Arbeider, verheft u liever niet
Weet je wat ook hypocriet is? Dat verscheidenheid gevierd moet worden, maar er tegelijkertijd op gehamerd wordt dat we ook allemaal gelijk zijn. Dit is nu een onderwerp dat mij al tijden dwars zit en dat ik, ondanks mijn status als Neerlands meest begaafde schrijver van onbeduidende stukjes, nog nooit onder woorden heb weten te brengen. Weet u wat lieve lezer, ik doe een poging. Het probleem kennen is het oplossen, dus laat ik eens beginnen met het stellen van de vraag “Goh, Henk, vind jij dan soms niet dat een ieder gelijk is?” Ik zou dan antwoorden dat ik er veel woorden aan vuil zou kunnen maken, maar dat een groot varken, slimmer dan ikzelf, dit al eens had gedaan. “We zijn allemaal gelijk,” riep hij, “maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen.”
Niemand is dus gelijk. Maar als dit zo is, dan onderkennen we ook dat er sommige mensen beter zijn dan anderen en op dit moment, beste lezer, begeven wij ons op ijs dat zo glad is als de pasgeschoren schaamstreek van een goedbetaalde pornoster. In Nederland mag dat namelijk niet, zeggen dat iemand minder is dan een ander. Natuurlijk, iemand kan beter zingen, dansen of voetballen dan de ander, maar zo heeft een ieder zijn talent, toch? Kom, kijk eens in je hartje en je weet dat het niet zo is. Sommige mensen studeren, excelleren in de schermsport en en lezen vervolgens de politieke werken van Socrates om tot rust te komen. Andere mensen begonnen met blowen in groep acht, kijken Shownieuws en lekker zichtbaar in hun nek staan getatoeëerde letters die de naam van een dode hond spellen. Persoonlijkheid daargelaten, is de eerstgenoemde een beter mens.
Mag ik dat zeggen? Nee, foei, dat mag ik niet. Waarom is dat? Omdat we allemaal stiekem wel weten dat de laatste hopeloos verloren is. Het wordt nooit beter, wat men ook probeert. Zo'n mafkees die altijd geld zal kosten en daarvan een ander de schuld geeft. Elk communistisch probeersel roept wel eens iets in de richting van 'Arbeiders verheft u!', waarop een ieder die niet de bovenklasse is, inclussief eerder genoemde faalhaas, zich aangesproken voelt. Vervolgens grijpen zij de macht. In mijn ogen niet meer dan een uit de hand gelopen pre-online #projectX, die revolutie daar in Rusland, met Marx als het zestien-jarige meisje die het heus heel goed bedoelde. Allemaal mislukt. Die mensen willen zich helemaal niet verheffen als ze er ook wat voor moeten doen.
Andere mensen willen dat wel; ze weten het beter, kunnen het beter en hun neiging om het ook beter te doen dient beloond en gestimuleerd te worden. Het is dit soort mensen die een maatschappij vooruit helpen. Een baas die ergens een enorme gouden handdruk uitschudt, ik snap niet waarom die verketterd wordt. Ik zeg, prima deal. Waarschijnlijk gemaakt door iemand die vast wel het één en ander heeft geïnvesteerd in, noem eens wat, zijn opleiding. Van het type mensen die vinden dat rijkere mensen zwaarder belast moeten worden wil ik een duidelijkere uitleg horen. Volgens mij komt deze wens namelijk eerder voort uit een slecht gecommuniceerde maar goed verholen jaloezie, dan door een rechterlijke, maatschappelijk onderbouwde drijfveer.
'Zij zijn groot en ik ben klein', zoals een klein zwart(!) eendje eens riep. Toch ook een beetje het motto van de middenklasse, waar het zeikende en overgrote merendeel van ons land aan toebehoord. Het wijzen naar anderen, die het leven van genoemde klasse beter moet maken of het ernaar verlangen dat het met andere mensen minder gaat omdat het bij hunzelf ook niet soepeltjes verloopt, dat is een slechte en onheilspellende ontwikkeling. En waarom doet men dat? Omdat we ingepeperd krijgen dat iedereen gelijk is, daarom. Natuurlijk moet de middenklasse tevreden blijven, gelukkig zelfs. Het is immers de groep mensen die ons allen in stand houdt, de rest bestaat bij haar gratie. Willen we dit bereiken, dan is hypocrisie geen optie.