De slechtste column ooit

Opiniestukken en columns zijn al tientallen jaren de manieren om maatschappelijke debatten te voeren. Ook op straat, in het café, op het werk en op allerlei andere plaatsen gebeurt dat wel, maar gepubliceerde opinie bereikt nu eenmaal het grootste publiek. In een opiniestuk heb je als auteur de ruimte om een gedegen stuk op te stellen; in een column kun je eigenlijk weinig meer dan een punt poneren.

Ik mag dat hier ook doen en ik beleef daar veel plezier aan. Zie of bedenk ik iets waarvan ik denk dat het de moeite van het delen waard is, dan kan ik dat hier. Schrijven is leuk, maar als dat wat je schrijft niet gelezen wordt, dan blijft er toch een leegte over. Je bent je ei kwijt, maar je laat het niet uitbroeden, maar sodemietert het weg. Zonde.

Mijn stukken worden wel gelezen. Niet massaal, maar om en nabij de duizend mensen bereik ik meestal wel. Een heel beperkt deel daarvan wenst ook een reactie achter te laten. Super.

Reageren onder subjectieve stukken. Het kan bijna overal en ik zie dat als een van de grootste toevoegingen die internetpolemiek te bieden heeft. Het gaat alleen zo ontzettend vaak fout, want bijna iedereen verbergt zich achter een pseudoniem (ja, ik inderdaad ook) en iedereen weet dat hij in het dagelijks leven niet snel aangesproken zal worden op de meningen die hij op het internet ventileert. Maar wel heerlijk, die vrijheid.

Sinds 2006 ben ik een aantal periodes als nieuwsposter voor de Frontpage van FOK! actief geweest en het is af en toe leuk om een bericht zo te schrijven dat er gegarandeerd discussie ontstaat. Een bericht over alternatieve geneeswijzen? Ik noem het graag kwakzalverij. Niet zo zeer om een boodschap over te brengen, maar vooral om de discussie op gang te krijgen. Getuigt dat van objectieve journalistiek? Absoluut niet. Dat is dan ook niet de intentie. Niet van mij en niet van FOK! En ja, ik weet dat er dan ook reacties volgen die gaan over schrijfstijl en dergelijke. Dat is dan maar zo.

Bij columns en opiniestukken leidt dat soort subjectiviteit tot merkwaardigere reacties. Breng je als columnist of opinieschrijver een bepaalde kwestie ter sprake, dan weet je zeker dat bepaalde mensen het ermee oneens zullen zijn. Dat moet ook wel, want anders was er geen discussie mogelijk en is zo’n discussiecolumn of opiniestuk volstrekt zinloos. Opschrijven wat iedereen al vindt, slaat nergens op. Je zult dus tegengas krijgen en dat is goed. Dat is de essentie van maatschappelijk debat.

Maar waar ik altijd even bij moet zuchten is een heel andere categorie reacties. De reacties die als strekking hebben 'Dit is echt de slechtste column ooit. Ik ben het echt met alles oneens'. Mildere varianten daarvan vallen ook binnen die categorie. Begrijp me niet verkeerd: iedereen mag het met alles oneens zijn, maar de argumentatie 'de column is slecht, want ik ben het er niet mee eens' getuigt van een totaal gebrek aan begrip van de tekstvorm.