Sinaasappelsap

Op een terras, ergens in Zwolle, in de zon. Het was rond het middaguur, maar ik was net wakker en had nog niet gegeten, dus was het tijd voor een ontbijt/lunch. Vol verlangen naar een heerlijk ontbijt/lunch kreeg ik de kaart in handen. Oh, waar zou ik uit kunnen kiezen? Knapperige, net gebakken broodjes, rijkelijk belegd? En zou ik voor een kop koffie gaan, of toch maar wat fris? Ik bladerde snel door de kaart. Wat ik daar las, dat was verschrikkelijk.

Sappen
Verse jus € 3,50
Appelsap € 2,50
Tomatensap € 2,50

Verschrikkelijk. Toch? Want als de jus vers is, waarom zijn de appelsap en de tomatensap dat dan niet? Zijn die oud, stoffig, van veel smaak ontdaan en eigenlijk niet echt meer te verkopen? Zijn ze daarom een euro goedkoper, om er maar zo snel mogelijk van af te zijn? Natuurlijk, de verse jus zal vers geperst zijn, maar zet dát er dan neer. Nu lijkt het alsof de jus die ochtend vers is aangeleverd en de appel- en tomatensap al dagen, weken of maanden op de plank staan weg te rotten.

Maar dat is helemaal niet wat ik het verschrikkelijkst vond aan de kaart. Ik bestelde ook nog een tosti toscane, wat uiteindelijk een gewone ham-kaastosti bleek te zijn. Nou, vooruit, niet helemaal: er zaten nog wat kruiden en iets van een sausje op. Ik ben geen Italiaan, dus ik ging er maar vanuit dat daar het toscane-deel in zat. Maar ook dat is niet wat ik het verschrikkelijkst vond aan de kaart. Kon het nog erger dan? Jazeker!

Verse jus. Wat is dat, verse jus? Jus, dat doe ik over mijn aardappelen en groenten. Of deed, want sinds ik op mezelf woon kook ik dergelijke gerechten niet meer. Jus. Waarom noemen ze dit sap jus? We zijn hier toch niet in Frankrijk? “Un jus d’orange, s’il vous plaît.” Nee, dat zeg je niet. Je zegt “Doet u mij maar een sinaasappelsap”  of “Eén sinaasappelsap, alstublieft.” Donder op met je jus.

Het lijkt wel of je een euro extra betaalt voor de sinaasappelsap, geen jus dus, omdat ze het in het Frans op de kaart hebben gezet. Of half in het Frans, want ‘verse’ hoort daar natuurlijk niet, en ik mis het ‘d’orange’-deel ook nog. Ik ben de moeilijkste niet, echt niet, al zult u daar na het lezen van dit stuk anders over kunnen denken. Ik vind het prima dat ze wat luxe proberen uit te stralen door eten en drinken in een andere taal op de kaart te zetten. Maar wees dan wel consequent.

Dan wil ik ook geen appelsap op de kaart zien, maar lekker jus de pomme kunnen bestellen. En jus de tomate, of hoe het dan ook maar heet. Spreek me dan ook aan met monsieur, dan bedank ik je netjes met merci en zeg ik au revoir als ik vertrek. Nu niet. Tot nooit meer ziens. Met je verse jus.