Hallo, Klantenservice?

Henk (PlaneetHenk)

Service en klanten, het zal wel nooit de totaaloplossing worden die klantenservice eigenlijk zou moeten zijn. Dat Henry Ford ooit trots tegen zijn concurrent Karl Benz opschepte over het feit dat je nu zijn secretaresse kon bellen, om vijf minuten later op te hangen met nog meer frustratie in je toch al niet zo blije reet, die door de krappe stoeltjes van je Ford was verworden tot niets meer dan een kwellende plaat beton. Ik denk het niet.

Afgelopen week had ik besloten een presentje aan mijzelf te overhandigen wegens een tot zover weer waanzinnig jaar en verraste mijzelf met een tripje naar Dublin. Guinness, whiskey, roodharige vrouwen en de IRA, ik had er zin in! Goedkoop boeken via WorldTicketCenter. Mooie naam is dat. Zo'n naam waar je vertrouwen uit put. Een naam die zegt, wat je ook zoekt, wij hebben het. Eenvoudig ging het ook nog. Waar wil je vertrekken en aankomen? Daar. Mijn dag werd mooier toen een grote oranje sticker mij vertelde dat ik voor slechts 155 euro naar de stad van het Leprechaun Museum kon vliegen. Tot zover het goede nieuws.

Halverwege het boekingsproces, stond er bij de prijs opeens het bedrag van €185. Ik keek het eens na. Plotseling stond er een Customer Service Tax bij. Aangezien ik zelf de lettertjes intik, zelf betaal en zelf, eigenlijk, alles doe, klinkt het mij nogal bizar in de oren dat iemand anders daar dan geld voor vangt. Dat je als kok moet betalen voor het eten dat je net zelf hebt gekookt. Goed. Whatever. Fuck jullie. Ik ga toch. Op het einde, zo stiekem en vlak voor de betaling, stond er plotsklaps het bedrag van € 205,85! Koffie-met-gebak kosten ofzo. Ja hallo. Er bleef slechts één ding over. Ik belde met de klantenservice.

Toen ze opnam wist ik dankzij haar stem al één ding heel zeker; ze was net ongesteld geworden. Anders viel de onderkoelende toon in haar stem, die ook nog eens 25 cent per minuut kost, niet te verklaren. Terwijl ik zo geduldig mogelijk mijn verhaal deed, hoorde ik hier en daar een zucht, het onmiskenbare geluid van sigarettenrook en pogingen mij te onderbreken. “Meneer, de kosten staan er duidelijk bij vermeld hoor.” Dat is niet zo, lieve lezer. Kijkt u maar eens hier. Dit vertelde ik haar ook. Aan het eind van mijn uitleg vertelde ze me afgemeten dat het zo nu eenmaal werkt en vroeg of ze me nu genoeg geholpen had. Nee, niet, jij onnozele kip! Ik zit toch nog steeds met een ticket dat ineens 50 euro duurder is? “Meneer, dat is natuurlijk niet mijn probleem.” Ik hing op.

Kijk, dom ben ik ook niet, dus ik bleef mooi doorsurfen op zoek naar groenere velden. Bij Cheaptickets vond ik deze en hoewel de prijsopbouw weer zo vaag was, bespaarde ik 10 hele euro's en plaatste het volgende op Twitter.Boos op @worldticketcntr (geschaalde kopie)


WorldTicketCenter, die ik nu een aanval van twee door hackers bestuurde digi-Boeings toewenste, reageerde met de vraag of ik misschien mijn informatie en opmerking naar hun toe wou mailen. Alhoewel ik duidelijk vermelde dat ik al geboekt had bij de concurrent, kreeg ik toch een reischeque aangeboden. Ere wie ere toekomt, dat is gewoon netjes. Hulde. Van Cheaptickets had ik dan weer een gratis upgrade verwacht, maar daar kan ik tot op heden naar fluiten.

Toetje. Lees je nu nog steeds? Goed zo. Ik ben een fervent plaatjesdraaier. Niet van die pompende en zuigende, maar gewoon; lekkere plaatjes. Een naald met gevoel op een groef leggen en dan maar genieten van het warme geluid. Een half uur later draai je dezelfde plaat weer om. Daarna maak je de plaat schoon en legt hem zorgvuldig terug in zijn hoesje. Weet je wat een mooi liedje is, dat op mijn speler echt tot zijn recht zou komen? “Everybody is Free(to wear sunscreen)”. Nergens te vinden. Dus ik vraag het via e-mail aan FreeRecordShop. Toch een platenzaak, waar ze verstand van muziek zouden moeten hebben. Mijn mailtje schreeuwde iets in de richting van 'Het moet bestaan, maar ik kan het niet vinden. Ik kreeg, na wat voelde als een volle week, het volgende antwoord:

Freerecordshop (geschaalde kopie)

Ik sloeg met mijn hoofd tegen mijn buro. Dat deed pijn. Pijnlijker vond ik de schromeloze onnozelheid en de enorm duidelijke onwil om mij verder te helpen. Nee, FreeRecordShop, ik dacht al dat je het zelf niet had, maar zat er werkelijk niks meer in dan '...U kunt overwegen zelf te zoeken op een zoekmachine.'? Echt waar, een zoekmachine. Want dat had ik vast nog niet gedaan, megool als dat ik ben. Dat idee? Iets dat toch een specialist moet zijn, een kans krijgt zijn kunde en contacten te etaleren, kiest ervoor mij het bos in te sturen met Google. Misschien dat ik in een Ierse platenzaak meer geluk heb.