Debiele ouders, debiele kids

"Het aantal kinderen tot 18 jaar dat psychische hulp kreeg, is sinds 2009 jaarlijks met gemiddeld 8,5 procent gestegen. Meer dan bij volwassenen en 65-plussers, waar de toename respectievelijk 5 en 3,8 procent is. In totaal krijgen nu zo'n 166.000 jongeren psychische of psychiatrische hulp. Vooral in de leeftijdscategorie van 16 tot en met 18 jaar."

Deskundigen schrijven problemen bij jongeren vooral toe aan toenemende keuzes, waar onze jongeren aan worden blootgesteld. Daar ben ik het zeker mee eens. Het zal u echter niet verbazen dat ik weer een paar duidelijke vraagtekens bij de conclusies zet. Ik ben tenslotte geen columnist geworden om 'deskundigen' meteen gelijk te geven.

Het klopt. Jongeren hebben meer keuzes. Mijn vraag is echter waar het probleem begint.

Aan de opgang van internet kunnen we weinig veranderen. Die keuze aan informatie is gigantisch! Dit geldt echter voor alle leeftijden. Waar je vijf jaar terug nog vooral jongeren in de bus zag kloten met smartphones, heeft die bezigheid zich inmiddels over alle leeftijden verspreid. In de volle breedte van de samenleving gunnen steeds minder mensen zich nog een halfuurtje rust. Jongeren waren hierin de voortrekkers. Volwassenen hebben inmiddels wel degelijk de voorbeeldfunctie omarmd.

Alle overige keuzes worden in de eerste plaats heel direct door volwassenen opgelegd. “Je kunt worden wat je maar wilt!” Klinkt geweldig. Het is wel een leugen. Niet iedereen kan hetzelfde bereiken. Niet ieder kind kan topsporter, hartchirurg of bankier worden. Niet ieder kind is even sportief of slim. Door dat ene zinnetje leg je echter zo'n enorme druk op kinderen, dat het haast logisch is dat ze tegen hun tienerjaren zware complexen ontwikkelen.

Momenteel worden kleuters al getest in een Citotoets. Peuters en kleuters krijgen niet alleen volstrekt overbodig reken- en taalles. Er wordt ook meteen een toets aan gehangen! En het doel van die toets is niet enkel om het niveau te meten. Het idee is om de kinderen meteen extra onderricht te geven om de niveaus weer recht te trekken!

Dat gaat niet lukken! Je schept de illusie dat een minder slim kind hetzelfde kan bereiken als een hoogbegaafd kind. Ouders gaan hier net zo hard in mee en verwachten dat de scholen alleen maar Einsteins af gaan leveren. Als één en ander dan toch niet lukt, krijg je tieners die heel de wereld teleur hebben gesteld.

Deskundigen halen daar de onzekerheid van de economische crisis nog eens bij. Daarbij uiten ze hun ongerustheid voor het feit dat we door bezuinigingen op geestelijke hulp steeds minder jongeren kunnen helpen, met nog meer psychische problemen tot gevolg.

Onzin! De meeste problemen worden gecreëerd door onrealistische eisen van ouders en het onderwijs. Moet je dat oplossen met meer psychiaters? Nee! Dit los je op door onrealistische verwachtingen los te laten!

Hebben kinderen meer keuzes? Ja. Toch zijn het debiele volwassenen die hen dwingen al die keuzes te maken. Als je een kind op tijd duidelijk maakt dat het nooit raketgeleerde gaat worden, valt die keuze gewoon af. Sla dan nog af en toe die smartphone uit die klauwen en je krijgt een stuk minder overspannen kinderen.