HZO - Geile meiden in het OV
Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.
Vandaag over tienermeisjes.
Morbide iPhonitas - Zonnetje40
Deze column van Trudy had het prettige effect dat ik constant heen en weer werd geslingerd tussen meningen die vrijwel iedere tweede zin bij mij opriepen. Tegenstrijdige meningen nog wel! Een column kan leuk zijn als je er lekker tegenaan kunt trappen of als hij volledig jouw mening bevestigt. Maar stiekem zijn ze veel leuker als je aan het eind nog een hele berg vragen hebt te beantwoorden.
Twee meisjes in de trein, die samen lol hebben met hun smartphones, luidruchtig praten en lachen, maffe foto's van elkaar maken en die vervolgens meteen delen op Facebook. Ik mag altijd graag klagen over de oppervlakkigheid van internet en de vervlakking van persoonlijke contacten door al die apparaten met oordopjes. Toch zie ik hier twee meiden die gewoon lol hebben en zelfs Trudy er nog bij betrekken door haar te vragen foto's te maken.
Zijn deze meiden irritanter dan jonge meiden die ik ruim twintig jaar terug in de trein of bus trof? Nou, nee. Die waren ook luidruchtig. Die lulden ook te hard over echt helemaal niets. Zij waren ook met hun uiterlijk bezig en deden alles om er zo voordelig mogelijk uit te zien. Ook die tienermeisjes hadden geen enkel begrip voor- of voeling met de (volwassen) omgeving. Twee of meer meisjes in een bus of trein, ouwehoerden per definitie te hard en te veel en waren per definitie min of meer irritant.
Als je vervolgens het voortdurende gerammel op die smartphones ziet, vraag ik me met Trudy ook meteen af of dit niet schadelijk is. Gaan er geen gewrichten naar de kloten? Groeien er geen schouders vast? Vergroeien jeugdige handen niet rond die telefoons? Of wat meer sensuele gedachten: zijn die jonge meisjeshanden na een paar jaar nog tot redelijk bevredigende seksuele handelingen in staat?
Terug in de jaren tachtig zie ik mezelf nog als jonge CAD tekenaar achter een beroerde pc zitten. Van RSI hadden we nooit gehoord en werkend met compleet nieuwe technieken hadden we ook nooit van pauzes gehoord. Dat werk was leuk! Maar ik heb er destijds toch wel mijn ogen en gewrichten aardig mee verkloot.
Tja. Ik vermoed dan toch dat de huidige apparatuur stukken beter is doordacht dan de bagger waar we toen mee werkten.
Buiten dat, denk ik dan ook meteen aan de pijn in vingers, van spelen met de Rubik's Cube. Ik denk aan totaal niet doordachte walkmans. Aan uitgaan in disco's, waar men de basdrum in liedjes en de basschuif op de mengtafels net had ontdekt. Nachten doortrekken met slap gelul, om de volgende dag weer gewoon naar school of werk te gaan. Vakanties in Renesse, Terschelling of Valkenburg, waar één tot twee weken amper werd geslapen.
Mijn jaren tachtig hadden de potentie om mentaal en fysiek aardig wat te verkloten. Achteraf viel dat dus best wel mee.
Doofheid door masturberen en onvruchtbaarheid door foute dansen zijn altijd domme sprookjes geweest die iedere generatie er weer bijsleepte om de jeugd – tevergeefs - in bedwang te houden. Maar veel nieuwe technieken en ontwikkelingen hebben nu eenmaal ook gevaren en minder gezonde effecten in zich. Je houdt die nieuwe technieken en ontwikkelingen echter niet tegen en dan blijft het zaak om er goed mee om te leren gaan.
Twee giechelende en te luidruchtige meisjes in de trein. Facebook heeft mensen inmiddels al tot zelfmoord gedreven. Laat die negatieve effecten dan in vredesnaam maar tot deze irritante tienermeisjes beperkt blijven.