Kaas, klompen en Hemaworst

Ik heb nooit zo stilgestaan bij Finland. Finland is eigenlijk fokking cool. Zo kreeg ik laatst via Postcrossing een kaartje van Angry Birds (Fins), de kerstman (Fins) en de blije ouwe taarten van Inge Löök. Een enthousiaste inwoonster wees me ook nog eens op allerlei andere dingen die uit Finland komen. IRC, metal bands, Nokia (waarvoor excuses van mijn kaartschrijfster), voetgangersverlichting, salmiak, de sauna, sms, wereldkampioenschap vrouwsjouwen en xylitol. Van de helft van die dingen stond ik versteld. Ja, die verlegen Finnen weten behoorlijk wat indruk te maken. Wat zij in die donkere dagen allemaal uitvinden!

Waar staat Nederland tegenwoordig eigenlijk bekend om? Kijk, die clichés kennen we nu wel. De hoeren uit Amsterdam, coffeeshops waar je geen koffie kan krijgen, kaas, klompen, molens. We hebben natuurlijk twee Santa Clauses in december, maar probeer dat maar uit te leggen aan een Amerikaan – dat lukt amper op één ansichtkaart als je het adres op een envelop schrijft. Er zijn gekke buitenlanders die zelf geen koningshuis kennen en dan maar Máxima en Willem sparen. En natuurlijk de Aziaten die Vincent van Gogh te gek vinden. Maar zijn we daar als Nederlanders nou trots op? We hebben toch veel meer te bieden dan de oude clichés.

Waar zijn we eigenlijk nog uniek in? Als ik een beschrijving maak van mijn dag –met voldoende details-, dan komen we misschien ergens: een ontbijtje bestaande uit twee sneetjes brood met boter en pindakaas. Op de fiets door de regen naar het werk. Druk aan de slag bij een verzekeringsmaatschappij. Naar de Hema voor een take-away broodje rookworst met mosterd. ’s Avonds naar een verjaardag waarbij je met z’n allen in een kring zit en niemand de kring mag doorbreken. Lopend naar huis, want je fiets is gejat. Een paraplu lenen van een vriendin, omdat het opnieuw regent. ’s Avonds een Amerikaanse serie downloaden (of Netflixxen) zodat je de volgende dag niet de enige bent die niet mee kan praten met de laatste aflevering van je favoriete serie.

Het bovenstaande is niet bepaald hoogdravend, maar vooruit: het klink toch wel lekker Hollands allemaal. Maar of we daar nu trots op kunnen zijn? Hetzelfde geldt voor enkele van onze exportproducten: Linda de Mol, The Voice, Big Brother. Het zijn nou niet de dingen waar mijn Hollandse hart sneller van gaat kloppen. Sven Kramer en Ireen Wüst halen hooguit wat bekendheid in ijsland Noorwegen –huh-huh-, Epke Zonderland en Bettine Vriesekoop beperken zich waarschijnlijk tot de Chinese bewondermarkt en Anton Geesink mag alweer afgestoft worden als onze voormalige superheld die alleen ten tijde van de Olympische Spelen nog even ter sprake komt.

Hebben we verder nog ontwikkelingen waar we trots op kunnen zijn? De stormparaplu, onze TU jongens van de Solar Challenge? De inmiddels alweer verouderde cd van Phillips? De Hema die de wereld wil gaan veroveren met zijn stroopkoeken en Jip en Janneke? De snackmuur van de FEBO? Kom op, er moet toch meer zijn waar wij Hollanders goed in zijn. Vrijheid van meningsuiting, het homohuwelijk, abortus, koningsdag? Kennen we onze eigen cultuur nog goed genoeg om te weten waar Nederland goed in is? En is Nederland überhaupt een beetje hip en happening op de wereldkaart?