Lance en Oprah

Kippenvel. De eerste minuut van het interview was kippenvel. “Verboden middelen? Ja. EPO? Ja. Bloeddoping? Ja. Testosteron, cortisonen, groeihormonen? Ja. Tijdens alle 7 zeges doping gebruikt? Ja.” Natuurlijk, we wisten al dat hij zou gaan bekennen. Maar toch, het letterlijk horen van Armstrong zelf, dat was een legendarisch moment. Iets dat ik nooit zal vergeten. En dat alleen maakte het wakker blijven al waard. Ik had echter wel gehoopt op meer, maar Armstrong was ook tijdens dit interview The Boss: hij wilde het over heel veel dingen ook niet hebben. Jammer.

Vooraf kregen we in de media te horen dat geen onderwerp geschuwd zou worden. Oprah Winfrey mocht Armstrong alles vragen en hij zou alles eerlijk beantwoorden. Alles vragen, dat gebeurde ook eigenlijk wel. Deel twee zien we komende nacht, maar Oprah heeft tot nu toe inderdaad geen onderwerp overgeslagen. Alles eerlijk beantwoorden, dat deed Armstrong echter niet. “Dat kan ik me niet herinneren”, “Ik ga niets zeggen over anderen”, met dat soort antwoorden kunnen we natuurlijk niets. Na die eerste minuut had ik toch gehoopt dat hij echt concreet zou worden.

Hij bekent schuld, eindelijk, maar op een manier die eigenlijk nog vervelender is dan wanneer hij zou blijven ontkennen. Dat Armstrong het systeem van doping in het wielrennen niet heeft uitgevonden en dat hij zich daarachter verschuilde, dat snap ik wel. Als iedereen gebruikt, dan gebruik jij ook. Anders word je namelijk niet de beste, en dan kun je er net zo goed mee ophouden. Maar zeg dan ook dat iedereen gebruikte. Noem dan ook de namen van al die anderen. Daarmee zou Armstrong de sport nog goed doen: als nu eindelijk eens iedereen uit die tijd vertelt wat er allemaal gebeurde, dan konden we opnieuw beginnen. Nu blijft het nog steeds bij vermoedens.

Daarnaast liegt Armstrong volgens mij ook in dit interview. Waar hij voorheen steevast ontkende doping te hebben gebruikt, geeft hij nu dus toe. Maar enkel tot en met zijn laatste Touroverwinning van 2005. Daarna was hij clean zegt hij. Dus in 2009, toen Armstrong derde werd in de Tour de France, zou hij niets hebben gebruikt. Dat gaat er bij mij absoluut niet in. Jarenlang gelogen, gebruikt zoals niemand ooit eerder heeft gebruikt, en dan een paar jaar later schoon de bergen op knallen? Tuurlijk niet. Armstrong gaf aan het begin van het interview nog aan dat het in zijn winstjaren onmogelijk was de Tour schoon te winnen. In 2009 wel schoon op het podium rijden, dat is dan ook welhaast onmogelijk.

Legendarische televisie, dit interview. Maar niet volledig, en nog altijd niet eerlijk volgens mij. Komende nacht, in deel twee, zal daar geen verandering in komen. Dan wordt het emotioneel en zal het weinig over wielrennen gaan. Het is dus wachten op een volgende wielrenner uit die tijd die het echte verhaal gaat vertellen. Tijd voor Linda de Mol die Michael Boogerd interviewt.