Nachtelijke prikkels

Civilian stuurdde via de submit deze derde column in een reeks in.

Afijn, hier lig ik dan om half 4 's nachts maar wat te typen. Ik kan niet slapen. Wat eigenlijk niet zo heel erg vreemd meer is, aangezien de afgelopen 2 weken al rampzalig zijn qua slapen. Gelukkig zijn ze hier relatief makkelijk in het toeschuiven van slaapmedicatie. Eigenlijk ben ik daar niet zo happig op, maar als je 3 nachten niet hebt geslapen dan moet je wat. Het probleem waarvoor ik in eerste instantie ben opgenomen, een flinke depressie, is nu even niet aan de orde. Ze moeten mij weer aan het slaap zien te krijgen. Als ik langere tijd niet goed slaap, raken mijn bloedsuikers ontregeld. En met een ontregelde suikerspiegel kom ik hier de deur überhaupt niet uit. Dus Jeroen moet slapen. Eerst maar eens beginnen met een pilletje dat mijn gedachtengang weer een beetje tot rust moet krijgen, maar helaas.. Ook na een verhoogde dosis kan ik de slaap niet vatten. En dat is raar, want sinds de antidepressiva zijn werk enigszins doet is het rustig in mijn hoofd. Lichamelijk ben ik ook ontspannen. Ik ben gewoon moe, lichamelijk èn geestelijk.

Maar waarom kan ik dan toch niet slapen? Zijn het de nieuwe mensen die zijn binnengekomen? Of misschien toch dat de laatste "heldere" mensen naar een andere afdeling zijn vertrokken. Met hun kon ik tenminste nog een goed gesprek hebben, zonder dat ik er op hoefde te letten of mijn gesprekspartner zich ineens in zijn eigen wereld bevond. Vorige week zijn er 2 nieuwe mensen binnengekomen, allebei 's nachts. De een werd bij binnenkomst door 4 agenten begeleid en direct op haar kamer opgesloten. Zover ik kon merken was ze behoorlijk onder zeil gebracht en vastgebonden aan haar bed. De volgende ochtend hing er een briefje op de deur van de woonkamer: "Er ligt een mevrouw voor de tv op de grond, de afdeling is hiervan op de hoogte.". Vreemd, maar goed er gebeuren genoeg rare dingen hier op de afdeling had ik al gemerkt. Ik loop de woonkamer in, richting de keuken, om mijn ontbijt klaar te maken. De vrouw lag niet meer op de grond, maar zat onderuitgezakt op de bank. Terwijl ik de spullen bij elkaar pak om een fatsoenlijk ontbijt klaar te maken, hoor ik achter mij de vrouw wat onduidelijke teksten brabbelen. Gèèn idee wat ze zegt of probeert te zeggen. Maar een mede-patiënt bestempelde het later maar als "spreuken uitspreken". Daar kan ik me wel in vinden. Een van de verplegers roept de vrouw de woonkamer uit. De vrouw loopt met een flinke omweg, via de keuken en langs mij, richting de deur. Ze legt een hand op mijn schouder. "Prima" dacht ik, een schouderklopje is nooit verkeerd natuurlijk, vreemde of niet. Al snel legde ze beide handen op mijn schouders, begon ze haar handen op mn schouders te tikken, daarna mn rug en voordat ik het wist deed ze hetzelfde bij n benen. Alsof ik gefouileerd werd. Dit gaf me een enorm onbehaaglijk gevoel en ik riep naar de verpleger dat ze die mafkees bij me weg moeten houden. Toegegeven, dat was niet heel erg gepast van mij (of juist wel..) maar ze kreeg er gelukkig niks van mee.

Nog diezelfde middag stond, na de lunch, die vrouw ineens midden in mijn eigen kamer. Wat ook niet een heel erg prettig idee was, aangezien ik bij haar al het gevoel had dat het zo'n type was dat midden in de nacht met een mes naast je bed zou kunnen staan. Mijn kennismaking met onze nieuwe bewoonster was dus niet zo denderend. Onze tweede gast heb ik nog niet kunnen ontmoeten, maar ik denk dat ik daar ook maar blij mee moet zijn. Wij allemaal heb ik het idee. De enige kennismaking die wij met haar hebben gehad was namelijk enkel wat geschreeuw uit "separeer". De isoleercel dus.. Maar de nieuwe gasten kunnen toch niet de oorzaak zijn van het niet slapen? Dat is immers al 2 weken aan de gang. Nadat de eerste set pillen zijn werk niet deed, krijg ik een inslaper voorgeschreven.. Eerst 10mg, niks. Verdubbelde dosis, helaas geen effect. De psychiater stelde voor om een lichte dosis anti-psychotica voor te schrijven omdat dit prikkel-remmend werkt. Ik mocht echter niet zomaar stoppen met de inslaper, omdat dit op een ander gebied werkzaam is dan de anti-psychotica. Dus ik moest ze beide tegelijk gebruiken, zij zullen 't wel weten.. Bijna zoals verwacht, gèèn resultaat. Ook daar de dosis van verhoogd en toen eindelijk.. Slaap! Ik heb 3 nachten heerlijk geslapen, tot vorige week maandag dus.. Ik moest stoppen met de inslaper. Maandagnacht ging wel ok, maar sindsdien is het weer rampzalig. Het is vreemd om moe te zijn, heel erg moe, maar niet in slaap te kunnen vallen, wat je ook probeert. Helaas is alcohol hier nier toegestaan anders zou ik nog een goed glas whisky erbij proberen.