Fuck you! Hell yeah!

Zo, daar ben ik dan. De middelbare school en een studie zijn afgerond, ik heb een partner gevonden, de kinderen zijn geboren, het huis is gekocht. Bestemming bereikt, ingestapt in de dagelijkse sleur die het burgerlijk bestaan heet. De wekker gaat om half zes, om half acht ben ik op mijn werk, om één uur eet ik mijn brood, om een uur of zes ben ik weer thuis. Om een uur of zeven eet ik en om tien uur ga ik slapen. Maandag begint de week en vrijdagmiddag begint het weekend. En dat gaat dan zo door tot de zomervakantie. Jaar in, jaar uit.

Het burgerlijk bestaan, de sleur die ik als puber zo verschrikkelijk verachtte, is nu vormgever van mijn dagelijks leven geworden. Ik moet werken, want de hypotheek, de belastingen, de zorgpremies, het eten en ga zo maar door moeten nu eenmaal betaald worden. Werken is geen keuze, werken is een plicht. Slaaf van de maatschappij, dat ben ik, zo zou je denken.

Om mij heen zie ik mensen precies hetzelfde doen. Bijna allemaal de hele week werken, bijna allemaal ‘s ochtends bij de waterige automatenkoffie verzuchten dat het zo druk is en bijna allemaal vrijdagmiddag weer opgelucht naar huis gaan, in de wetenschap dat er weer een week van het leven voorbij is. Bijna allemaal uitkijkend naar de jaarlijkse drieweekse caravanvakantie in Frankrijk. Nooit een treffendere term gehoord dan sleurhut.

Er zijn mensen die het vertikken om eraan mee te doen. Ze werken zo min mogelijk of zelfs helemaal niet, wijzen anderen op het slaafse bestaan en weten heel zeker dat zij er niet aan mee willen doen. De armoede die ermee gepaard gaat nemen ze voor lief. Ik kan dat niet, ik heb te veel verplichtingen op me genomen, me te veel gewoonten eigen gemaakt. Ik heb meer dan een volle baan om het leven dat ik gewend ben vol te kunnen houden. Veel mensen vinden dat vreselijk klinken.

MAAR!

Ik eet wat ik wil, drink wat ik wil, luister naar de muziek die ik mooi vind, koop de kleding en de spullen die ik hebben wil en ga zo maar door. Ja, ik werk hard, maar dat doe ik heel erg graag en het levert me een heel aardig salaris op. Wil ik uit eten met mijn vrouw? Het kan. Willen we even een weekendje weg? Het kan. Ik kan binnen de grenzen van het redelijke eigenlijk doen en laten wat ik wil. Ja, ik heb verplichtingen, maar ze maken mijn leven overzichtelijk. Vind je me dan een slaaf? Best.

Maak me slaaf en ik word meester. Ik doe mijn best en ik word beter. Mijn ruggengraat is wat mij mens maakt en mijn ruggengraat wordt nog elke dag sterker. Ik ben verdomd goed in wat ik doe. Ik heb het verschil geleerd tussen arrogantie en trots. Mijn gezin bestaat uit de leukste, liefste mensen ter wereld. Ik heb keihard gewerkt voor wat ik ben, wat ik kan en wat ik heb. Ik heb verdomd weinig interesse in de oordelen van anderen, want ze hebben geen idee waar ze het over hebben. Ik ben ik en mijn leven is te gek.

Hoe burgerlijk ik ook heten mag, de puber in mij is geen steek veranderd. Fuck you! Hell yeah!