Prediker Psy: Gentleman's waarheid
Als jeugd van tegenwoordig zap ik 's ochtends voor het werk weleens naar de muziekkanalen in ons kabelpakket. Als er niks leuks gedraaid wordt op MTV, VH1 of één van de andere zenders, is er altijd de ouderwetse 192TV, een jazzkanaal, een concertkanaal, een zender met klassiek. Ook kan je altijd lachen om Hollandse treurnis op TV Oranje. Zodoende ben ik op de hoogte van veel tegenwoordige hits, door de clipjes te kijken in een ochtendwaas van slaapzand en koffie.
Telkenmale valt het mij dan op, hoezeer seks een deel van de industrie geworden is. Ik dacht tien jaar geleden, toen Christina Aguilera's “Dirrrty” uitkwam, dat het hoogte- (of diepte)punt wel bereikt was. Kijk je echter naar de gemiddelde vrouwelijke muzikant van nu, de clipjes van veel mannelijke muzikanten evenzo, dan is vrij duidelijk waar de focus op ligt. Tieten, benen, kont, buik, meer tieten.
Er zijn altijd uitzonderingen op de regel, maar dat maakt de regel niet minder overduidelijk. Pitbull, Gaga, Minaj, zelfs One Direction – niet veel meer dan het eigen lichaam (of de lichamen van anderen) tot ridicule laagtes in de strijd gooiende opgesmukte hoeren/pimps met een platencontract. Stel je eens voor dat je over vijftig jaar al die clipjes terugkijkt en moet uitleggen aan je kleinkinderen. Een 'ach, muziek was gewoon stom in dat decennium' volstaat niet.
We lijken een samenleving in identiteitscrisis. Eén die alle normen en waarden overboord gooit als het aankomt op de Moloch, Baäl en Oppergod van deze tijd, winstmaximalisatie. In het geval van de muziekindustrie is negen jaar na “Toxic” en elf jaar na “Kiss Kiss”, “Dirrrty” de norm geworden. Dat heeft z'n uitwerking op de jeugd. Als een klassiek voorbeeld van een samenleving in verval die naar hedonisme grijpt om het zicht op die klif waar we onvermijdelijk samen met de hele verzorgingsstaat vanaf gaan donderen, zo lang mogelijk middels tieten, gadgets en catchy deuntjes uit te stellen.
Party in the USA, we – like – we like to party, gotta get down on Friday, party in the club, it's getting hot in herre, club club dance party dance club sexy lady blow my whistle party club.
De Koreaanse rapper Psy herkent deze seksualisering van de samenleving, waarmee tegelijkertijd de hele emancipatie weer teruggedraaid wordt naar Russische (ofwel pre-sixties)standaarden, met als mager excuus “ze kiest er toch zélf voor om zo in een clipje te verschijnen? Dat is toch juist feminisme pur sang?” Blijkbaar is jezelf verkopen als object, de hedendaagse opvatting van feminisme.
De altijd maatschappijkritische Psy maakte al eerder de grond gelijk met het fenomeen schaamteloze consumptie, dat bekend staat als het 'Starbucks- en Apple-syndroom', in “Gangnam Style”. Het op zaterdag uitgekomen videootje van zijn nieuwe nummer “Gentleman” toont aan, dat Psy dit keer de seksualisering van de samenleving en de hedendaagse rollenpatronen van de seksen, te kijken zet in een opnieuw overduidelijk ironisch bedoeld nummer.
Er is nog geen Zuid-Koreaanse blogger te vinden die de subtiele referenties kan toelichten, maar de hieronder in het Engels vertaalde tekst lijkt wel een kopie van de lyrics van elke “PARTYYYY-” en “CLUUUB”-hit van de afgelopen vijftien jaar:
I don't know if you know why I need to be hot
I don't know if you know why I need to be neat
I don't know if you know, it'll be a problem if you're ambiguous
I don't know if you know but we like, we we we like to party
Hey there, let me tell you what kind of guy I am
I'm a cool guy with courage, full of spirit and craziness
What you wanna hear, what you wanna do is me
Damn! Girl! You so freakin sexy!
I'm a... I'm a mother father (lees 'motherfucking') gentleman
“Geen idee of je weet waarom je heet, netjes, 'smooth', seksy moet zijn, maar weet dat wij van één ding houden: feesten. Seks.” “Ik zal je naar adem laten happen en je laten schreeuwen”, zingt hij verderop. “Ik zal je doen zweten en je nat krijgen”. Hij vloekt in het refrein continu met het “mother father”, tegelijkertijd noemt hij zichzelf een “gentleman”. In het clipje worden vrouwen behandeld als objecten; worden ze gepest, uitgelachen, uitgekleed, met continu teksten over seks en feesten op de achtergrond, met lachende mannen die tig biertjes opentrekken terwijl ze de vrouwen vernederen. Psy gedraagt zich als een hork en zingt dat hij een moedige, gekke, coole godverdomde gentleman is.
I don't know if you know why you need to be smooth
I don't know if you know why you need to be sexy
I don't know if you know darling, hurry and come be crazy
I don't know if you know, it's crazy, crazy, hurry up
Hey there, your head, waist, legs, calves
Good feeling, feeling good! It's soft
I'll make you gasp and I'll make you scream
Damn! Girl! I'm a party mafia!
Gonna make you sweat, gonna make you wet
You know who I am, wet PSY
I'm a mother father gentleman
Gezien de seksualisering van de samenleving en de (hernieuwd) onderdanige positie van vrouwen in K-Pop en J-Pop zo mogelijk nog erger is toegeslagen dan in de Westerse consumptiemaatschappij, hoef je geen expert te zijn op het gebied van de cultuur van het land, om de ervan afdruipende ironie door te hebben. Met Gangnam op 1,6 miljard views, verbrak “Gentleman” al na één dag een YouTube-record: de meeste views in 24 uur. One Direction werd verpletterd: 8,24 miljoen versus Psy's 27,68 miljoen. De vertaling heeft u al kunnen lezen; de videoclip is hier te vinden.