Tim

“Lieve pap en mam,
Ik ben mijn hele leven bespot, getreiterd en gepest en buitengesloten. Jullie zijn fantastisch. Ik hoop dat jullie niet boos zijn.
Tot weerziens, Tim”

Dit bericht is gisteren geplaatst in de rouwadvertentie van Tim Ribberink, 20 jaar, en niemand kan er meer omheen. Het is ontzettend aangrijpend dat een jong iemand zelfmoord heeft gepleegd en dan ook nog eens dit bericht nalaat aan zijn ouders. Het toont een jongen die het gepest zat was en zelfmoord als de enige manier zag om eruit te komen. Het toont ook een jongen die zich altijd heeft thuisgevoeld bij zijn ouders, en sterk aan hen heeft gedacht bij zijn beslissing om uit het leven te stappen.

Uit de reacties van zijn omgeving lijkt het alsof niemand echt doorhad hoeveel hij gepest werd en hoe erg hij daarmee zat. Hij leek het naar zijn zin te hebben bij zijn studie, zijn vorige school heeft niets van het pesten gemerkt. De ijssalon waar hij werkte merkte wel dat hij magerder werd en wist van de ongelooflijk lage streken die waren uitgehaald op de recensiesite DinnerJudge.nl, maar hadden nooit geweten dat de combinatie van omstandigheden zo ernstig voor Tim waren. Is hen dat kwalijk te nemen? Nee. Iedereen die iemand aardig vindt, of van iemand houdt, probeert die ander en zichzelf te beschermen door te hopen dat het allemaal wel meevalt.

Het is moeilijk een voorstelling te maken van de beleefwereld van iemand die zó erg wordt gepest, dat hij uit het leven wil stappen. Het lijkt dat de mensen in de directe omgeving van Tim de volledige impact op hem niet door hebben gehad. En dat is ook moeilijk. Pesten kan op zo veel manieren voorkomen. Het kan een individu zijn die een ander helemaal gek maakt. Het kunnen de meelopers zijn die iemand het gevoel geeft dat hij er nooit bij zou kunnen horen. Schelden, persoonlijke dingen afpakken, dreigen, fysiek contact, met een groepje roddelen en wijzen, en anderen erbij betrekken die volledig onbekend zijn voor het slachtoffer, waardoor het gevoel ontstaat dat het nergens meer veilig is.

Vroeger kon iemand die gepest werd zich thuis nog veilig voelen. Daar kwam immers geen bericht van buitenaf binnen. Maar de laatste jaren heeft het pesten zich verlegd naar de online wereld, waardoor het slachtoffer elk moment van de dag op zijn hoede moet zijn. Daar is het voor de pester nog makkelijker om ongezien iemands leven kapot te maken. E-mail, sms, WhatsApp, Facebook, Twitter, er zijn zo veel manieren om iemand privé te bereiken en te raken. In het geval van Tim werden er ook nog anonieme berichten over hem, en zogenaamd namens hem, geplaatst op een recensiewebsite bij het bedrijf waar hij werkte. Het is voor te stellen dat Tim zich hierdoor misschien nooit veilig voelde, maar altijd opgejaagd en op zijn hoede was voor meer acties waarbij hij vernederd werd voor de buitenwereld.

Het is moeilijk om in te denken hoe het voor Tim is geweest, en voor vele anderen die op dit moment nog gepest worden. Zou hij nog iemand hebben vertrouwd? Zou iemand het hebben geweten, en hem goed bedoelde raad hebben gegeven? En wat zou je iemand moeten zeggen? “Kop op, het gaat vanzelf wel over”? Het gaat niet vanzelf over. Pesten raakt iemand tot in zijn ziel, waardoor het slachtoffer zich altijd als een opgejaagd dier voelt als er een mogelijke situatie is waarin het pestgedrag opnieuw kan bestaan.

Tim heeft nu een statement gemaakt door voor zichzelf te kiezen en uit het leven te stappen. Zijn ouders hebben ervoor gekozen om hierover open en duidelijk naar de buitenwereld te communiceren door middel van de rouwadvertentie. Dit zijn dappere ouders die trots waren op hun zoon. De dood van Tim lost voor niemand iets op, behalve voor hemzelf. Zelf zou ik nu graag geloven dat er iemand is die nu stopt met pesten, of dat een slachtoffer van pesten zich gesterkt voelt door al deze aandacht. Ook al had ik nooit eerder van Tim Ribberink gehoord, zijn dood en zijn afscheidsbrief zijn zo aangrijpend, dat ik hoop dat er ergens iets verandert. Ik hoop dat zijn dood ook een positieve betekenis mag hebben. Ergens. Voor iemand. Zodat dit niet voor niets is geweest.