[Tour] Arme Vino

Die lepe Sanchez had een plan
En voerde dat ook heel goed uit
Maar net voordat hij juichen kon
Pakte die kleine Brit de buit

Mevrouw Froome had gisteren nog zo getwitterd: Damn it Goooo. Maar haar man ging niet. Hij had zeker zijn iPhone niet bij zich tijdens de rit. Ik denk niet dat het huwelijk lang gaat stand houden, want wie wil er nu getrouwd zijn met een loser? Misschien denkt Froome dat hij nog genoeg kansen krijgt om de Tour te winnen, maar wat nou als de Maya’s gelijk krijgen? Dan zal hij toch mooi spijt krijgen.

Maar goed, dat was gisteren en vandaag is vandaag, zou Herbert Dijkstra zeggen.
Ik had eigenlijk gedacht dat het een dag voor vluchters zou worden. Een heuvelachtig terrein en veel vermoeide renners in het peloton. Er was inderdaad een kopgroep vooruit. Een kopgroep die normaal gesproken ook grote kans had om vooruit te blijven. Er waren namelijk zeer sterke renners aanwezig in de kopgroep. En weer was Vinokourov erbij. De Kazak is altijd een aanvaller geweest. Mocht hij in zijn jonge jaren bij Wiggins in de ploeg hebben gereden en de kans hebben gehad om de Brit eraf te rijden, dan zou hij dat zeker hebben gedaan. Die zou nooit hebben geaccepteerd dat hij zich moest inhouden voor zijn kopman, terwijl hij zelf de Tour kon winnen. En zo zijn de twee winaars van deze Tour eigenlijk de losers. Ik gunde natuurlijk Kroon de ritzege, maar mocht de Nederlander niet de kroon op het werk kunnen zetten, dan was Vino toch mijn man. Ik hou van zulke renners. Dat laatste moeten jullie niet te letterlijk opvatten, hoor.
Maar die vermoeide renners in het peloton bleken helemaal niet zo vermoeid. Het gemiddelde van deze lastige heuvelrit lag boven de vijfenveertig kilometer per uur en de kopgroep werd zelfs ingerekend aan het einde van de rit. Werd het dan een massasprint? Ja en nee. Het was razend spannend op het einde. Iedereen wist natuurlijk al lang dat Louis Léon goede benen had. Kruijswijk, Tankink en ten Dam, de hele verdere Raboploeg dus, reed voor hem op kop van het peloton met als doel de kopgroep bij te halen. Met hulp van andere ploegen lukte dat ook. En op een zeer strategisch moment ging Louis Léon dan ook. Hij kwam vooraan en met de eindstreep in zicht had hij nog alle kans om te winnen. Het peloton kwam echter wel erg snel dichterbij en toen kreeg de Spanjaard een déjà vu. Wiggins reed het gat bijna dicht en Cavendish kwam als een TGV voorbij. Jammer Louis Léon. Jammer andere Rabootjes.

De Nederlanders in de Tour.

Toen ik de televisie aanzette was de uitzending al even bezig. Ik kende dus nog niet de namen van de koplopers. En daarom ging ik eens goed kijken of ik Johnny zag. Waar was Johnny? In het peloton. Ik had gisteren nog verteld dat dit nu echt een etappe was voor Johnny. Hij heeft zeker de column niet gelezen, want hij was niet bij de vluchters. Ik zeg het niet graag, maar deze Zeeuw heeft het koersinzicht van een Zeeuwse mossel. Ik ken wel een andere Zeeuw die dat wel had. Die Raasde etappe na etappe en klassieker na klassieker naar de winst. En die kon niet eens echt klimmen!
De Nederlanders van Rabobank hadden een moeilijk dagje. Ze moesten kopwerk doen voor Sanchez. Hij maakte het trouwens bijna af. Maar bijna is niet helemaal en dus was het werk voor niets.

Om over na te denken: Steven Kruijswijk als schaduwopkopman.

Morgen de tijdrit van Bonneval naar Chartres. Daar wordt de Tour dan definitief beslist in het voordeel van Wiggins. Ik zou tenminste niet weten wie hem er nog vanaf zou kunnen houden. Als Wiggins vier keer lek rijdt en twee keer valt, zul je zien dat Froome de opdracht krijgt om zo langzaam te rijden dat hij nog net voor Nibali blijft, maar achter Wiggins. Jammer. Ik heb niets tegen Bradley. Ik vind het zelfs wel een aardige gozer. Maar hij is niet een echte Tourwinnaar op deze manier. Onze Joop was ook een rekenmeester, maar Johan van der Velde kon niet zelf de Tour winnen en dat is een verschil.

Chartres is trouwens een leuk oud stadje in de buurt van Parijs. Het heeft een van de bekendste kathedralen van Frankrijk. Zelfs als je niet gelovig bent, is die kathedraal de moeite van een bezoekje waard. Deze kathedraal wordt beschouwd als een ‘modern’ wereldwonder. Dat komt door de gebrandschilderde ramen. Daar schijnt de gloed van het Chartreslicht door en dat is heel bijzonder. Wij hebben in Nederland trouwens ook een kerk met beroemde gebrandschilderde ramen. Dat is de Sint-Janskerk in Gouda. Als je in Gouda bent, moet je er zeker eens gaan kijken. Iedereen heeft het altijd over het mooie stadhuis, maar de kerk is veel beroemder.
In de kathedraal van Chartres is een sluier van Maria te bewonderen. Die heeft ze gedragen toen ze onder het kruis van Jezus lag te huilen. Een dubbelzinnige zin, dat realiseer ik me, maar ik bedoel natuurlijk onder het kruis waaraan hij hing. Het is toch wel verbazingwekkend dat alle kathedralen in Europa wel ergens iets hebben van Jezus, Maria of de discipelen. Ik heb al vijf lijkwaden van Jezus mogen bewonderen. Over die sluier zijn trouwens de meningen verdeeld. Het kan ook zijn dat ze hem juist bij de geboorte van Jezus heeft gedragen. We kunnen het helaas niet meer aan Maria vragen.