We hakken weer verder

Een paar weken gelden vergastte ik mijn lezers op mijn avonturen met twee bomen in onze voortuin die weg moesten. Ik had van beide stronken alle zichtbare wortels doorgehakt, maar de hele zaak stond nog muurvast in Moeder Aarde. Reden om maar eens op internet rond te snuffelen naar een verhuurbedrijf voor een Tirfortakel, liefst een zware. Dat bleek geen probleem, want in de naburige stad vond ik een verhuurbedrijf met precies het juiste gereedschap. Toen ik daar aankwam bleek een informatief telefoontje van mij, een paar dagen eerder de medewerker al tot daden te hebben aangezet – de hele handel lag al op een pallet op mij te wachten. Kijk, dat is klantenbinding, geweldig vind ik dat.

De volgende dag begon ik met het samenstellen van de takel, want er zit een lange, dikke en stugge staaldraadkabel bij die door de takel heen moet worden getrokken. De handleiding daarvoor vind je op een sticker op het takelhuis. Allemaal prachtig, ware het niet dat krassen over de sticker de leesbaarheid dramatisch hadden verminderd. Maar goed, het lukte, met enig grof geweld. Het ene eind van de takel zette ik met een strop vast aan de grote moerascypres iets verderop, het andere eind kwam om de lijsterbesstronk. Zoon Joost kwam erbij. Mooi man, welkom in de strijd, als jij nu eens die stang over dat uitsteeksel op de takel schuift en dan de stang heen en weer beweegt, dan wordt de kabel langzaam strakgetrokken. Het kostte eigenlijk maar weinig moeite om de stronk los te trekken. Hij bleek nog op enkele plaatsen vast te zitten, maar doordat de takel de hele zaak onder spanning zette was één fikse uithaal met de bijl voldoende om het hele geval ondersteboven naast het gat te doen belanden.

Missie half voltooid, op naar de andere stronk, die van de berk. Dat gevaarte was wel veel groter, maar ik had al gemerkt dat de takel een veel grotere kracht aankon dan we tot dan toe nodig hadden gehad, dus dat mocht geen probleem zijn. Ik sloeg de strop om de bovenrand van de stronk, precies onder de plek waar hij was afgezaagd. Joost sloeg weer aan het pompen met de stang. Kijk pap, ik kan dat ding uitschuiven, dan kan ik nog meer kracht zetten. Joost pompte totdat we konden vioolspelen op de kabel, maar die rotstronk bewoog geen millimeter. Ja, dat heb je als je geen stuk stam hebt dat nog boven de grond uitsteekt. Dan heb je een veel groter moment op de stronk en zou het waarschijnlijk wel zijn gelukt.

Ik haalde de boel dus maar weer los, zette de takel in de vrijstand, trok met onze auto de staaldraad uit de takel en rolde de boel weer op. Met een stel tiewraps werd de hele boel netjes voor transport gereedgemaakt en teruggebracht naar het verhuurbedrijf. Maar ja, nu zat ik nog steeds met die stronk in onze voortuin. Er moest naar nog grover geweld worden omgezien. Maar dat geweld zit bij ons om de hoek. Een van onze zonen heeft een wegenbouwbedrijf, en het was bijna kerstreces, de tijd om het machinepark naar de thuisbasis te halen. Als hij nu effe een graafmachine langs kon sturen, dan was het allemaal zo gepiept. Met zo'n ding kun je een stronk echt heel snel uit de grind wrikken. Zoonlief zegde zijn medewerking toe; ergens in de kerstvakantie zou er iemand langskomen.

En dat gebeurde, op Oudejaarsdag. Een onderaannemer verscheen met een graaafmachien, voorzien van een hydraulische arm met daaraan een knijperbak. De kraanmachinist informeerde even of hij geen kabels of buizen kon kapottrekken. Dat maakt de pret namelijk heel wat minder overvloedig. Ik antwoordde dat alle kabels en buizen naar het huis toe aan de andere kant van de tuin lagen en naast mijn tuin is gemeentegroen. Geen problemen dus. Hij stapte weer in zijn machine en begon met zijn bak aan de stronk te trekken. Dat viel nog helemaal niet mee, want de stronk liep naar boven taps toe, zodat telkens de bak losschoot. Na een paar keer de kraan te hebben verplaatst kreeg hij toch houvast.

Mensenkinderen, wat zat dat kreng vast. Hij kwam hooguit een centimeter de grond uit, terwijl de wielen van de kraan aan de andere kant loskwamen van de straat. Na nog wat geruk en getrek lukte het toch, het geval kwam met een hele berg zand aan de wortels toch de grond uit. Op een metertje in de cabine stond dat het gewicht ruim anderhalve ton was.

