Gekke mensen

Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers. Dat is niet altijd verkeerd hoor. Je hebt tenslotte gevaarlijk gek en prettig gestoord. Soms is prettig gestoord zo gek nog niet. Persoonlijk word ik altijd een beetje blij van mensen die eerder de uitzondering vormen.

Ik denk dan vooral aan leuke zonderlingen. Vrouwen die met kabouters praten. Een kerel die niet enkel droomt van zijn eigen kasteel, maar het gewoon gaat bouwen. Een heer op leeftijd die met een ezeltje voor zijn huifkar door Europa zwerft en zo zijn laatste dagen volmaakt. Iemand die alle zekerheid van een baan opzijzet om als straatmuzikant de kost te gaan verdienen.

Oké. Op voorwaarde dat ze het verder wel redden natuurlijk. In een daklozenopvang kom je ook wel eens iemand tegen die beweert de reïncarnatie van Margaret Thatcher te zijn. Een stevig psychiatrische aandoening of alcoholprobleem zijn dan niet ver weg. En van een straatmuzikant met twee tanden en het muzikaal talent van Zanger Rinus met een herseninfarct, word ook ik niet blij. Dat is ronduit sneu.

Maar iemand die gewoon een eigen weg kiest en voorbijgaat aan alle gangbare zekerheden? Heerlijk! Lekker eigenwijs. Altijd inventief. Zelden materialistisch. Gewoon lekker doen wat je leuk en belangrijk vindt en toch geen hongerdood sterven. Ik word er altijd een beetje jaloers op. Zowat het laatste wat ik bij deze lui zie is stress!

Nu moet ik toegeven: de scherpste randjes zijn er bij mij ook wel af hoor. Tot een jaartje of wat terug zocht ik nog heel bewust de uitdaging en de stress op. Ik koos baantjes waar ik eigenlijk nog net niet aan toe was, enkel om de spanning van het leren, groeien en presteren te ervaren. Ik stelde taken nog even uit, omdat ik het lekkerder vond om een krappe deadline te moeten halen. Niet altijd even slim.

Helemaal stressloos? Ik weet nog niet of ik daar al aan toe ben.

Maar goed. Als ik met bewondering naar deze prettige zonderlingen kijk, ligt de nadruk vooral bij het simpele feit dat zij hun leven volledig leven zoals zij wensen. Ondertussen maak ik zelf toch vaak andere keuzes. Van de gedachte dat ik mijn huur niet kan betalen, word ik toch wel erg nerveus. Tegen zondagavond zonder shag zitten is al een regelrecht drama voor mij. Ik ga dus liever voor een vast inkomen, waarmee ik altijd het einde van de maand ga halen.

Als ik ooit een keer een aardig bedrag op de bank heb staan, zou ik best een keer voor het avontuur kunnen kiezen. Wellicht is dit een beetje 'vals spelen' als het gaat om avontuurlijk leven. Ik ben dan echter wel blij met al die uitzonderlijke, inspirerende mensen. Zij laten tenslotte zien hoe het ook kan. Wat we gemiddeld als 'normaal' zien, wordt tenslotte bepaald door prettig gestoorde mensen die de prettige uitzondering vormen.

Voor de goede orde. Er zijn ook zonderlingen die rampspoed voorspellen en zich zwaarbewapend in bunkers op willen sluiten. Die hun kinderen leren hoe ze 'indringers' af moeten knallen en hoe ze hun eigen pis drinkbaar kunnen maken.
Die zijn gewoon knettergek en moeten worden opgesloten.