Slijmbal Borsato

Leontine ligt in het kingsize bed onder het satijnen dekbed met tijgerprint. Nijdig slaat ze bladzijde na bladzijde om van de ‘Linda.’ Af en toe kijkt ze nijdig op de wekker. Ze is doodmoe, maar vastbesloten om wakker te blijven tot haar echtgenoot terug is van de afterparty van The Voice of Holland. Nu is ze het echt helemaal zat. Zelfs op Twitter hebben mensen het over het geslijm van haar echtgenoot met de vrouwelijke kandidaten in de show. Vanavond heeft hij het echt te bont gemaakt. Dan hoort ze voetstappen op de trap.“Hee schatje, ben je nog wakker? O, ik weet al wat jij van plan bent! Ja, het is ook al veel te lang geleden, we hebben het ook allebei zo druk! Ik kom zo lekker bij je liggen, liefje!” Maar Leontine kijkt hem met een ijzige blik aan. “Dat is niet de reden waarom ik wakker ben gebleven. En ik ben absoluut niet in de mood voor seks. Trouwens, heb je mij daar nog wel voor nodig?”

Marco staat net zijn spijkerbroek uit te trekken en kijkt zijn vrouw stomverbaasd aan. “Wat is er nou met je aan de hand? Wat doe je nou toch raar?” Leontien smijt haar tijdschrift naast het bed en gaat rechtovereind zitten. “O ja? Doe ik raar? Ik zal je even luid en duidelijk vertellen waar het op staat. Weet je wie er  hier raar doet? Jij, Marco Borsato!” Leontien stapt uit bed en gaat met haar handen in haar zij tegenover haar man staan. “Verschrikkelijke slijmbal dat je er bent! Womanizer! Don Juan! Barbera is je ‘muze’,  als jij en Floortje elkaar lang aan zouden kijken, dan zouden jullie nog verliefd op elkaar kunnen worden, tegen elke vrouw zeg je honderd keer dat je van haar houdt, waar sláát dat nou op! Ik schaam me helemaal kapot als ik jou al die dingen hoor zeggen! En dat heb ik je al vaker gezegd, maar je luistert gewoon nooit naar mij! Ik dacht dat ik in jou mijn bestemming had gevonden, maar nee dus!”

Marco probeert zijn armen om zijn vrouw heen te slaan, maar ze doet agressief een stap achteruit. “Nee! Ik ben zo verschrikkelijk kwaad op je! Met je midlifecrisis! Jij hebt ook je beste tijd wel gehad, dat weet je best! Je wordt nu zo’n uitgezakte vent van middelbare leeftijd die aandacht van vrouwen wil!” Marco schudt zijn hoofd. “Dat is helemaal niet waar! Liefste, jij bent toch mijn muze, de vrouw waar ik van houd? De rest is allemaal showbusiness, dat weet je toch? Als ik concerten geef dan staan er toch ook duizenden hysterische vrouwen die allemaal wel met mij naar bed zouden willen? Nooit heb ik dat gedaan, nooit! Het zijn maar woorden die ik zeg als coach, maar jij bent degene van wie ik écht houd!”

De tranen stromen over de wangen van Leontine. Ze beent naar de linnenkast en haalt er een koffer uit. “Wat ga je doen?”, vraagt Marco verschrikt. “Ik wil niet dat je weggaat!” Leontine maakt driftig de koffer open en stopt er onwillekeurig stapels kleren in. Marco probeert de kleren uit haar handen te trekken. “Doe niet zo gek! Het is midden in de nacht, het vriest dat het kraakt, je blijft gewoon binnen! Nu ben je overstuur, laten we er morgen over praten, toe nou schatje, blijf lekker binnen.” Leontine schudt haar hoofd.  “Nee Marco. Het leek een mooie droom om jouw partner te zijn. Maar dromen zijn bedrog, dat blijkt maar weer. Ik ga bij je weg. En dat is de waarheid.” Marco gaat op de rand van het bed zitten en begint zachtjes te huilen. “Het bestaat toch niet, dat je afscheid van me neemt? Is het echt voorbij? Mag ik het alsjeblieft uitleggen? Ik begrijp gewoon hoe die mensen zich voelen, ik ben natuurlijk ook door het winnen van een talentenjacht bekend geworden. Ik durf die  droom gewoon te delen met die mensen.  En ja, ik laat me meeslepen door mijn enthousiasme. Maar echt lieverd, een wereld zonder jou, daar kan ik me niets bij voorstellen. Jij bent de liefde van mijn leven, de moeder van mijn kinderen. Jij bent alles voor mij. Als ik onderweg ben, dan zijn mijn gedachten altijd bij jou. Echt waar, wat is mijn hart, als jij daar niet meer in wilt wonen?”

Leontine blijft met een stapel shirts in haar handen staan. Ze was vastbesloten, maar de mooie woorden van haar man hebben wel effect op haar. “Als jij bij me weggaat, dan zal er voor mij nooit meer een morgen zijn,” zegt haar echtgenoot en ze ziet de tranen opwellen in zijn ogen. Dat doet haar toch weer smelten. Ze steekt haar armen naar haar echtgenoot uit. Hij neemt haar in zijn armen. “Kom maar bij mij,” fluistert hij. Leontine snikt nog wat na. “Waarom nou jij? Waarom ben jij het jurylid dat dit soort uitspraken doet? Van Velsen, Nick, Simon en Trijntje lopen toch ook niet steeds te roepen dat ze van de kandidaten houden?” Marco sust haar, wiegt haar in zijn armen. “Ik houd van jou als van geen ander, geloof dat maar,” zegt hij met een door tranen verstikte stem. Voorzichtig kussen ze elkaar. “Ik beloof je, dat ik me in zal houden qua liefdesbetuigingen richting andere vrouwen.” Leontine glimlacht nog wat beverig. “Oké. Maar ik moet het eerst nog zien,” zegt ze zachtjes. Dan gaan ze naar bed. Schouder aan schouder vallen ze in slaap.