Zakjesleugen

Hij staat er weer. Besmuikt kijkend en net als gisteren en alle dagen ervoor stipt op tijd: twintig voor zes. Stond hij vroeger slungelachtig te zwaaien met een nooit gebruikt schepje, nu is er het zakje.

Hij is niet de enige. Tussen auto’s en knetterende brommers lopen ze met rechte rug, toekijkend hoe Luna of Diesel het poepje doet.  De hondeneigenaren met hun toneelstukje. De hond zelf kijkt droevig rond terwijl hij zijn drolletje en plein public moet leggen. Nog een stapje naar voren, een opgedroogde bolus ontwijkend. De baasjes maken het een schouwspel. Bebrilde mannetjes met jackjes uit de ANWB-winkel, tuttemerutjes met kekke brilletjes in trenchcoat en de uggshuffelende tiener, druk ‘append’ met een stuk witte Sportlife dat net voor het op de grond valt weer in de mond gezogen wordt.

Allemaal zijn ze voorzien van het zakje. Getraind kijken zij om zich heen totdat het keuteltje of de snotterige saucijzenworst volledig uit de darmpjes is geperst. Het plastic boterhamzakje is frivool vastgeknoopt aan het handvat van de riem. Prominent zichtbaar in het gezichtsveld van de achter het raam zuchtende buurtbewoners die natuurlijk ook niet gek zijn. Het zakje is nog helemaal nieuw, en toch al een beetje versleten met grijze randjes. Gisteren zat datzelfde zakje daar al, vorige week ook. Het blijft daar ook nog wel een tijdje zitten.

Of heeft u ooit na het spichtige geloer van onze dierenvrienden met eigen ogen gezien dat het zakje wordt losgeknoopt? Heeft u (vooruit, of iemand in uw kennissenkring of misschien een collega) ooit waargenomen dat het zakje werd losgepeuterd, de hand er werd ingewrikt en het nog warme baksel met draaiende bewegingen uit het gras werd gewipt?

Er is ook altijd maar één zakje! Nooit heeft Spike last van een napersing. Het zakje zit gekruld aan de riem al hangend aan de kapstok en krult nog even sierlijk bij het droogstampen van de voeten op de deurmat. Wee degene die het waagt om een ‘drolleur‘ aan te spreken, want die krijgt de wind van voren over hondenbelasting die het opruimen dekt of recente rugoperaties.

Het mannetje kijkt mijn richting uit en wendt snel zijn blik weer af als we oogcontact maken. Hij vermant zich en kijkt me brutaal aan, met vaste blik, terwijl de doorgezakte terriër zijn voorpoten verplaatst om plek te maken voor het vervolg van zijn meesterwerk. De man blijft me aankijken en hij weet dat ik van de zakjesleugen weet en hij weet ook dat hij gaat doorlopen.