht te krijgen wat je waar en wanneer hebt uitgegeven, prima. Maar verkoop is geen optie.

De ING gaat bakken vol met geld verdienen aan jouw bestedingspatroon, maar wat krijg je terug nadat je je toestemmingshokje online hebt aangevinkt? 100 euro? 500 euro? Nee. Geen cent! Je krijgt een stabielere bank die winst maakt op jouw persoonlijke pintransactie bij de Albert Heijn en de Christine le Duc, gevolgd door reclames van deze zelfde bedrijven over pindakaas en dildo’s op je persoonlijke internetbankierpagina. Want ja, bij die winkels kom je al, dus vind je het ook leuk om daar reclame van te krijgen. Is het niet, meneer Jan de Vries? Nee ING, nee! Dat praatje over het vergroten van de klantenservice is grote bullshit. Wie bij de ING blijft, ontvangt gepersonaliseerde troep.