Doelpaal voor Sylvie van der Vaart

Even met de Nationale Politie gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Bouman in de buurt?”

De wachtcommandant vroeg mij om een ogenblik geduld. Agenten van de technische dienst waren nog bezig, de nieuwe korpschef uit zijn autowrak te zagen. Het achteruit inparkeren wilde nog niet zo best lukken. Maar na enige tijd kreeg ik de geagiteerde oppersmeris aan de lijn. Chagrijnig vroeg de heer Bouman, wat hij voor mij kon doen. Ik uitte mijn bezorgdheid: “Gaat het een beetje, Gerard? Mooi dat je je voor je functie van politieboegbeeld de gewoonten van onze politiemacht hebt eigen gemaakt, maar om nou meteen je auto in puin te rijden, dat vind ik wat overdreven.” Getergd bulderde de pasbenoemde politiebaas in de hoorn dat hij niet eens zelf had gereden. Zijn auto was in puin gereden door de hoofdagent die hij als chauffeur toegewezen had gekregen. Ik was niet verbaasd: “O, maar dat is ook logisch. Onderzoek heeft uitgewezen dat de Nederlandse juut uiterst beroerd autorijdt. Iedere politieauto wordt statistisch gezien een keer per jaar in de prak gereden. En dan nog niet eens bij wilde achtervolgingen, maar gewoon bij de hellingproef, fileparkeren of straatjekeren. Die smerissen van jou rijden nog beroerder dan de gemiddelde Amsterdamse taxichauffeur.” Commissaris Gerard ontplofte. Het gaf geen pas, de sterke arm der wet zo belachelijk te maken, raasde hij. Ik was niet onder de indruk: “Rot toch op met die onzin. Auto’s flitsen die twee kilometer te hard rijden. Of onnodig links rijden. En jullie presteren niets, maar dan ook helemaal niets achter het stuur. Ik hoorde dat onlangs nog een onopvallende Volvo op de bon was geslingerd wegens bumperkleven. Bleek het om een collega-smeris te gaan die het rempedaal niet kon vinden.” Scheldend verbrak de landelijke korpschef de verbinding.

Nou ja, er is wel meer verbroken, dezer dagen. Zoals de liefdesband tussen Rafael en Sylvie. Rafael had het niet helemaal begrepen. Hij had van zijn verre vriendin Estelle Cruijff Gullit Hari begrepen dat vrouwen best hitsig worden van mannen die er lekker op los timmeren. Rafael voelde zich gekleineerd door zijn vrouwtje toen hij met oud-en-nieuw niet naar buiten mocht om vuurwerk af te steken omdat hij volgens Sylvie zo’n kort lontje had. Dus had Rafael om wat meer in het gevlij te komen zijn Sylvie ten einde raad, indachtig de woorden van Estelle, een ram verkocht. Fout. Onze woonwagenvoetballer had één detail over het hoofd gezien. Je moet een ánder een oplawaai verkopen, niet je eigen vrouwtje. Pats. Huwelijk op de klippen. En voor de gehoorgestoorden onder ons: het is Hamburger Es Vau, en niet Hamburger Es Au. Maar de onzin die allerlei nietserige boekhouders en betonspuiters nu op internet uitkramen is hilarisch. Uiterst vrolijk lees ik nu commenteren in de trant van “Nu is Silvie weer vrij” of flauwe grappen over hoe de mannetjes haar wel eens even zullen verwennen met hun doelpaal. Schei toch uit. Alsof Sylvie zit te wachten op de avances van een afgekeurde betonvlechter uit Uden. En even voor de duidelijkheid: ik sla mijn lieve Mevrouw Oplopers ook weleens. Met dammen.

Maar eerlijk is eerlijk: meestal maakt mijn lieve Zonnetje40 mij in, met dat dammen. Ik ben qua dambord toch een soort van blinde vink. Maar hoe het ook zij: ik kijk liever naar een dambord, dan naar een bouwvakkersdecolleté. Zo’n arbeider met zo’n bilspleet die uit zijn broeksband naar boven piept. Bah. Gelukkig zijn de klanten van de Eneco daar binnenkort van verlost. De Eneco-monteurs krijgen nieuwe werkkleding. Zonder bilspleet. Maar dat heb ík weer: mijn uitzicht blijft afstotelijk als de meteropnemer komt. Want ik ben bij de Nuon. En die laten altijd overduidelijk zien, waar de stop moet worden ingedraaid. Van pure schrik sta ik dan sprakeloos.

Maar daar heeft die Arie Boomsma dan weer wat op gevonden, qua sprakeloos. Hij wil een programma maken over stotteren en voor de KRO heeft hij een proefuitzending gemaakt. Van ruim vier uur. En dat met drie zinnen tekst. En sowieso totaal overbodig. Een programma over stotteren. Alsof dat wat nieuws is. Filip Freriks presenteerde 13 jaar het NOS-journaal.