400 jazzplaten

Mijn vader vroeg me laatst: “Je spaart toch platen? Via via zou je voor 50 euro 400 jazzplaten kunnen kopen. New Orleanse Dixie, Nederlandse jazz, noem maar op.” Voor 12,5 cent per plaat hoefde ik niet lang na te denken. Al zou er van alles tussen zitten dat ik nooit zou luisteren, dan nog zaten er ongetwijfeld juweeltjes tussen die de aankoop goed zouden maken.

Dus geschiedde de aankoop. De eigenaar had ze van een vriend, die vanaf eind fifties tot halverwege jaren tachtig platen had gekocht. Op enkele platen na is het inderdaad allemaal jazz. De platen zijn in verbazingwekkend goede staat gehouden. Ik zelf doe een plastic hoesje om platen, maar stop de platen(hoezen) er zo in, dat de plaat er makkelijk 'uitrolt'. Hierdoor kun je ze makkelijker pakken, maar komt er ook stof in de platen.

De eigenaar van de platen had niet alleen de platen zo in de hoes gestoken dat ze er niet uitvallen, maar vervolgens ook nog de plaat 'afgesloten' met dezelfde plastic hoezen die ik ook gebruik maar dan niet met de opening aan de zijkant (om de plaat makkelijk te kunnen pakken) maar aan de bovenkant. Het resultaat: bijna perfect gebleven platen die op luistersporen na spiksplinternieuw lijken maar tussen de 30 en 60 jaar oud zijn.

Wat zit erbij? Eigenlijk vrijwel al het denkbare in de wereld van jazz, op 'modernere' jazz als Brubeck en Davis na. De focus van de verzameling ligt op New Orleans-dixie: ongeveer een derde is gelabeld als 'Dixieland'. Daarnaast een breed scala jazzy platen van over heel de wereld. Minstens vijf à tien (vaak dure import)platen elk van Miller, Armstrong, Artie Shaw, The Dutch Swing College Band, het Jazz Festival Breda, Firehouse Five Plus Two en ga zo maar door. 

Het is interessant om te zien wat een heel ander persoon, iemand die ik helemaal niet ken, zijn hele leven verzameld heeft. Er zit weinig rotzooi tussen, geen goedkope verzamelmeuk of best of's van twee gulden en zelfs de vroegste jaren van Louis Armstrong (van de band waar hij in de jaren '10 en '20 in zat voor hij solo ging) zitten ertussen. Een speciale verzameling dus. Er zit zelfs een enkele gesigneerde plaat van de zanger Wim Hogenkamp bij, die eind jaren '80 aan aids leed en doodgeschoten werd.

Een plaat van Corry en de Rekels bevat een zeker 1x0,75 meter grote uitklapposter met Corry (en de Rekels) erop. Er zit ongetwijfeld nog veel meer moois tussen, maar meer dan de platen op land sorteren (veel Scandinavische, Hongaarse en Tsjechische jazz!) heb ik nog niet kunnen doen. Wel is mijn platenverzameling in één klap van ongeveer 1100 naar 1500 stuks gegaan. En luister ik, zoals na elke aankoop, weer enorm veel. De hele dag straalt de zon al naar binnen en blèren mijn speakers twenties- tot forties-stijl jazz het raam uit.

Eventuele ontdekkingen zal ik met u delen. Tot die tijd zal ik me het schompes luisteren.