O schrik, in de wortels zagen we een tiental groene kabels die aan de ene kant vanaf het kastje in mijn tuin in de stronk verdwenen en er aan de andere kant weer uitkwamen, allemaal van gelijke lengte. Als de kabels zoals in dit geval helemaal geen beschadigingen vertonen en allemaal even lang zijn, kan dat alleen maar betekenen dat ze zijn losgetrokken uit een lasdoos verderop. Het zal toch niet? Ik draafde naar binnen en probeerde tv, computer en telefoon. Gelukkig, alles werkte nog. O, dan waren het dus oude CAI-kabels die men gewoon had laten liggen. We trokken de kabels voorzichtig tussen de wortels uit en legden ze terug in het ontstane gat. De machine hees met enige moeite de stronk een paar keer twee meter hoog de lucht in en liet hem dan vallen om het zand tussen de wortels los te maken. Daarna mocht hij het geval naast de andere stronk in een hoekje van de tuin neerleggen. Ik zorg verder zelf wel voor de ontmanteling van het ding.

Vanmiddag, 1 januari om een uur of twaalf kwamen mijn vrouw en ik thuis, waar we meteen werden aangeklampt door de buurvrouw. Na het uitwisselen van nieuwjaarswensen vertelde ze dat ze spinnijdig was op ons. Ze was gisteravond thuisgekomen met het plan om helemaal alleen eens lekker een avondje tv te kijken, maar ze had helemaal geen signaal en ook geen telefoon. Ze had de boomstronk in onze tuin zien liggen en meteen haar conclusie getrokken. Door ons werk was haar kabel kaduuk, en dat kon ze absoluut niet waarderen.

Ik vertelde haar dat wij wel gewoon signaal hadden via KPN, waarop zij zei dat zij een abonnement had bij Ziggo. Ik beloofde haar meteen te zullen gaan bellen met Ziggo. Mij werd na uitvoerige uitleg van mijn kant aan de kabelboer verteld dat ze alleen op een dag als Nieuwjaar komen repareren als er meerdere storingen in hetzelfde blok zijn, dus dat men daar wel even op ging wachten. En anders komen ze de dag erop. Ik vroeg nog wie er in een geval als dit verantwoordelijk was. Het antwoord beviel me: een CAI-aansluiting gaat altijd door de straat en niet door de hele tuin van de buurman. Als dat wel zo is gedaan, is de gemeente verantwoordelijk. Mooi, dus afgezien van nog een gat in mijn omgewoelde tuin hoef ik geen problemen meer te verwachten.

Natuurlijk kan het ook nog zo zijn dat de kabels nergens heenlopen en dat de buurvrouw gewoon de rekening van de kabelboer niet heeft betaald. Maar dat zien we morgen wel weer. In ieder geval heb ik morgen een paar monteurs in onze tuin. Ja, die krijgen koffie, zo hoort dat met monteurs.

Inmiddels zijn we een etmaal verder, dus kan ik het verhaal voltooien. Vanmorgen stopte er een Ziggo-busje voor onze tuin; de inzittende verdween bij de buurvrouw in huis en vertrok binnen twee minuten weer. O, dus rekening niet betaald of iets anders? Hij was niet eens bij ons in de tuin geweest. Echter, een paar uur later verscheen er een andere bus voor onze tuin. Er stapten twee jongelieden uit die meteen in onze tuin begonnen te spitten. Al gauw hadden ze de bundel CAI-kabels gevonden, maten de lengte af en groeven een diep gat op de plek waar de kabels hadden moeten eindigen. En ja hoor, gevonden. De hele zooi was kapotgetrokken. Wel op een heel nette manier, want de kabels waren verder niet beschadigd. Waarschijnlijk waren ze juist op de plek van breuk de strijd met een boomwortel aan het verliezen, zodat juist daar een zwakke plek ontstond. De hele handel werd weer aan elkaar gezet en de sleuf netjes gedicht. Men vroeg nog of ik geen bezwaar had tegen het tracé van de kabels door mijn hele tuin heen. Ach, laat lekker liggen, jongens. Ik ga echt niet meer graven, dus veel schade zal er niet meer komen. Uiteindelijk gaat iedereen over op glasvezel en dan is die hele troep achterhaald en niet meer in gebruik.

En de buurvrouw is weer blij. Vooral omdat ik geen heisa heb gemaakt over de illegale ligging van haar kabel in onze tuin. Had ik dat wel gedaan, dan had ze nu nog geen tv of telefoon gehad. En dan zou haar fraaie tuin van begin tot eind zijn omgespit. Dat ook.