Van pesten naar moord: de daders

Thako (Okaht)

Nee. Ik ben niet op zoek naar medelijden. Fout is fout en dat moet consequenties hebben. Het is vreselijk als kinderen worden gepest en het is meer dan dramatisch als dit in een moord resulteert.

Ik vrees alleen dat er weinig verandert als je het nooit over de daders hebt.

De moord op Winsie Hau. De Facebookmoord. Als ik erover nadenkt krijg, ik al de rillingen. Een veertienjarig jongetje dat bewust van Rotterdam naar Arnhem reist en daar met voorbedachte rade een vijftienjarig meisje de keel doorsnijdt. Vervolgens hakt hij in op haar toegesnelde vader. Een veertienjarig jongetje dat hiertoe was aangezet door een vijftienjarig meisje en haar zeventienjarige vriendje. Kinderen die de moord op een ander kind plannen, daadwerkelijk uitvoeren en daarbij nog bijna de vader vermoorden ook. Kinderen. Twee jaar ervoor vonden die jongens en meisjes elkaar misschien nog 'stom'. Nu zijn het samen de hoofdrolspelers in een heel slechte B-film.

Hoeveel is er in een kinderhoofd fout gegaan, voor een kind hiertoe in staat is? Ik bedoel: op zich is het niet uniek, maar dan denk ik eerder aan oorlogsgebieden. In Somalië en Palestina groeien kinderen op die in geweld zijn geboren en daar nooit meer uitkomen. Dat kan ik – hoe gruwelijk ook – nog bevatten.
Maar in Arnhem en Rotterdam? In Nederland?

Een roddel op Facebook. Een vriendinnetje werd vijand. Toen moest ze dood. Meisjes kunnen goed pissig worden, maar hoe komt een vijftienjarig meisje van pissig tot moordplannen? Dat een zeventienjarig vriendje veel over heeft voor zijn vriendinnetje snap ik, maar hoe kan hij meegaan in moordplannen? En een veertienjarig jongetje, dat zich over laat halen om die plannen uit te voeren. Voor een paar tientjes. Niet met een pistool, maar met een mes. In de wetenschap dat het bloed alle kanten uit gaat spuiten en hij er zelf ook onder komt te zitten. Met het risico dat er getuigen zijn. Onder het bloed moest hij nog per trein van Arnhem naar Rotterdam zien te komen. Daarna waren een paar berichtjes op Facebook voldoende om de daders op te sporen.

Als je bovenstaande leest zie, je twee dingen. Gruwelijkheid en kinderlijkheid. Gruwelijk in daad. Kinderlijk hoe impulsief en naïef alles gebeurde. Er werd een daad bedacht waar normaal alleen gestoorde volwassenen toe in staat zijn. En als kinderen die een paar euro uit moeders portemonnee jatten, doen ze alles om gesnapt te worden.

Niemand in de omgeving van die kinderen die iets heeft gemerkt. Niemand die het aan zag komen. Geen enkele ouder die iets vreemds heeft gemerkt. In de directe omgeving van niet één maar van DRIE kinderen met moordplannen is er geen enkele volwassene geweest die een verandering heeft gezien.

Is dat eigenlijk niet het treurigste? Blijkbaar kunnen we moordzucht al niet meer in de ogen van onze eigen kinderen herkennen. En dan wordt er nu lekker wijs geouwehoerd over maatregelen tegen pesten? Alsof je dat doorhebt als je niet eens meer naar je kinderen omkijkt!

Waar maken we ons wel druk over? Over de Cito-toets. Over slecht onderwijs. Over de kosten van de kinderdagopvang. We zeuren over de kosten van al die mobieltjes. Niet over wat de kinderen er allemaal mee uitspoken. En we klagen over scholen die nog geen 'pest-protocol' hebben!

Wees gerust Nederland. Slaap zacht. De rechter heeft gesproken. Deze kinderen krijgen hun straf. Misschien niet de nekschoten die sommigen hen toewensen, maar hun leven wordt zwaarder dan velen van jullie óóit mee zullen maken. Of je moet zelf ook niet meer willen zien wat je eigen kind beweegt. Dan kan jouw leven nog een aardige hel worden.