Geil, een ruft!

We kenden natuurlijk al mensen die botergeil worden als ze flink in hun reet worden gebuffeld door een Deense dog, als hun gezicht wordt onder gezeken door een corpulente negerin of als ze, getooid in een luier, hun eigen zaad opdrinken met een rietje. Maar sinds kort kan er een nieuwe fetisj aan dit illustere rijtje worden toegevoegd. Eproctofilie.

Deze week hebben Britse wetenschappers het eerste geval van windjesfetisjisme beschreven. Voor de goede orde: een 22-jarige Amerikaan wordt opgewonden als men de uitlaat schoon blaast in zijn gezicht. Het liefst zo’n natte, harde. Zijn jongeheer springt meteen in het gelid als hij er eentje hoort ontsnappen. Ik zie zijn contactadvertentie al voor me:

Jongeman zoekt dame met darmstoornis of slappe sluitspier die verzot is op bruine bonen, uiensoep en drop.

Volgens de onderzoekers is de Amerikaan, die niet geheel verrassend slechts bekend is onder de schuilnaam Brad, het eerste gedocumenteerde geval van eproctofilie. Volgens hen is het aantal personen die een soortgelijke voorliefde hebben ‘waarschijnlijk verwaarloosbaar’. Des te opvallender natuurlijk dat er al een naam voor het fenomeen bestaat.

Hoewel… was het niet Donatien Alphonse François de Sade die reeds in de 18e eeuw scheetseks op de kaart zette in zijn magnum opus De 120 dagen van Sodom? In het boek, dat wordt gezien als veruit het schandelijkste uit de wereldliteratuur, laten de volgevreten helden zich op vrijwel iedere pagina ongegeneerd in hun mond ruften, schijten en kotsen door minderjarige jongens en meisjes, en een enkele keer door een uitgelubberde bejaarde hoer. Of vice versa. Prachtig leesvoer, maar toch heb ik altijd gedacht dat windjesfetisjisme slechts was ontsproten uit het perverse brein van de bekendste markies uit de geschiedenis. Niets blijkt echter minder waar, de onderbroek airco doet ook in werkelijkheid bij sommigen hun hart sneller kloppen. En niet alleen hun hart.

Voor die enkeling die nog in god gelooft: geef me één goede reden waarom hij mensen schept die klaarkomen van ruften. Voor de weldenkende mensen is er trouwens ook werk aan de winkel, want waar ging het mis in de evolutie dat er zoveel vormen van niet-vruchtbare seksuele voorkeuren bestaan?

Maar goed, smaken verschillen (zou Brad dat ook zeggen over winden?). Ik gun iedereen zijn of haar pleziertje, dus probeerde ik er maar niet te veel over na te denken.
Maar ook ik laat soms een scheet(je); schijnt niet abnormaal te zijn. De laatste dagen houd ik ze echter krampachtig binnen. Geen haar op mijn hoofd die nog denkt er eentje te laten ontsnappen. Want als dat toch gebeurt, dan zie ik iedere keer Brad voor me. En Bradje. Geen pretje.