De muziek uit... Pokémon X&Y

In 'De muziek van...' schrijft collega Faux. over muziek uit games. Elke keer komt er een andere track uit een andere game aan bod. Dit keer is het een track uit het nieuwste deel in de wereldberoemde Pokémonserie.

Januari 2013. Pikachu heet ons in meer dan twintig talen welkom, de aarde verandert in een Pokéball, we zien de eerste beelden van Pokémon X en Pokémon Y. De wereld ging uit z'n dak. Dit zou wel eens de grootste revolutie sinds Gold en Silver kunnen worden. De trailer sloot af met het nieuws dat de spellen wereldwijd uit zouden komen in oktober - de eerste wereldwijde release van een Pokémonspel ooit. De collega's bij Smogon verslikten zich in hun Fresh Water en ook ikzelf moest er even aan wennen. Een wereldwijde release betekent geen gelekte verhaallijnen, stragegieën, en, bovenal, muziek. Het zou nog negen maanden duren voordat we aan de muziek mochten snuffelen. Opeens besef je dan hoe zwaar een vrouw het heeft als ze zwanger is. Nintendo wist het enthousiasme goed vast te houden door steeds met nieuwe trailers en feiten te komen. Van Sylveon tot Pokémon Bank - elke trailer heeft een permanent plekje gekregen in mijn Youtube-favorieten. Twee weken terug kwam de X en Y-hype tot haar hoogtepunt: de wereldwijde release die gamers van Kyoto tot aan Maastricht naar de winkels lokte. Welkom in Kalos.

Onze verwachtingen zijn zonder meer uitgekomen. Pokémon X en Y luiden een gloednieuw Pokémontijdperk in. De Kalos-regio, gebaseerd op neerlands favoriete vakantieland, is volledig in 3D en zet daarmee Unova jaloers aan de zijlijn. De metagame is compleet op de schop genomen, waardoor draken nu in de pan gehakt worden door feeën en Lucario een oudere broer in megavorm krijgt. Al rolschaatsend word je voorgesteld aan deze veranderingen, die voor ervaren spelers echt wennen zullen zijn. Naast deze veranderingen, die vol liefde en lofgezang zijn opgenomen door fans, introduceren X en Y ook een aantal nieuwe speelstanden die minder gewaardeerd worden. Pokémon Amie, waar zelfs je zusje van vijf geen zin in heeft, laat je een sterkere bond met je Pokémon vormen. Want ach, wie kent niet de Pokémon-draait-niet-om-kracht-maar-om-vriendschap-cliché. Pikachu is inmiddels mijn beste vriend, waardoor hij vaker dan normaal aanvallen ontwijkt en critical hits raakt - naar verluidt is het volgende bedrijfsuitje van Smogon een gezellig dagje Golden Gate Bridge. Ook Super Training is iets waar kritisch naar gekeken wordt, gezien de combinatie Pokémon en minigames nooit zo'n hele geslaagde is geweest. Mijn hart heeft het in ieder geval nog niet veroverd. Toch staat alles in schril contrast met de teleurstelling die me te wachten stond na een aantal uur spelen: nog geen enkele muziektrack had indruk op me gemaakt. Tuurlijk, met een regio gebaseerd op Frankrijk is het logisch dat ook de muziek zich daardoor laat inspireren. Helaas slaagt Game Freak hier niet in en is de 'Franse' muziek dan ook niet meer dan wat geklungel met een accordeon met hier en daar een verdwaalde viool. Dat deed Yann Tiersen toch stukken beter in de film Amelie. Eeuwige zonde, gezien de rijke geschiedenis aan excellente muziek waar Pokémon door getild wordt.

Desondanks is er één track geweest waarbij ik het geluid harder zette en zelfs even niets deed en luisterde. Eén track die ik na het spelen opgezocht heb op Youtube om Sylveon en de Pokémon Bank in mijn favorieten te vergezellen. Het battle theme van de gymleaders in Pokémon X en Y is fenomenaal. Even wat kennis vooraf: battle themes (achtergrondmuziek tijdens gevechten) in Pokémon geven aan hoe belangrijk het gevecht is. De gevechtsmuziek voor wilde Pokémon staat uiteraard onderaan en is dan ook muziek die meer irritatie dan genoegen brengt. Het battle theme van de Pokémon League Champion daarentegen is iets waar je je het hele spel op verheugt en met volle tuigen van geniet. De gym leaders nemen hierin een bijzondere positie: ze zijn belangrijker dan de reguliere huis-tuin-en-keukentrainers maar moeten buigen voor de Elite Four. Muziek dus die aangeeft dat ze heel wat zijn, maar niet de belangrijksten uit het spel. Pokémon X en Y brengt dit op een manier die precies goed is. De hele track draait om spanning opbouwen, de speler zenuwachtig maken en tot het uiterste laten gaan. Steeds opnieuw komen de spanningsbogen tot na een ruime minuut de climax ingezet wordt. Een climax waarin er een zekere rust is, een voldaan moment waarin je tevreden toekijkt hoe je de gym leader met de grond gelijk maakt. Een moment waarin je trots neerkijkt op je strijdende Pokémon, het moment waarin je voor de verandering blij bent met dat je aan de verschrikkelijke Pokémon Amie bent begonnen. Zodra de climax is afgelopen en de track z'n loop ingaat begint de spanning opnieuw. Je verliest je concentratie geen seconde en wordt meer dan ooit in het gevecht gezogen. Waar Pokémon Battle Revolution in faalde lukt Pokémon X en Y: moderne technomuziek zonder de tuttige toeters en bellen waar Pokémonmuziek nog wel eens last van kan hebben. Muziek waarvan je schreeuwend een gat in je 3DS-scherm slaat om vervolgens krijsend uit het raam te hangen. Franse muziekjes is iets moeilijks voor de Japanners, maar in het maken van battle themes zijn ze onovertroffen, zo bewijst deze muziek.