Nederland speelt: De Tokkies!

Ik had graag zaterdag een column willen publiceren. Ik weet zeker dat ik de meest originele beeldspraken en karikaturen had gebruikt. Zowel Markje, Geertje als Maximmeke zouden de nodige tweets aan die ene kutcolumnist van FOK! hebben gespendeerd! Iedere andere columnist had mij gehaat!

Het mocht niet zo zijn. Alles is alweer gezegd. Mijn landelijke bekendheid laat nog even op zich wachten. Tijd voor inhoudelijk, politiek debat. Zoals het hoort!

Eigenlijk is er nog maar één issue over. Bezuinigingen. Het gezeur over veiligheid, immigratie, islamisering, kunst en cultuur of superhelden die manke muizen beschermen, doet er niet meer toe. Al die zaken zijn al eens als argument gebruikt, uitgevoerd of enigszins aangepakt, maar we zitten nog steeds met een gruwelijk gat in de vaderlandse hand. Mochten er nog debielen zijn die denken dat een religie, een paar allochtonen of  een zooitje werkschuwe lamballen alle ellende veroorzaken, dan verdienen ze ook opnieuw een debiel kabinet.

We komen echt geld tekort. Er wordt meer uitgegeven dan er wordt verdiend. Aan de politieke partijen de taak om daar héél snel oplossingen voor te bedenken. En ik zou nu eens héél graag voor goede oplossingen willen kiezen.

Maar daar raken ze mij dus altijd kwijt. Ik kan mijn huishoudboekje tegenwoordig redelijk overzien. Ik heb nog schulden, die ik op een verstandige wijze aan het saneren ben. Maar hoe je binnen het mondiale economische systeem even een chronische schuld van zo’n 400 miljard euries wegpoetst? Dat gaat mij boven mijn pet.
Volgens de geleerden zou het verstandiger zijn als we de Chinezen of Amerikanen maar 300 miljard euro schuldig waren. Maar dan nog betalen we 10 miljard aan rente per jaar! Als ik dat dan weer op me in laat werken, word ik nog steeds fysiek onpasselijk!

Hoe kun je dit wél bevatten? Kleiner maken.

Oké. Je komt door een lening, per maand €100,- tekort. Of die lening slim was, laten we in het midden. Als je iedere dag bij de Griek eet, is het makkelijk: je eet voortaan thuis. Ieder weekend in de kroeg is ook af te leren. Stoppen met roken? Ik doe het (nog) niet, maar voor deze kettingroker zou dat bakken met geld opleveren!
Daar kom je dus best wel uit.

Wat nu als je maandelijks die €100,- tekort komt en je hebt echt geen ruimte over? Dan zal er best wel een klootzak roepen dat je met een half litertje water en een halfje bruin de dag doorkomt, maar feitelijk heb je dan toch echt een probleem.
Als je alle verplichtingen betaalt, heb je niets te eten. Als je een vaste last achterwege laat, komt er een nieuwe schuld bij. Als je die lening niet aflost, volgen meer dure kosten.

Oplossing: een bijbaantje. Als je foldertjes in brievenbussen gaat schuiven, kun je die €100,- makkelijk bijverdienen. Als de lening is afgelost kun je altijd nog besluiten of je die krantenwijk aanhoudt om door te sparen.

Kijk. Dán snap ik het allemaal weer. Als we met z'n allen zuiniger aan doen en voor meer inkomsten zorgen, komt alles ooit weer goed. Mijn ellende is alleen dat ik dan weer door ga denken.

Nederland als een gezin met schulden.
Een gezin waarin pa leningen afsluit omdat hij vindt dat het hele gezin ieder jaar een breedbeeldtelevisie nodig heeft. Eén zoon zit iedere dag met zijn dikke pens bij de Griek. Een derde en vierde familielid werken keihard. Een vijfde vindt dat studeren zich best terug zal verdienen. En dan wonen daar nog een gehandicapte, een chronisch zieke en een bejaarde bij in.

Die lenende idioot roept dat die twee harder moeten werken en dat die twee tobbers ook best een bijbaantje kunnen nemen. De harde werkers willen de student aan het werk schoppen. Intussen ruziën diezelfde twee werkers over de vraag wie het zwaarste werk doet en dus meer inspraak heeft. Oma moet al haar centen inleveren of sterven. En die vetklep overweegt een spuitje voor die twee blokken aan het been.

Zucht. Een familie Tokkie met zestien miljoen gezinsleden! Daar kom je toch nooit uit?