Vrijwilligster of takkewijf?

Rudolf is een goed mens. Hij staat altijd voor iedereen klaar. Al sta je aan de andere kant van Nederland met een kapotte auto: Rudolf pikt je op! Als Rudolf bezoek krijgt, ontbreekt het zijn gasten aan niets. Feestjes worden tot in de puntjes verzorgd. Rudolf is royaal met cadeaus en uiterst bescheiden in eisen aan anderen. Voortdurend blijft hij benadrukken dat zijn diensten geen wederdiensten of betalingen behoeven.

Hartstikke goed! Maar Rudolf is soms ook gewoon een ongelofelijke lul. Zijn voelbare eis om regelmatig terug te horen hoe goed hij wel niet bezig is, gaat op den duur stevig irriteren. Soms zijn mensen graag op zichzelf en wordt het steeds lastiger om Rudolf voor de zoveelste keer te vertellen dat ze NIET op zijn gezelschap zitten te wachten. Iedereen kan hulp waarderen, maar soms is ongevraagde hulp ook precies wat het is: ONGEVRAAGDE hulp. Als je dit bij Rudolf aangeeft, kan Rudolf nogal eens een stevige eikel worden. En daarbij mag hij vooral graag op je schuldgevoel inpraten.

Rita is mantelzorgster voor haar oude moeder. Rita heeft haar huis altijd spic en span op orde. In vroeger tijden zou Rita altijd een pot koffie op de kachel hebben gehad, maar met die nieuwe Senseo staat die verse kop koffie toch wel binnen twee minuten voor je neus. Daarnaast vindt Rita nog de tijd om als vrijwilligster bij de daklozenopvang te werken en zich volledig in te zetten voor de minder gefortuneerde medemens.

Een nobel mens? Mwa. Jammer dat het soms zo'n vreselijk takkewijf is! Rita wil namelijk constant bij iedereen onder de aandacht brengen hoeveel ze wel niet voor haar minder gefortuneerde medemens doet. Als het leven Rita een keertje wat minder gefortuneerd bedeelt, snapt Rita maar niet dat een goed mens als zij niet acuut wordt geholpen. Maar Rita wordt meestal ook al een stevige bitch als je haar simpelweg niet de erkenning geeft, die zij denkt te verdienen. Met een beetje pech, krijg je daar nog eens de gruwelverhalen over haar vier ex-mannen en de door de respectievelijke exen verwekte, ondankbare kutkinderen overheen!

Ooit kreeg ik een belangrijke vraag voor mijn kiezen:
“Thako. Vind je het prettig als anderen je aardig vinden of MOET iedereen je aardig vinden?”

Ik schrok me kapot! Binnen een paar seconden besefte ik hoe egoïstisch het wel niet is als je van heel je omgeving EIST dat ze je aardig vinden! Je sluit namelijk ieders vrijheid op een mening over jouw gedrag uit. Met 'goede daden' probeer je dusdanig veel krediet op te bouwen, dat je omgeving je onmogelijk die 'paar schoonheidsfoutjes' kwalijk kan nemen. Zo onbaatzuchtig zijn die 'goede daden' dan ineens niet meer! Je bent en blijft dan toch echt gewoon een zelfingenomen lul!

Er is niks mis met aardig zijn hoor. Alleen worden mensen er toch een echt stuk interessanter op als ze regelmatig in alle eerlijkheid en oprechtheid ook gewoon vreselijke klootzakken of takkewijven durven te zijn. Dan staan ze tenminste nog open voor wat opbouwende kritiek.

Geen mens wordt volmaakt geboren en geen mens sterft foutloos.