Shut up and stick it in!
In een ver verleden, ergens als klein kind, ontdekte ik al Kraftwerk via een broer. Al direct had ik een voorliefde voor minimalistische elektronische muziek. Gaandeweg leerde ik dat er hele stijlen ontwikkeld waren met dat geluid: Deutsche Neue Welle en de Engelse variant New Wave.
Toch miste er altijd een deel in mijn muziekkennis: ik hield enorm van minimalistisch-elektronisch, kon geen genoeg krijgen van New Wave-geïnspireerde muziek van Nena tot Palais Schaumberg en van Kim Wilde tot Trio. Die muziek was toch niet zomaar verdwenen?
Het antwoord is 'nee, je moest gewoon beter zoeken.' Het nieuwe album van de eighties-Neue Welle-groep Der Plan (Die Verschwörung, 2004) knalde al minstens 50 keer door mijn speakers toen ik plots dacht: dit is precies het geluid dat ik miste.
Hetzelfde geluid vond ik op enkele al tien jaar geleden gekochte elpees van de Roemeense deejay Mihai Popoviciu, die muziek maakt voor het label International Deejay Gigolos. Keer op keer draaide ik die platen zonder me af te vragen of er buiten Popoviciu nog meer van dat soort muziek werd gemaakt.
Ik zocht derhalve reviews van dat album op en vond er één die stelde dat een aantal nummers 'direct lijken af te komen van een Best Of Electroclash-album'. Electroclash? Ja, electroclash. Na wat googelen en Wiki'en vernam ik dat het ook wel de Second New Wave wordt genoemd - bingo, kortom.
De stijl begon in de tijd van Peaches, eind jaren negentig, die een hit had met 'Fuck the Pain Away'. Het is, net als New Wave, een mix van het anarchistische en maatschappijkritische karakter van (post-)punk en elektronische dansmuziek. Het label International Deejay Gigolos bleek een (Duitse) spin in het web van elektroclash te zijn.
Meer Concreet zijn het voornamelijk vrouwelijke artiesten die de scepter zwaaien in het genre. Hoewel veel artiesten eigen kanten op zijn gegaan en de stijl van zeg 2000 tot 2005 een hoogtepunt kende, wordt er nog altijd electroclash-achtige muziek uitgebracht.
Wellicht ken je de artiesten waar ik de afgelopen twee weken in no-time een voorliefde voor ontwikkelde: Le Tigre, The Presets, Chicks on Speed, Jeans Team, Peaches, Avenue D, Electrocute, Miss Kittin, Lesbians on Ecstasy, Junior Senior en (in mindere mate) Goldfrapp.
Het genre kent een breed scala aan richtingen: het loopt uiteen van (voor mij iets té) punkrockerige muziek tot zeer blije elektropop als Junior Senior ('Shake Your Coconuts!' en 'Move Your Feet') en Electrocute ('Bikini Bottom', 'Super Kiss Attack', 'Saturn Rings', 'Tiger Toy').
Miss Kittin valt daar een beetje tussenin en focust op elektro in plaats van (gitaren)punk. Met een monotone, ongeïnteresseerde stem spreekt ze de songteksten in; teksten als 'You know Frank Sinatra? He's dead. DEAD. *Lacht luid*', 'There is a lightning in the sky, God is taking a picture of you, take a picture of Him too' en 'I can smell their expensive aftershave when they touch my bum in the lift of the Empire State.'
Behalve het al genoemde minimalistische karakter met dikke achtergrondbeat en elektro-geluidjes waardeerde ik steeds weer vooral de overduidelijk feministische achtergrond. Veel van de muziek in het genre is namelijk zó seksueel geladen dat je je afvraagt of men het nog als kritiek bedoelt, of iets te veel is opgegaan in het imago van 'sletterigheid kritiseren door het te omarmen'. De scheidslijn tussen act en echt is vaak nauwelijks te vinden.
Peaches kennen we van het al genoemde 'Fuck the Pain Away' en maakte o.a. ook 'I'm only double A, but I'm thinking triple X' en andere liedjes met duidelijk seksuele inborst. Het ultieme toppunt van seksuele muziek -als je de Fransen als Gainsbourg in de seventies niet meerekent- is echter niet Peaches, maar Avenue D.
Twee dames uit Miami die in 2001, tijdens de Second New Wave, naar New York verhuisden om daar muziek te gaan maken. Met niets meer dan een pc, wat instrumenten en een cd-brander verkochten ze meer dan 50.000 cd's in eigen beheer. Met teksten als:
He was telling me how pretty I was and how much he likes my ass, but you know, sometimes, I wish that he would just...
Shut up and stick, just stick it in!
shut up and stick it in!
En:
Way to go shithead, you did it again
Now I'm stuck with my fingers and a ballpoint pen
Talked a lot of shit, acted like a pimp
But I come home with you and what? It's limp?
Don't get too drunk to fuck tonight
(You've got to get it up)
Don't get too drunk to fuck tonight
(If you want to get it in)
We get home, I get hot, you pass out, sucks a lot!
Ik ben met tig artiesten op 't lijstje nog lang niet uitgeluisterd. Ben je zelf electroclashfan of heb je ooit een band/genre ontdekt waarvan je al je hele leven vurig hoopte dat 't bestond, zonder er vanaf te weten?