De Aanslag

"U heeft de moord met een plastic pistool gepleegd?", vroeg de rechter. "Ja edelachtbare", antwoordde de jonge skinhead. "Meneer Choudary's beveiliging was vrij streng, maar de recente ontwikkeling rond het printbare pistool was een uitkomst." "Legt uit", zei de rechter met zichtbare interesse. "Welnu", vervolgde de skinhead. "Ik kon de plastic onderdelen in een zelfgebouwde tas verwerken. Ik heb eerst overwogen om de slagpen en de kogel daar ook in te bouwen, maar het was me opgevallen dat de veiligheidsmensen de Korans van gelovigen met dusdanige eerbied behandelden, dat het me beter leek ze daarin te verwerken. Vond ik ook wel passend eigenlijk." Er klonk gegrinnik in de zaal. "Order!", commandeerde de rechter. "Gaat u verder."

"Meneer Choudary was gefascineerd door mijn Koran", vertelde de skinhead. "Het was een heel oud, prachtig gebonden exemplaar. Het was een rib uit mijn lijf om die via Ebay helemaal uit Saoedie-Arabië te laten komen, maar mede dankzij dat boek raakte hij, ehmm, overtuigd van mijn overtuiging. De slagpen was een stukje van de rug van de Koran. Ik had twee kogels aan de boven- en onderkant hiervan bevestigd. Goudgeverfd. Ze leken gewoon een deel van het boek."

"Ik was eerst van plan het pistool op het toilet in elkaar te zetten, maar toen besefte ik dat een Koran in het kleine kamertje als nogal onrein wordt ervaren. Stel dat iemand dacht dat ik er stiekem mijn achterste mee afveegde." Geproest in de rechtszaal. "Silence in this court!", schreeuwde de rechter, zichtbaar geïrriteerd. "Alstublieft, maakt u uw getuigenis af."

"Het kostte me een paar weken om mezelf te trainen het wapen tijdens de gebedsdienst in elkaar te zetten", vervolgde de skinhead. "Ik zat met mijn Koran boven mijn tas. Ik heb een tijdje opnames van de preken gemaakt om de signalen te herkennen die erop wezen dat er stemverheffing aankwam. Dan kon ik één onderdeel op een ander klikken. Na veel oefenen had ik het onder de knie, en heb ik meneer Choudary, toen ik omhoogkwam van een buiging richting Mekka, kunnen treffen. Daarop ben ik naar buiten gerend, en het dichtstbijzijnde politiebureau ingesneld. Uitgeput maar opgelucht dat zijn radicaliseringscampagne ten einde was."

"U begrijpt dat het Britse strafrecht voor zo'n uitgekiende moord levenslang voorschrijft?" vroeg de rechter. "Uiteraard", antwoordde de skinhead. "Ik heb geen keus behalve u die straf op te leggen", zei de rechter met een toon die verdacht veel op teleurstelling leek. "Het geeft niet hoor", klonk het bijna troostend uit de mond van de skinhead.

Negen jaar later besteeg William, die net als soldaat Lee Rigby in Afghanistan had gediend, de Britse troon. Een van zijn eerste officiële daden was het verlenen van gratie aan Anjem Choudary's moordenaar. Die werkt nu als butler op Buckingham Palace, en gaat in het weekend vaak een biertje drinken met de jongens van Rigby's regiment. "De butler, de butler heeft het gedaan!", klinkt het steevast als hij binnenkomt. Die tot op het bot afgezaagde grap wekt nog immer hartelijk gelach op.

Londen, mei 2023