Ik ben Columnist!

Zo. Het heeft even geduurd, maar nu is het moment aangebroken waarop ik het zonder enige bescheidenheid van mezelf durf te beweren. Kol-lum-nist. Ikke. Ja. Het voelt best raar maar het is echt zo. Je kunt best een stukje tekst uit je toetsenbord wringen, maar is dat voldoende om jezelf columnist te mogen noemen? Nee. Je bent pas columnist als je met enige regelmaat een stukkie tekst weet te produceren. Dat stukkie tekst moet dan weer gelezen worden door een min of meer vast publiek. Het liefst publiceer je je stukkies niet alleen op je eigen blog, maar ook op een bekende website. Dan kunnen veel mensen kennisnemen van jouw gedachtenkronkels en kun je met collega-columnisten overleggen in een afgeschermd forum.

Ik heb het geluk te mogen schrijven voor FOK! Dat is een hele eer. Elke tweede dinsdag wordt mijn column de wereld ingeslingerd. Dan zit ik als een bezetene naar het aantal 'views' te kijken. Hoe meer hoe beter. Ik ben dolblij met iedere reactie op mijn column. Ook de positieve. Het voelt heerlijk om een compliment te krijgen van een gelijkgestemde die vindt dat ik het zo goed heb verwoord. Maar de negatieve, daar ben ik helemaal verzot op. Van goede argumenten word ik namelijk een betere columnist. Alle kritiek die ik tot me neem buig ik om in energie om een betere columnist te worden. Inhoud, vorm, stijl, kom maar op. Sommige negatieve reacties komen van individuen die ongewild blijk geven van hun eigen beperkte verstandelijke vermogens. Een negatieve reactie zonder argumenten is namelijk de grootste lariekoek. Op internet kan iedereen roepen wat ie wil dus ik heb ook al heel wat naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Ik ben een hufter, een grote lul, een ongenuanceerde botte hork en een kutcolumnist. Dank u wel. Ik pink nog een traantje weg. Wat een geluk. Stel je voor dat iedereen het met mij eens was. Dat iedereen het allemaal zo aangenaam vond om te lezen wat ik je voorschotel.

Ik ben een keer bijna opgehouden met columns schrijven. Mijn probleem was keer op keer de naderende deadline terwijl ik nog altijd zonder inspiratie zat en geen woord uit mijn vingers wist te persen. Toen had ik heel veilig een voorraadje columns gemaakt en bij de redacteur gesmeekt of ik weer bij het team mocht. Na mijn eerste column uit het voorraadje werd ik erop geattendeerd dat deze al op mijn persoonlijke blog te lezen was. Dat was blijkbaar niet de bedoeling. Dat blog beschouwde ik meer als een online archief omdat er toch nooit iemand op keek. Maar mijn voorraadje was mooi waardeloos geworden.

Toen las ik ergens Rick Evers en die zegt: "Ziek, vakantie, geen tijd of geen inspiratie zijn geen excuus. Een deadline moet altijd gehaald worden." En zo is het ook. Vooral die laatste, inspiratiegebrek, daar kun je wat aan doen. Je hebt namelijk altijd wel een mening over iets of een herinnering die uitgewerkt kan worden. Alleen bij een druk bestaan komt het vaak niet vanzelf en moet je er dus even de tijd voor nemen. In mijn geval meestal op maandagavond. Met een wijntje. Ook de bemoedigende woorden van collega-columnist Okaht: 'Nou, dan schrijf je een keer een kutstuk, so what, volgende keer beter," houd ik mezelf voor. Liever een kutstuk dan geen stuk.

Mijn grootste succes tot nu toe is ongetwijfeld de column waarin ik het opnam voor Doutzen Kroes, die werd uitgemaakt voor verwend nest nadat ze de KLM aanmoedigde om hun veredelde economy stoelen nou onderhand eens te upgraden naar echte businessclass. Doutzen was gecharmeerd van mijn verhaal en retweette mijn column naar haar volgers. Ik had heel geniepig voor een aantrekkelijke titel gekozen, die enigszins misleidend was. Resultaat: duizenden bezoekers op mijn website. De server stond te roken op zolder. Ik werd geliked op Facebook, geplust op Google en ge re-re-re-retweet. Er kwam geen eind aan. Er waren zelfs mensen die gebruikmaakten van de reactiemogelijkheid op mijn website om hun woede te koelen. Het was niet eens mijn beste column. Dat vind ik tot nu toe nog wel mijn verhaaltje over de ongeduldige meneer in de supermarkt, of over mijn ervaring in de bodyscan.

Hoe dan ook, ik ben blij dat ik mezelf columnist mag noemen en via FOK! iedere twee weken een grote groep lezers kan bereiken. Mijn volgende stap? "Ik ben schrijver."