Bea spreekt

Dit is een makkie! Een column over de kersttoespraak van de koningin. Even zeiken op dat zoetsappige geneuzel en dan weer over tot de orde van de dag, zijnde mezelf volvreten bij mijn zus en zwager.

Alleen waren velen mij al voor. Maandag lekte uit dat de koningin op zou roepen tot vertrouwen en tolerantie. En dat er meer is dan geld alleen. De diverse fora stonden alweer vol met vlammende commentaren op Beatrix. Waar die trut het lef vandaan haalde!
Ik was dus te laat. Het gras was al voor mijn voeten weggemaaid.

Alhoewel. Dat valt natuurlijk weer te bezien. Als columnist hoef ik niet als een kip zonder kop meteen mijn onderbuikgevoelens onder een berichtje op FOK! te pleuren. Ik neem de tijd om de toespraak daadwerkelijk te beluisteren en de diverse reacties nog even op me in te laten werken. En dan ontdek je dat die reacties vele malen leuker zijn als materiaal om lekker op af te geven.

Het overheersende commentaar was dat Beatrix geen recht van spreken heeft over de waarde van geld, omdat ze zelf zo stinkend rijk is. Maar welke logica zit er eigenlijk in zo'n beoordeling?

Is zo'n boodschap overtuigender als een dakloze het zegt? In mijn ervaring wordt een beetje dakloze sowieso al nooit serieus genomen. Waar onze koningin wordt verweten dat ze een te dik salaris voor te weinig werk ontvangt, vindt men doorgaans dat een dakloze ook maar wat harder moet werken voor z'n centen. Als die een beetje overtuigend zegt dat geld ook niet alles is, noemen ze hem meteen een 'psychiatrisch' dakloze.

Wie kan zoiets wel met enig gezag zeggen? Volgens mij is het nooit goed. Als het wordt gezegd door iemand die niet stinkend rijk of straatarm is, noemt men het weer 'zweverig' of  'links'. Of religieus. Het lijkt in ieder geval niet echt normaal om te stellen dat geld niet als het allerbelangrijkste doel wordt gesteld.

Maar wat als we het een beetje logisch bekijken? Onze koningin is de rijkste dame van Nederland. Ze zit in de top van de rijken der aarde. Het mens is inmiddels aardig op leeftijd en alweer een tijdje weduwe. En niemand kan veel beter doorhebben dat je zo godsgruwelijk veel geld, aandelen, onroerend goed en een gouden koets nooit het graf mee in kunt nemen.

Persoonlijk vind ik het juist van haar wel een aardig overtuigende boodschap. Het mens is bijna dood en haar hele leven al stinkend rijk! Als iemand daar de betrekkelijkheid van in moet zien, is zij het wel!

'Geld maakt niet gelukkig' is pas echt een loze opmerking als je hele teringbende van geleend geld aan elkaar hangt! Dán is het pas makkelijk praten. Zonder geld is Jantje Modaal namelijk ook meteen van z'n schulden af.

Trouwens. Ik moet de eerste Jan Modaal nog tegenkomen, die na het winnen van de Postcodel Loterij ineens hoofdsponsor van de plaatselijke daklozenopvang wordt. Die sussen hun gemoed meestal ook met de gedachte dat de Postcode Loterij de goede doelen al sponsort.

O ja. Bea durfde het ook nog over vertrouwen en tolerantie te hebben.
Waar haalt die halve allochtoon met haar volledig allochtone schoondochter het gore lef vandaan! Halve Duitsers en héle Argentijnen in ONS Nederlandse koningshuis! Rijke stinkerds die zelf een heel leger aan onderbetaald personeel heeft, vraagt van ONS tolerantie? En wij moeten vertrouwen op die al die corrupte hoogwaardigheidsbekleders en bankiers? Wij moeten al die uitkeringtrekkende, klote buitenlanders maar tolereren?

Tja. Als ik dit soort opmerkingen lees, denk ik dat een emmertje tolerantie en een flinke scheut vertrouwen de boel toch wel wat prettiger zou maken.